Italië rouwt om wielerlegende Felice Gimondi (76)

De gracieuze Gimondi gooide al van jongsaf hoge ogen: als amateur won hij de Ronde van de Toekomst in 1964, zijn debuut een jaar later bij de profs was ronduit indrukwekkend. Hij won op zijn 22e zijn allereerste Ronde van Frankrijk, onder meer met 3 ritzeges. De ronde van zijn land schreef hij in 1967 op zijn naam, in 1969 en 1976 zou "De Buizerd van Bergamo" de tifosi dat nog eens gunnen.

Met zijn zege in de Vuelta in 1968 werd Gimondi 1 van de 7 renners die de drie grote ronden op hun palmares zetten: hij hoort dus thuis in het rijtje Jacques Anquetil-Eddy Merckx-Bernard Hinault-Alberto Contador-Vincenzo Nibali-Chris Froome.

Met "De aristocraat" had hij nog een bijnaam. Hij had - net als nog wat andere renners - de tegenslag van in het tijdperk van Merckx te koersen, anders had hij wellicht nog een pak meer gewonnen.

Toch oogt de erelijst van de coureur die voor Salvarini, Bianchi-Campagnolo en Bianchi-Faema reed, nog uiterst fraai: zoals het toen in die tijd de gewoonte was, blonk Gimondi ook uit in eendagskoersen: hij won 2 keer de Ronde van Lombardije, Parijs-Roubaix en Milaan-Sanremo. In 1973 veroverde hij de wereldtitel, toen klopte hij Freddy Maertens, Luis Ocana en Eddy Merckx in Barcelona. In totaal won hij 118 profkoersen.

Nadat hij zijn actieve wielercarrière in 1979 gestopt had, was Gimondi nog even ploegleider van Gewiss-Bianchi (1988) en voorzitter van Mercatone Uno-Albacom, de ploeg van Marco Pantani (2000).

De omstandigheden van zijn dood waren dramatisch: hij kreeg vanmiddag een hartaanval, toen hij aan het zwemmen was in zee bij het Siciliaanse dorpje Giardini-Naxos. De redders haalden hem meteen uit het water, maar er kon geen hulp meer baten. Gimondi zou op 29 september 77 jaar geworden zijn.