Graveltips voor de aankomst in Valencia: "Zittend klimmen en de weg lezen"

Laurens ten Dam (41) heeft het profpeloton een tijdje geleden uitgezwaaid, maar de Nederlandse ex-renner leeft zich al enkele jaren uit in zijn nieuwe passie. Gravelwegen zijn zijn favoriete speeltuin.

Ten Dam zit op dit moment in Colombia, waar hij eind februari deelneemt aan een gravelwedstrijd van 8 dagen. Ter voorbereiding vergezelt hij Tom Dumoulin en Koen Bouwman, ploegmaats bij Jumbo-Visma, tijdens hun stage in Colombia.

De Nederlandse ex-prof weet dus wel hoe je moet omspringen met die onverharde ondergrond. "Ik heb makkelijk praten, want ik rijd met een speciale gravelfiets, eentje die daar echt voor gemaakt is", wijst hij meteen op een cruciaal verschil. 

"Qua banden gebruik ik meestal 42'ers, maar bij de profs houdt het meestal op bij 28'ers. Tenzij ze met Roubaix-fietsen zouden rijden, maar dat denk ik niet. Met mijn brede banden heb ik natuurlijk veel meer grip."

Wat moeten de profs straks dan wel doen om de controle niet te verliezen? "Zoals Remco zelf zei: hij houdt van zittend klimmen en dat helpt. Je moet erg veel druk op je achterwiel houden, zodat je niet doorslipt en de tractie kunt houden. Dan werkt zittend klimmen beter."

"Voor de rest blijft het vooral hard omhoog fietsen. En we hebben hier de beelden van de eerste rit gezien: dat zit wel snor bij Remco, hé."

"Je moet vermijden dat je doorslipt. Anders is het verloren energie: je rijdt wel hard, maar je geraakt niet vooruit. Soms kan het zo steil worden dat je als het ware achterover valt."

De slotklim in de 3e etappe in Valencia is onontgonnen terrein, of toch niet helemaal. Deze regio is het stageterrein van heel wat ploegen en de voorbije weken werd de hindernis door heel wat renners al eens bestudeerd.

Weliswaar veelal niet integraal. Zo vertelde Remco Evenepoel dinsdag dat hij tijdens zijn verkenningstocht niet tot op de top was geraakt. 

"We konden niet geloven dat we een gravelweggetje moesten opdraaien waarvan de staat zo slecht was. Er lagen grote stenen op de weg. We dachten dat het een foutje was in onze routeplanner. Maar blijkbaar was die toch juist", vertelde hij. 

Dat was blijkbaar een vertekend beeld, want volgens de organisatie zijn de grote keien en rotsen intussen weggehaald.

"Als je toch zo'n grote steen ziet liggen, dan moet je extra hard aanzetten", waarschuwt Laurens ten Dam. "Als je er niet omheen kunt, dan moet je die extra versnelling plaatsen."

"Je bent vooral meer bezig met het parcours dan wanneer je gewoon op asfalt klimt. Het is een stuk onregelmatiger. Op wattage rijden is minder makkelijk: je moet de weg lezen."