Ingenieur Bioracer nuanceert: "Meylemans heeft zeker geen traag pak"

De Britse kranten bonden de kat de bel aan met heel wat info over de speciaal ontwikkelde pakken. Kim Meylemans, die ziet dat ze in Zuid-Korea achterop hinkt op de concurrentie, reageerde ontgoocheld en vertwijfeld en klaagde bij de federatie.

Sporza trok te rade bij een ingenieur die honderden uren in een windtunnel doorbracht en meehielp bij de ontwikkeling van Meylemans' pak. Wat ziet hij? "Ik heb vanochtend de foto van het artikel van The Guardian bekeken. Ik zie op het achterwerk 2 dunne strepen, die evenwijdig lopen met de windrichting. Eentje op de linker- en eentje op de rechterbil."

"De lucht aan het achterwerk is tamelijk turbulent, dus ik geloof niet dat we daar veel profijt uit kunnen halen. Ik denk eerder aan een compressieachtige onderbroek die de vorm van de billen verandert. Vormverandering heeft hier een hoger rendement dan de luchtstroom beïnvloeden."

Ratjazack relativeert de impact die aan de pakken wordt toegeschreven. "Waar hiervan sprake is, is zeker niet evident. Ik weet dat de wonderen de wereld niet uit zijn. Soms ontdekken we iets, waarbij we denken dat er iets niet klopt met de meetinstrumenten. Maar de mogelijkheden zijn beperkt."

De Britten spreken van 1 seconde winst. Is dat realistisch? En wat met de snellere trainingstijden. "Het is misschien te kort door de bocht om dat alleen op het pak te steken. Het zal een combinatie zijn van heel veel factoren. Ik zie dat ook in het wielrennen. Het is nooit 1 ding."

"1 seconde is immens. Dat is 33 meter op de 1.320 meter van het parcours. Dat is uitgesloten. Dat zou misschien kunnen als ze er een hele cocon rond bouwen zoals bij ligfietsen, maar op het menselijk lichaam zeg ik nee."

De Britten spreken van een coating. Wat moeten we ons daarbij voorstellen? "Dat zou een coating zijn die de oppervlakteweerstand, de weerstand van de stof ten opzichte van de lucht, extreem verkleint. Je kunt met verschillende materialen "coaten". Dat wordt courant gebruikt, zeker bij de betere pakken."

Volgens Meylemans mag coating niet. "Dan zijn we reglementen aan het interpreteren", zegt Ratjazack. "Je kunt een coating leggen als een gesloten laagje plastiek, waardoor de lucht er niet meer door kan. Dan dekt iets de stof af. We kunnen evenwel ook de vezel behandelen met iets, zodat de lucht er wel nog door kan. Dat zijn technische details die het verschil kunnen maken."

De Britse pakken zijn ontstaan in hetzelfde Britse instituut waar de succesvolle tijdritpakken van de baanwielrenners werden gecreëerd. En waar ook het tijdritpak van Chris Froome in de Tour van 2017 het leven zag, met bolletjes op de bovenarm.

Waar begint of eindigt de vergelijking met skeletonpakken? "Bij een skeletoni heb je een groot, lang object, waarbij je zo weinig mogelijk weerstand op het lichaam wil hebben. Heel gladde dingen zijn dan heel belangrijk."

"Bij een tijdrijder, waar je de lucht rond de bovenarm, eerder een cilinder, wil beïnvloeden, gaan we meer textuur toevoegen, zoals bolletjes en puntjes. In die zin zul je nooit textuur vinden bij skeletonpakken."

Onze wetenschapper denkt voor de tijdwinst verder dan de pakken. "Bijvoorbeeld aan de runners (de ijzers onder de slee, red). Je kunt er 10 of 100 kopen en dan een selectie maken: welke zijn sneller. Als je dat op heel veel punten toepast, kun je daar het verschil maken. Misschien gaat de aandacht nu heel hard naar 2 strepen op een pak, maar gaat het om heel andere dingen."

Ratjazack noemt nog enkele anderen dingen die tijdwinst kunnen opleveren. "Ik denk aan de stabiele lig van de atleet. Het zwaartepunt op de juiste plek houden is heel belangrijk. Naargelang de druk op de ijzers verandert, heb je een versnellend of remmend effect."

"Ik blijf er ook bij dat de vorm van de atleet belangrijk is. Een druppelvorm of kogelvorm, in elk geval een met zo weinig mogelijk uitsteeksels."

De ingenieur begrijpt de ontgoocheling van Meylemans, maar geeft haar ook een troost: "Het materiaal waarmee onze pakken en ook dat van Meylemans gemaakt is, heeft al op deze Spelen goud, zilver en brons gewonnen. Ik heb haar dan ook verteld dat we zeker geen traag pak hebben, absoluut niet."

"Het verbaast me als ingenieur telkens opnieuw dat zoiets 3 jaar en 354 dagen niet in de media komt en dan is plots voor het grote evenement het grote verhaal daar."

"Ons pak staat ten dienste van de atleet. En die staat voor 98 procent van de prestatie. Wij zitten in de tolerantiemarge. Het is belangrijk, maar niet hét belangrijkste. Er zit wel nog altijd rek op." Ratjazack gaf nog mee dat de materiaalontwikkeling nu meer en meer in de richting gaat van de individuele benadering van een specifieke atleet. "Dat zal de toekomst zijn."