Meeuws over busongeval: "Hoor doodskreet van onze materiaalman nog regelmatig"

Walter Meeuws bracht als trainer veel tijd in het buitenland door. In 2011 raakte hij met zijn club Wadi Degla betrokken bij een busongeval. "Voor onze bus begon een auto te tollen. De bus moest uitwijken en botste tegen een camion", vertelt een emotionele Meeuws.

"Ik heb geluk gehad. Mijn arm was verbrijzeld, mijn lever gescheurd en mijn ribben gebroken. Maar de benen van de buschauffeur moesten geamputeerd worden en onze materiaalman, een jongen van 23 jaar, is gestorven. Ik zie dat nog regelmatig voor mij. Ik hoor de doodskreet van die jongen nog altijd."

"Antwerpen is speciaal voor mij" vertelt Czerniatynski. "Niemand kende mij, maar sinds die eerste dag, mijn eerste goal, was die band er. De supporters die op Wembley zongen "say oeh ah, Czernia", dat kan je nooit vergeten."

Czerniatynski heeft ook moeilijke momenten gekend in zijn carrière, maar hij heeft nooit gedacht aan stoppen. "Voetbal is heel mijn leven geweest. Ik kan niet zonder voetbal. Je mag me nu een dik contract geven om achter een bureau te zitten, ik doe het niet."

"Ik ben geboren en ik heb meteen op een bal getrapt en ik zou graag op het veld willen sterven. Ik zit nu thuis sinds juni en ik word zot. De muren oplopen? Er zijn geen muren meer. Ik had bomen van vier meter in mijn tuin, maar ik verveel mij, dus ik doe er elke keer een stuk af. Nu zijn ze misschien nog 50 centimeter hoog."

Ook Rudi Taeymans mocht niet ontbreken in de aflevering over Antwerp. "Ik voetbal nog altijd. De liefde is heel groot. Ik geniet er nog elke keer van."

Hij vertelde over "Taeye USA". "Ik vond het schitterend. Mijn prestaties waren toen zo goed dat de supporters en de media vroegen om mij mee te nemen naar WK in Amerika in 1994.

"Dat is spijtig genoeg niet gelukt. Dat doet pijn, maar dat is voetbal. Ik ben nu dokwerker en ze roepen dat door nu soms nog naar mij."  

Bekijk de volledige aflevering van De Kleedkamer op vrt.nu