Zo win je (OHL) een topper bij een ploeg (Beerschot) die de lakens uitdeelt

Van alle beschikbare voetbalstatistieken telt er op het einde van de wedstrijd uiteindelijk altijd maar eentje: de eindscore, en dus de 1-2-overwinning die de Leuvenaren behaalden op verplaatsing bij Beerschot, ondanks het overwicht aan balbezit en kansen voor de thuisploeg.

OHL speelt - zoals bij de start aangetoond - volgens een herkenbaar en modern spelconcept: een goede organisatie, met ervaren spelers, gestalte, voetballend vermogen en snelheid in elke linie.

Het balbezit hoeven de Leuvenaars niet echt. Hun scoringskansen creëren ze vanuit de snelle en goed ingetrainde omschakeling en de stilligende ballen. Een heel verstandige keuze, want wie weinig doelpunten incasseert, hoeft er minder te maken om de punten te behalen.

En daar slagen ze bijzonder goed in: slechts 3 tegendoelpunten in 8 wedstrijden, dat zijn cijfers die boekdelen spreken.

OHL beschikt aanvallend over meer dan genoeg kwaliteit om zowel individueel als collectief kansen te creëren en ze ook af te maken, zeker als het vertrouwen en de flow goed zitten. Dan kan je ook zoals op Union en op Beerschot af en toe meer pakken dan je eigenlijk verdient, cruciaal in een spannende competitie als 1B.

Leuven scoorde 0-1 na 20 minuten waarin Beerschot hen zowat helemaal overspeelde en bijzonder dominant was. Eigenlijk is het net dat wat Leuven wil, omdat hun tegenstander dan de nodige ruimte in de rug weggeeft en zij heel snel en gemakkelijk hun omschakeling kunnen uitvoeren.

De assist van Tom Van Hyfte bij de 0-1 vertrok diep op eigen helft. Mathieu Maertens dook perfect in de ruimte in de rug van de Beerschot-defensie en binnen enkele seconden strafte OHL het genadeloos af. 

Beerschot had sowieso geen keuze meer en moest gewoon blijven doen wat het deed: dominant op zoek gaan naar de gelijkmaker (en meer). De thuisploeg deed dat met volle overgave, goed spel en kansen.

De Leuvenaren konden met die 0-1 nog meer kiezen voor organisatie en defensieve zekerheid en ondergingen de wedstrijd eigenlijk compleet. Dat Beerschot verzuimde zijn kansen af te maken is dan ook het enige verwijt dat je de Ratten kan maken.

Dat Beerschot dominant was, toont bijgevoegd beeld aan: vanuit het gewone balbezit nam de thuisploeg het risico en kwam ze telkens heel offensief opzetten met veel lopende spelers in en rond de 16 meter.

Vaak waren minimaal 6 spelers (foto) betrokken bij hun aanvallende acties. Dat speelde zoals aangegeven in de kaart van Leuven, dat diep in de tweede helft - uiteraard - op tegenaanval de 0-2 kon scoren.

Deze goal zal Beerschot-trainer Stijn Vreven zwaar op de maag liggen, omdat Mbombo tussen maar liefst 5 Beerschot-spelers toch nog kan aanleggen en scoren.

Zeker omdat geen enkele van de 5 oog heeft voor de inlopende spelers van Leuven, maar allemaal balgeoriënteerd staan en Mbombo toch laten aanleggen. Dat is eigenlijk een onvergeeflijke tegentreffer, vooral omdat Beerschot één minuut
later vanop de stip de 1-2 kon scoren.

Vreven baalde na de wedstrijd terecht dat zijn ploeg verdiende te winnen, maar de
essentie van het spel zal nooit veranderen: scoren en niet laten scoren.

Net in die essentie zit het OHL de voorbije weken flink mee en pakt het toch al wat "gestolen" puntjes. Het voordeel is dat dergelijke punten nooit zuur smaken, integendeel: ze boosten het vertrouwen.

Beerschot is met 10 punten zo wel uitgeteld voor periode 1, en dat na slechts 8 wedstrijden. Het was dan wel voorspeld dat het een lastig jaar zou worden, het wordt er niet evidenter op voor de Antwerpenaren om de drive te vinden voor de komende wedstrijden. Mogelijk zijn ze echter bevrijd van de druk en loopt alles de komende weken ineens een pak vlotter.