Boudeweel: "Ons leven in Rio is eigenlijk één grote rij"

Er werden en worden al maanden heel wat vraagtekens gesteld bij de infrastructuur (openbaar en in het olympische dorp), de veiligheid en gezondheid (zikavirus). En er zijn toch een pak tekortkomingen, dat ondervond Boudeweel aan den lijve.

"We trekken ons uit de slag, maar het voelt raar aan dat je gisteren bijvoorbeeld een hele dag niet naar België kon bellen door problemen bij de provider. En dat is zeker niet nieuw."

"Het meest frustrerende is toch dat voortdurende aanschuiven en het wachten. Eigenlijk is ons leven één grote rij. Zowat de hele dag: aan het ontbijt, aan de bus, aan het persdorp, de files op de weg, enzovoort."

"Soms heb je echt wel de indruk dat ze het een beetje onderschat hebben. Een voorbeeld: de duizenden journalisten in het persdorp bedienen aan een halflange tafel met wat kaas, wat kippenwit, pistolets en boterhammen, dat werkt natuurlijk niet."

"Er staan hele lange rijen en de vrijwilligers kunnen het gewoon niet bijhouden. Ook voor het middagmaal is het heel lang aanschuiven, omdat het systeem niet goed is. Er zijn ook maar vijf kassa's. Je eten is dus bijna koud als je een plaatsje moet gaan zoeken."

"Maar ze werken eraan. Er zijn nu al drie ontbijtplaatsen in het persdorp en er zijn lunchpakketten. Dus het evolueert in de positieve zin en dan krijg je het gevoel: het zal toch wel in orde komen."

Ook de huisvesting in het olympische dorp - bij atleten en pers - laat te wensen over. "We hebben hier collega's van wie de wc niet doorspoelt of de badkamer onder water staat."

"Bij ons op de kamer valt het nog mee, alleen voelt het raar dat er in de keuken geen glas in het raam staat. Alles is afgeplakt met gaas."

"Je hoort wel voortdurend praten over die problemen, ook in het atletendorp. Ik was gisteren bij Team Belgium en ook daar hadden ze miserie, zoals iedereen. Zo is er een plafond naar beneden gekomen toen iemand een kraantje opendraaide."

"Maar uiteindelijk is er veel overleg geweest en hebben ze de handen uit de mouwen gestoken en al die problemen opgelost."

Boudeweel had nog andere verhalen: "Bij de Jamaicanen lag er nog steengruis op de grond, stonden de verfpotten er nog en ontbrak de keuken. Leuk is anders. En eigenlijk kan dat niet."

"Blijkbaar zijn die tekorten bewust gecreëerd door de werkmannen bij de bouw van de verschillende sites als revanche omdat ze niet betaald werden. Dan stel ik me de vraag waarom de organisatie niet vroeger heeft ingegrepen om de massale problemen op te lossen."

"Maar het is hier niet allemaal slecht. Een huisgenoot van mij heeft zijn bankkaarten laten liggen in de taxi en de chauffeur heeft ze teruggebracht."

Boudeweel maakt de vergelijking met Peking 2008 en Londen 2012: "Het gebeurt hier allemaal met een veel kleiner budget. Het is allemaal minder afgewerkt. Zo ligt er bijvoorbeeld geen tapijt op de grond. Dat was de vorige edities toch niet het geval."

Dat kleine budget zal zich ook weerspiegelen in de openingsceremonie: "We mogen niet gaan vergelijken met Londen of Peking. Hier zullen ze vooral creatief willen zijn, zoals de Brazilianen creatief moeten zijn om te overleven."