Ga naar de inhoud

meest recent

Haas na exit door Bemelmans: "Mijn lichaam werkt niet meer mee"

 di 4 juli 2017 06:37
Tommy Haas (39) speelde zijn 16e en laatste Wimbledon.
Tommy Haas heeft niet lang kunnen genieten van zijn 16e en laatste Wimbledon. Ruben Bemelmans mepte de 39-jarige Duitser, die onlangs nochtans Roger Federer had geklopt, er gisteren zonder pardon eruit: 6-2, 3-6, 6-3, 7-5. "Ik had setpunten in de vierde set en had graag een vijfde gespeeld", vertelde de fysiek geplaagde Haas na een staande ovatie.

Haas kreeg een wildcard voor zijn laatste optreden op de All England Club. Hij maakte er zijn debuut in 1997, toen zijn succesvolle landgenoten Boris Becker en Michael Stich nog speelden.

De ex-nummer twee van de wereld blikte vol weemoed terug, nadat de halvefinalist van 2009 een staande ovatie had gekregen op Court 16. "Er gaan een pak emoties door mij heen. Het is natuurlijk nooit fijn om in de eerste ronde te verliezen. Maar ik ben blij dat ik terug ben geweest, dat ik het nog eens probeerde en dat ik voor mijn familie en kinderen kon spelen."

"Ik had een paar kansen om de vierde set te winnen met een paar setpunten. Wie weet wat er gebeurd was in de vijfde set. Die had ik graag gespeeld. Maar het mocht niet zijn."

"Ik doe voort tot ik weet dat het gedaan is"

De 39-jarige kon tegen Bemelmans evenwel zijn lichamelijke besognes als excuus inroepen. In zijn 21-jarige carrière moesten zijn schouders, ellebogen en heupen meermaals onder het mes.

Toch kon hij - in een goeie dag - nog met de besten mee. Getuige zijn zege drie weken geleden op het gras van Stuttgart tegen Roger Federer. Als nummer 302 van de wereld was hij de laagst geplaatste speler sinds 1999 die winnen tegen Federer voor elkaar kreeg.

Dat hielp hem echter niet verder op Wimbledon: "Ik heb hard moeten werken om weer op dit niveau te kunnen terugkeren. Tegen mijn goeie vriend Federer winnen was een ongelooflijke ervaring."

Nu denkt hij evenwel niet meer aan een volgende wedstrijd, maar aan zijn lichaam laten verzorgen: "Het is lastig te beseffen dat je lichaam niet meer mee wil. Elke morgen sta je op in de hoop dat alles oké is. Zondag werd ik wakker met lage rugpijn, dus was het moeilijk om vlot te bewegen. Maar ik ben blij dat ik toch mijn best heb gedaan. Ik vecht voort, tot ik weet dat het gedaan is."