Merckx: "Sercu was een fantastische kerel, rechtuit en zocht altijd compromis"

Samen met Eddy Merckx reed en won Patrick Sercu vele zesdaagses. In een gesprek met Sporza blikt Merckx terug op de band die hij met Sercu had. "Het was een vriend die ik al sinds mijn zestiende of zeventiende kende. Dit is een groot verlies voor mij."

"Onze band gaat heel ver terug. Van de jaren 60 op de wielerbaan in Brussel. Toen waren we concurrenten, nadien werden we ploegmaats. Samen hebben we 15 zesdaagses gewonnen, waaronder de Zesdaagse van Gent in 1965. Dat zijn prachtige herinneringen. Patrick was snel, ik had de uithouding. We waren een goed koppel, maar op de piste was hij zeker een betere renner dan ik.

"Patrick haalde ook de groene trui in de Ronde van Frankrijk. Hij kon veel meer dan enkel op de piste rijden", legt Merckx uit. "Hij brak door in een periode waar er veel grote kampioenen waren in België (jaren 70). Daarmee is zijn carrière op de weg misschien wat onderbelicht."

Merckx houdt niets dan goede herinneringen over aan Sercu. "Het was een fantastische kerel, een goede man. Hij was rechtuit, wond er geen doekjes om en zocht altijd naar een compromis. Dat kon ik appreciëren aan hem en daarom heb ik ook zo lang met hem gereden."

De laatste jaren ging het minder met de gezondheid van Sercu. "Ik heb hem nog een paar keer gezien, maar het ging heel moeilijk met hem de laatste tijd. Hij zag er heel erg van af", besluit Merckx.

"Het overlijden van Sercu deed me toch schrikken", vertelt Frank Hoste aan Sporza. "Ik heb de Zesdaagse van Gent nog tegen hem gereden. Ik reed toen met René Pijnen, hij reed samen met Roger De Vlaeminck."

"Of hij de beste renner ooit was op de baan? Zeker, maar hij kon ook ritten winnen in de Tour, zelfs de groene trui won hij er. Als je dat als pistier kunt, dan ben je wel iets meer dan enkel een pistier. Sercu had ook het geluk om samen met Merckx zesdaagses te rijden, toen is zijn naam ook wat groter geworden."

In het huidige peloton, of bij uitbreiding het tijdperk na Sercu, ziet Hoste niemand die vergeleken kan worden met de zesdaagsekoning. "Ik zie Wiggins, maar dat was een totaal andere soort renner. Ook Iljo Keisse, Etienne De Wilde of Stan Tourné kan je niet met hem vergelijken. Hij was echt de top, de Merckx van de piste."

"Hij was misschien niet onklopbaar in zijn vak, maar hij was wel een van de grootsten die ik ooit gekend heb. De manier hoe hij koerste, hoe hij demarreerde. Hij had ook een enorme invloed op de Zesdaagse zelf. Als het vollenbak koers was, jacht in de ploegenkoers, was het helemaal stil. Er mocht geen muziek zijn, enkel het publiek. Zo een man was hij."

Niet enkel qua sportprestaties drukte Sercu zijn stempel op de zesdaagses. "Hij had een invloed op alles", gaat Hoste voort. "De koers zelf, het programma. Ook toen hij nog renner was. Hij kon zeggen dat er geen dernykoers zou zijn, maar nog een puntenkoers of een jacht van drie kwartier, omdat het beter zou zijn voor het publiek. Het was een grote meneer."

Ook Stan Tourné, die Sercu maar al te goed kende vanop de piste, is erg aangedaan van het nieuws. Al kwam het niet als een verrassing. "Deze zomer ben ik Patrick gaan bezoeken en toen zag hij het al niet meer zitten met zijn huidige toestand. "Hoe sneller ze me komen halen, hoe liever", vertrouwde hij me nog toe. Dat is iets waar ik zeker troost in vind, dat een van zijn laatste wensen nu is uitgekomen, al is het niet makkelijk."

"Ik ben opgegroeid in de voetsporen van Patrick, ik kende hem al sinds mijn jeugd. Hij is één van de voorbeelden voor wat mijn leven betekend heeft." 

Tourné is het voorts helemaal eens met Frank Hoste: "Ik zou zeggen dat Merckx en Sercu vergelijkbaar waren. De ene op de weg, de andere op de piste. Ik denk niet dat er ooit nog zo'n twee grote renners zullen komen. Ik heb echt het geluk gehad om in hun sporen te kunnen meelopen en meedrijven. Ze zijn toonbeelden geweest voor mij", aldus Tourné.