Frauke Dirickx: "Soms denk ik dat het tijd is voor iets anders"

Frauke Dirickx speelde onder meer in Spanje, Roemenië, Turkije en Polen. Dirickx is dit seizoen teruggekeerd naar Italië, waar ze bij Piacenza speelt. "Ik ben heel blij dat ik terug ben in Italië, waar het leuk is om te spelen en het leven fijn is", vertelt ze aan Marc Willems.

"In Polen was het heel leuk om te volleyballen, want het spelletje wordt er veel gevolgd en er waren altijd heel veel toeschouwers. In Turkije had je dan weer de felle supportersclubs, maar Italië is het leukste land om in te wonen."

"Voor jonge spelers is het goed om in Italië gespeeld te hebben. Hier wordt er op details gelet. Ik vind het ideaal om naar hier te komen. Dat zie je ook aan de speelsters in de nationale ploeg die hier hebben gespeeld. Zij hebben grote stappen vooruit gezet."

"Ik doe het nog graag", zegt Frauke Dirickx vanuit Italië. "Ik ben nog even gek op het spel als toen ik klein was. Maar ik weet ook wel dat ik dit niet zal blijven doen, want ik moet aan mijn familie in België denken. Zij kunnen dat ook niet volhouden."

"Ik heb niet meer zoveel zin om nog opofferingen te maken en om altijd alleen te zijn, zoals op Kerstmis, waar je niet bij je familie kan zijn. Het is soms zwaar en dan denk je dat het misschien tijd is voor iets anders. Ik zal nog een jaartje in het buitenland spelen, maar dan zal het bijna voorbij zijn."

"Of ik nog in België zou kunnen spelen? Dat denk ik niet. Bij de mannen is een terugkeer iets makkelijker, want daar spelen enkele clubs nog Champions League. Bij de vrouwen zijn er heel veel jonge speelsters, 15 à 16 jaar, en dat is toch een heel groot leeftijdsverschil. Ik speel nu nog in het buitenland voor het financiële aspect, want ik zou bij een normale job in België nooit het geld krijgen dat ik nu heb."

"Ik moet mijn studies lichamelijke opvoeding nog afwerken", zegt Dirickx. "Ik ben er nu al mee bezig, maar vanuit Italië is het niet mogelijk om alle vakken te doen. Ik zal nog 1 à 2 jaar moeten studeren en dan heb ik mijn diploma."

"Of ik na mijn spelerscarrière in het volleybal zal blijven? Dat weet ik nog niet. Sommigen zeggen dat ik met de jeugd zou kunnen werken. Maar ik word zeker geen trainster in het buitenland, want dat zou ik weer weg van huis zijn."

"Ik zou even een normaal leven willen hebben. Misschien ben ik dat na een paar maanden al opnieuw beu, maar ik wil even tijd voor mezelf en mijn gezin. Ik ben toch al een beetje bezig met mijn afscheid, maar de wil om te winnen is er nog altijd. Ik doe het nog graag, maar ik mis mijn familie."

Bij Piacenza speelt Frauke Dirickx samen met Lise Van Hecke. Dat duo vormt ook bij de nationale ploeg de centrale as. "We kenden mekaar natuurlijk al, maar we zijn blij dat we samen spelen. Dat is ook goed voor de nationale ploeg."

Het EK volleybal in eigen land is dit jaar een zeer belangrijke afspraak voor de Yellow Tigers. "Ik kijk er naar uit", zegt Dirickx. "Ik hoop dat er veel toeschouwers zullen zijn. Ik denk dat we het zeker in de eerste ronde goed moeten kunnen doen, maar daarna is het afwachten. We hebben er veel zin in."

Na de bronzen EK-medaille in 2013 is er toch druk bij de Tigers. "Iedereen kan er wel mee om, maar in eigen land spelen geeft toch druk. We willen het even goed doen, maar de andere ploegen hebben ook veel bijgeleerd. Maar het klikt nog goed tussen mij en de jongeren. Zij hebben er zin in en ik ook."