Retour 22 juli: Museeuw houdt Olaf Ludwig af op de Champs-Elysées

De Tour van 1990 blijft ongetwijfeld een van de mooiste wielerherinneringen van Johan Museeuw. De "Leeuw van Vlaanderen" liet zich aan het begin van zijn carrière gelden als een te duchten sprinter en bewees dat ook meermaals in de Ronde van Frankrijk.

De toen 25-jarige Museeuw schoot in 1990 al een eerste keer raak in de vijfde etappe van Nantes naar de Mont Saint-Michel. Aan de voet van de mythische zeeberg zag de rest van het peloton hem in een spurt op de macht nooit meer terug.

Museeuw liet het niet bij die ene zege en legde Olaf Ludwig vervolgens het vuur aan de schenen in de strijd om de groene trui. Op de Champs-Elysées probeerde de West-Vlaming zijn Duitse rivaal nog eens vanop grote afstand te verschalken.

Met een stevige versnelling kwam Museeuw voor Rudy Dhaenens uit de laatste bocht. In een veel te vroeg aangegane spurt bleef hij verrassend 400m lang voor de rest van het pak uitsprinten. Museeuw won de etappe en daarmee ook zijn laatste van twee Tourritzeges in zijn carrière.

De verdere loopbaan van de "Leeuw van Vlaanderen" hoeft geen al te grote uitleg. Met één wereldtitel en drie overwinningen in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix ontpopte hij zich vooral op iets latere leeftijd tot een van de beste eendagsrenners ter wereld.

Tom Steels deed het kunststukje van Museeuw op de Parijse boulevard al in 1998 na, maar het was toch vooral Tom Boonen die in de voetsporen van de voormalige wereldkampioen zou treden. Boonen won in 2004 op de Champs-Elyséées en zou één jaar later doorstomen naar winst in de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en het wereldkampioenschap in Madrid.

De laatste Belg die in Parijs aan het langste eind trok, was Gert Steegmans. Hij toonde zich in 2008 net iets sneller dan Gerald Ciolek en Oscar Freire.