André-Pierre Gignac, de "Burger King" die Bayern misschien kan afstoppen

Tigres heeft de voorbije dagen al een kwartfinale en halve finale moeten spelen in Qatar. De rode draad: twee keer was André-Pierre Gignac de Mexicaanse man van de match.

Tegen Ulsan Hyundai scoorde hij vorige donderdag 2 keer in de 2-1-zege, zondag scoorde hij het enige doelpunt in de halve finale tegen Palmeiras. 

"Een cultfiguur? Dat is misschien iets te scherp gesteld, maar de Mexicaanse supporters zijn wel gek van hem", zegt voetbalreporter Sirik Geffray, volger van het Franse voetbal, over de Franse aanvaller.

"Gignac is een atypische voetballer. Dan denk ik in de eerste plaats aan zijn karakter: hij is rechtuit. Je kunt hem niet in een hokje steken. Hij heeft een zigeunerachtergrond en dat typeert hoe hij is."

"Hij is als het ware een vrijbuiter in zijn doen en laten en in zijn carrière. Hij zegt waar het op staat en hij volgt zijn eigen weg."

"Het mag niet negatief klinken, integendeel, maar hij is misschien wel een soort van straathond. In de goeie zin van het woord, dus. Gignac is een overlever, iemand die nooit opgeeft en blijft vechten op het veld."

André-Pierre Gignac, geboren in Zuid-Frankrijk, zette in 2004 zijn eerste profstapjes bij Lorient, op zich al een ongewone Noord-Franse bestemming voor een zuiderling. Na een vruchtbare passage bij Toulouse maakte hij in 2010 de overstap naar Marseille.

"Zijn tweede jaar in de Franse havenstad was een echt rampseizoen door blessures. Gignac is sowieso al een bonkig type en was stevig verzwaard. Hij werd er uitgefloten en in Marseille is dat echt wel heftig. Dat beeld als speler nog kunnen keren bij die aanhang, daar slagen niet veel voetballers in. Hij wel."

"Zelfs een hamburgerketen lachte in zijn affiches met zijn overtollige kilo's, maar Gignac kon de knop omdraaien en is bij Marseille wel een cultfiguur geworden. Zeker onder coach Marcelo Bielsa is hij helemaal ontploft."

Gignac kon in 2015 tekenen bij onder meer Galatasaray, Lyon, Engelse en Duitse clubs, maar koos verrassend voor Tigres in Mexico. 

"Hij koos resoluut voor het avontuur. Hij zal er natuurlijk wel goed verdienen, maar in Turkije of Engeland zou hij nog meer verdiend kunnen hebben."

"Maar hij ging bewust naar Mexico voor die zuiderse sfeer. Dat warme, dat vurige, met tifo's, ultra's en volle stadions, daar leeft hij van. Hij stijgt boven zichzelf uit in zo'n sfeer. Hij kan het publiek opzwepen en wordt er zelf beter van."

André-Pierre Gignac voelt zich geliefd in Mexico en wordt ook op handen gedragen door de fans van Tigres. Zijn lange lijst doelpunten is daar uiteraard niet vreemd aan.

Sirik Geffray: "Hij maakt ook mooie goals en heeft een goed schot. Hij scoort zelfs vaker van buiten de zestien dan van in het strafschopgebied. Hij is spectaculair in al zijn facetten, kijk maar naar zijn verschillende nominaties voor de Puskas Award."

"Hij is een held bij Tigres, want hij is er clubtopschutter aller tijden. Hij heeft er zijn tweede jeugd gevonden. Met het Franse publiek daarentegen had hij altijd een soort van haat-liefdeverhouding. Ze vonden hem soms geniaal, maar tegelijk werd er al eens gelachen."

Een vurig type heeft vaak een kort lontje. Geldt dat ook voor Gignac? "Ja, hij is wel een heethoofd. Mentaal is hij ijzersterk. Hij gaat de strijd aan en zal zich niet laten wegzetten. Bij Marseille verdween hij een tijdje uit de ploeg en ging hij in de clinch met coach Didier Deschamps, toch niet de minste."

Diezelfde Didier Deschamps nam André-Pierre Gignac mee naar het EK van 2016 in eigen land. "Hij was de doublure van Olivier Giroud en was eigenlijk de vervanger van Karim Benzema, die toen in opspraak was geraakt door die sekstape."

"Hij kreeg de voorkeur op Alexandre Lacazette en Kevin Gameiro, die toen bij hun clubs ook niet slecht speelden. Maar met hem kan er altijd iets gebeuren, want hij twijfelt nooit."

"Dat wist Deschamps ook en dat kreeg bijna een bevestiging in de finale tegen Portugal. Als invaller trapte hij in het slot tegen de paal. Bijna was de opzet dus geslaagd. Van die bal tegen de paal lag hij nog maanden wakker, want Portugal won uiteindelijk na verlengingen."

"Het zou het orgelpunt van zijn carrière geweest zijn en zou typisch in zijn loopbaan gepast hebben. Hij is geen conformistische speler."