Ga naar de inhoud

Biografie Vdb voorgesteld: "Hij was geen bandiet, wel een zoon, vriend, papa en broer"

 ma 19 maart 2018 18:34
Auteur Stijn Vanderhaeghe met de dochter en moeder van Vdb.
In het Café de la Grand Place in Ploegsteert is de officiële biografie van Frank Vandenbroucke, VDB getiteld, aan de pers voorgesteld. Het werd een emotionele boekvoorstelling. "Hij is al bijna 10 jaar geleden overleden, maar het doet me nog altijd iets", zegt Nico Mattan.

Auteur Stijn Vanderhaeghe vertelt in de biografie het verhaal van Frank Vandenbroucke van de wieg tot aan het graf. "Het is de eerste keer dat zijn ouders Chantal en Jean-Jacques hun medewerking hebben verleend."

"Ik had snel door dat dit geen project was zoals de anderen. De interviews waren soms moeilijk. Wij wielerliefhebbers missen een wielerheld, maar zijn ouders missen een zoon. Het ging er soms heel emotioneel aan toe."

"Hoop dat de mensen nu zullen begrijpen wie Frank écht was"

Ook op de voorstelling moest moeder Chantal regelmatig naar de zakdoek grijpen. "Als ik 's morgens opsta en als ik 's avonds ga slapen, Frank is nog altijd in mijn gedachten."

"Er zijn de voorbije jaren zoveel dingen over Frank geschreven dat we het tijd vonden om enkele zaken recht te zetten. Daarom hebben we meegewerkt aan dit boek."

"We wilden tonen dat Frank niet die bandiet is met de handboeien, maar wel mijn zoon, of een vriend, een papa, een broer,..."

"Ik hoop dat de mensen nu zullen begrijpen wie Frank écht was. Iemand met veel charisma. Ik krijg nog elke dag berichten van supporters of mensen die aan de deur komen bellen."

Mattan: "Ik ken zijn leven uit het hoofd"

Boezemvriend en ex-ploegmaat Nico Mattan kon natuurlijk niet ontbreken op de boekvoorstelling. "Ik heb het boek nog niet gelezen en weet ook niet zeker of dat ik dat wel zal doen. Want ik weet al zo veel over Frank. Ik ken zijn leven uit het hoofd."

"Ik heb zelf geen broers of zussen, maar Frank was mijn broer. Ik kom nog maandelijks naar Ploegsteert. Vorige week stond ik nog aan zijn graf. Het is al bijna 10 jaar geleden dat hij is overleden, maar het doet mij nog altijd iets."

Moeder Chantal hoopt met dit boek een hoofdstuk te kunnen afsluiten. "Maar het hoofdstuk Vdb wordt nooit afgesloten", zegt Mattan. "Dat mag ook niet. Onlangs was het 20 jaar geleden dat hij Parijs-Nice won, binnenkort is het 20 jaar geleden dat hij Gent-Wevelgem won, volgend jaar is het dan weer 10 jaar na zijn overlijden. Er is altijd wel iets."

"Maar ik vind dat we vooral de goeie verhalen over Frank moeten onthouden. Het doet pijn aan mijn hart als er negatieve verhalen over hem verschijnen in de pers. Maar ik vind dat we vooral de goedlachse jongen die voor iedereen klaarstond moeten herinneren."