"Geloofwaardigheid terugwinnen is dé opdracht"

"Ik hoop dat 2013 het einde van de lijdensweg van het wielrennen wordt", steekt Renaat Schotte van wal. "Al vrees ik er een beetje voor. Er is een zuiveringsproces aan de gang, waar elke sport aan toe is, maar waarin het wielrennen een voortrekkersrol speelt."

"Dé opdracht voor de komende jaren is om het wielrennen zijn geloofwaardigheid terug te geven", vindt Michel Wuyts. "Mijn hoop is dat we in 2013 een kleine stap naar dat doel kunnen zetten."

"Ik hoop dat de UCI de intentie heeft om komaf te maken met het duistere verleden, waarin het zelf ongetwijfeld hand- en spandiensten aan toppers verleende", hoopt Wuyts.

"Ik stel dan ook voor dat de UCI externe managers binnenhaalt, die het wielrennen van buitenaf bekijken. Die kunnen strenger optreden en moeten overleggen met het WADA over de vraag: wat is doping en wat niet? Als we dat in 2013 kunnen, kunnen we overleven. Anders zie ik het somber in."

Het wielrennen heeft door de dopingschandalen een enorm imagoprobleem gekregen. "Achterdocht en argwaan zijn ons lot, maar dat is al langer zo", beseft Wuyts.

"Bij elke nieuwe zaak is er opluchting. Vaak was er immers al een vermoeden, dat we nooit konden uitspreken omdat dat te riskant is. Als een renner een minuut van de rest wegrijdt, kun je daar zomaar het label doping opplakken. Dan zeg ik pertinent: neen."

Christophe Vandegoor is het daarmee eens: "Je kunt niet zeggen: "Een prachtige overwinning en dat is dankzij aicar (een dopingproduct), dames en heren". Je hebt op dat moment immers geen bewijzen."

"In Nederland willen ze nu heiliger zijn dan de Paus door minder enthousiast te zijn. Doe je dat dan met een decibelmeter? Of ga je iemands woorden analyseren en ontslaan als hij of zij zich daar niet aan houdt?"

"Een uitzending is een product en dat probeer je zo goed mogelijk te brengen. Je kunt moeilijk zeggen (op matte toon): "Aanval Boonen, Pozzato reageert". Je moet daar als verslaggever iets moois van proberen te maken", stelt Vandegoor.

"Iedere commentator heeft zijn eigen temperament", vindt Wuyts. "Het meest onzalige is om tegen dat temperament te vechten. Dan ben je jezelf niet meer en ben je dus ook geen goed commentator."

Ook Carl Berteele, de man op de motor, heeft een dubbel gevoel bij de huidige gang van zaken in het wielrennen. "Ik zit nog altijd even graag op de motor. De adrenaline stroomt nog altijd en ik wandel nog altijd graag rond bij de start. Maar aan de andere kant is het ook niet meer hetzelfde. Dat is jammer voor de jongens die nu rondrijden."