Michel Wuyts ziet 5 redenen waarom Philippe Gilbert de Ronde wint

"Philippe heeft een vormpeil dat ik hem de voorbije vier jaar niet zien bereiken heb", opent Michel Wuyts zijn analyse. "Dit neigt weer naar het vormpeil van 2011, al zal het onmogelijk zijn om dat nog te evenaren."

"Maar hij heeft zijn vorm nu al drie keer echt laten zien: in Dwars door Vlaanderen, in de E3 Harelbeke en in De Panne. Waarom dat nu plots het geval is? Dat hangt vast aan de tweede reden."

"Gilbert zit bijzonder goed in zijn vel. Ik heb hem nog nooit zo ontspannen en blij zien rondrijden, alsof hij een vrij gevoel heeft en evenwicht in zichzelf gevonden heeft", zegt Wuyts.

"Ik heb de indruk dat het niet langer alleen maar om zichzelf hoeft te draaien. Gilbert wil ook wel geven. In deze ploeg ervaart hij: als ik geef, dan mag ik ook iets nemen. Dat kan tot het invullen van de gaten in zijn erelijst leiden."

"Daardoor wordt hij ook ondernemingsgezind. De vreugde spat er vanaf. Ik ben ervan overtuigd dat hij dat gevoel al in de winter opgebouwd heeft."

"Hij voelt zich beter in zijn sas dan bij BMC, waar hij stilaan op uitgekeken was. Die werkvreugde zet zich om in een beter vormpeil. Als je met meer zin traint, dan moet dat tot een hoger rendement leiden."

"De derde reden? Gilbert koerst uitermate ondernemend", legt Wuyts uit. "Hij heeft geen schrik om snel te openen. Dat maakt hem razend gevaarlijk: de tegenstand weet dat hij niet stilvalt."

"Gilbert wordt voor de concurrentie een probleem. Wat zullen ze doen als hij vertrekt op 65 à 70 km van de aankomst?"

"Ik vraag niet liever. Dan gaan we ook in de Ronde een open debat krijgen, waar de groten sneller onder elkaar vallen en met open vizier tegen elkaar knallen."

"Of dat koersgedrag ingegeven is door de ploeg? Dat is grotendeels uit vrije beweging en intellect. Gilbert is koersslim. Je merkt dat die vooruitgang in zijn vorm hem toelaat om vrijpostig te koersen."

"Hij gaat kwistig met zijn krachten om, maar er komt geen einde aan. De kans is klein dat hij op een muur botst. De rest weet er geen raad mee en dat is zijn kracht."

"Gilbert is ook nog eens geweldig interessant om mee op pad te gaan", gaat Wuyts verder. "Er zijn nog renners die van vrij koersen houden. Zijn grootste interne opponent, Greg Van Avermaet, wordt nu wellicht zijn grootste bondgenoot."

"Gilbert en Van Avermaet zouden het goed met elkaar kunnen vinden. Voeg daar nog Sagan aan toe en types zoals Durbridge en Naesen: dan wordt het een zeer mooie Ronde van Vlaanderen."

"De laatste reden: Gilbert heeft onder zijn gelijken bij Quick-Step - Stybar, Terpstra en Boonen -  een lijn getrokken, waarbij hij een verdieping hoger staat. Als het draait om wie de kopman zal worden, dan zal het Gilbert wel zijn."

Moet Quick-Step alles op één kopman zetten? "Het is beter dat ze dat niet doen, maar als puntje bij paaltje komt, dan zullen ze er toe gedwongen worden. Want Gilbert zal het langst overleven."

"En als het tegenslaat, dan zitten de anderen in een zetel en kunnen ze alleen maar profiteren. Ze zijn zeker de ploeg met de meeste mogelijkheden. Het is duidelijk dat Gilbert de strafste is en wie had dat kunnen denken."

Plaatst onze commentator Philippe Gilbert dan op gelijke hoogte van Peter Sagan en Greg Van Avermaet? "Net een trapje lager, maar dat zal hij niet erg vinden. Als er iemand in staat is om van 4 sterren 5 sterren te maken, dan is het Gilbert wel."

Heeft de Belgische kampioen dan te laat de overstap naar de Vlaamse klassiekers gemaakt? "Gilbert heeft niet zonder succes op de Ardennen gemikt. Maar hij heeft daar zijn meesters gevonden en moest iets anders verzinnen."

"Hij had die switch beter al een jaar eerder gemaakt, maar bij BMC was die plaats al bezet door Van Avermaet. Voor hem is het achteraf ook jammer gebleken dat een samenlevingscontract met Greg niet mogelijk was."

Gilbert lijkt de harten van de koersliefhebbers in elk geval weer veroverd te hebben. "Zonder meer", bevestigt Wuyts. "Je voelt dat onder impuls van onder meer Sagan het peloton deze sport aantrekkelijker wil maken door sneller aan te vallen. Je moet er een aantal hebben die geen schrik hebben van een verliesbeurt."

"En voor sommigen is de tijd ook rijp. Je hebt er een paar die weten dat ze niet in de zomer van hun carrière zitten en het nu moeten doen. Gilbert is een Indian Summer aan het opbouwen, een nazomer in de herfst."