Aftellen tot Pyeongchang: 6 - wanneer perfectie een score krijgt

Jayne Torvill en Christopher Dean, 60 en 59 jaar intussen, bundelden hun krachten in 1975. Het duo had zijn visitekaartjes al afgegeven op het ijs, maar combineerde destijds het ijsdansen nog met een fulltime job. Torvill werkte in de verzekeringssector, Dean was politieagent.

Het paar uit Nottingham - geen koppel in het echte leven - trok in 1980 voor het eerst naar de Spelen, met een 5e plaats als resultaat. 4 jaar later zag het plaatje in Sarajevo er helemaal anders uit: met meerdere wereldtitels op zak veroverde het Britse koppel goud op de Spelen van 1984.

Torvill en Dean schaatsten zichzelf in de geschiedenisboeken met een magistrale uitvoering op de Bolero van Ravel.

Het duo kreeg na zoveel schoonheid een staande ovatie van het publiek, dat bij het bekijken van de juryscores zijn ogen helemaal niet kon geloven: de 9 juryleden gaven allemaal de maximumscore van 6.0 voor het artistieke gedeelte, een ongezien perfect rapport. 

De uiterst elegante choreografie op de Bolero uitwerken had overigens heel wat voeten in de aarde. De compositie van zo'n 17 minuten moest ingekort worden tot een schaatsbare versie van 4 minuten, met een "foutenmarge" van zo'n 10 seconden, zoals de olympische regels voorschrijven.

Toen Torvill en Dean te horen kregen dat de originele compositie slechts tot 4'28" ingekrompen kon worden, was er een vleugje inventiviteit vereist om het nummer toch te kunnen gebruiken. 

Het Britse duo merkte in de olympische reglementen op dat de teller pas zou beginnen te lopen bij het moment waarop de schaats voor het eerst het ijs raakte. Torvill en Dean stelden het eerste contact zo'n 18 seconden uit, waardoor ze toch hun zin konden doen op Bolero van Ravel.

Jayne Torvill en Christopher Dean bouwden na hun prachtprestatie in Sarajevo een professionele carrière uit, met meerdere wereldtitels als gevolg.

Maar de olympische knalprestatie herhalen zat er nooit meer in. Na een aanpassing van de reglementen moest het duo op de Spelen van 1994 in Lillehammer vrede nemen met de bronzen medaille.

Na de Noorse ontgoocheling stortten Torvill en Dean zich op andere projecten. In 1998 zetten ze definitief een punt achter hun carrière. Ze gingen aan de slag als coaches en choreografen in verschillende tv-producties.

In 2014 keerde het duo nog een keer terug naar Sarajevo, waar ze 30 jaar na hun olympische triomf hun beste beentje nog eens voorzetten op de Bolero van Ravel.