Het wielerjaar anders bekeken: van de "kakker" tot de dichter

"Ik keek vooruit, zag niets, ik dacht niet na, ik fietste gewoon. Ik had in m'n benen pijn, maar ja, ik wou de snelste zijn. Ze halen me nooit meer in, ik dacht: verdomd, ik win." Na zijn straffe solo in Dwars door Vlaanderen begint Terpstra zijn reactie met een muzikale knipoog naar de song "Als je wint, heb je vrienden" van Henny Vrienten en Herman Brood.

Op het podium van de Amstel Gold Race doen de Belgen hun naam als koningen onder de bierdrinkers alle eer aan. Philippe Gilbert en Jelle Vanendert slaan hun glas Amstel in één teug naar binnen. Gerrans probeert zijn wagonnetje eerst nog aan te haken, maar komt uiteindelijk enkele slokken tekort.

Een ontketende Daniel Martin lijkt in Luik op weg naar zijn tweede succes op een rij. Maar in de finale bocht slaat het noodlot toe: de Ier schuift uit en ziet zijn droom abrupt uit elkaar spatten. Twee weken later hetzelfde liedje: Martin knalt tegen het asfalt in de ploegentijdrit van de Giro en moet de strijd staken.

Tussen de doldrieste tifosi heeft Wout Poels er plots genoeg van. De Nederlander steelt de zonnebril van een toeschouwer, die verbouwereerd toekijkt hoe Poels zijn bril enkele meters verder wegslingert. De "fans" in carnavalsplunje hadden hun lesje nog niet geleerd en duwden even later koploper Bongiorno uit zijn klikpedaal.

De Giro-etappe die waarschijnlijk nog lang over de tongen zal blijven rollen, is de sneeuwrit over de Gavia en de Stelvio. Op de sociale media circuleert plots het gerucht dat de afdaling van de Stelvio geneutraliseerd zal worden. Ten onrechte, zo blijkt later. Quintana is de enige van de favorieten die zich als een steen naar beneden stort. De basis voor zijn eindzege.

Op Britse wegen wil Mark Cavendish zijn thuisfans verwennen, maar bij het ingaan van de laatste rechte lijn loopt het helemaal fout. De "Manx Express" hangt tegen Gerrans en katapulteert zichzelf en enkele collega's tegen de grond. Cavendish blijft uitgeteld liggen en verlaat de Tour na amper één dag.

"Aje moe kakn, moe je kakn..." Net voor de top van de Col du Lautaret glipt Arnaud Démare in de veertiende Tour-rit weg uit het peloton. De Franse kampioen houdt plots halt bij een camper met een Sporza-vlag, holt naar het toilet en verlost zichzelf uit zijn lijden.

Op 50 meter van de finish ten prooi vallen aan het peloton… Iedere wielerfan had Jack Bauer nochtans de zege gegund. De sympathieke "kiwi" leek even op weg naar de eerste (individuele) Nieuw-Zeelandse ritwinst in de Tour-geschiedenis, maar sneuvelde in het zicht van de haven. Bauer - getroost door het halve peloton - wist met zijn tranen geen blijf.

Enkele dagen na zijn val in de zevende Vuelta-rit belandt Ryder Hesjedal in het oog van een mediastorm. Het wiel van de Canadees was blijven draaien, "enkel mogelijk door een motortje", beweren enkele televisiekijkers. Hesjedal reageert koelbloedig: in de veertiende rit beschikt hij bergop over de grootste motor - figuurlijk weliswaar -  en maakt hij het zegegebaar.

In de slotrit van de Eneco Tour pikt Niki Terpstra het niet dat hij van Maarten Wynants geen vrije doorgang krijgt. De Nederlander deelt een elleboogstoot uit aan Wynants, waarna de twee kemphanen een ongezien robbertje uitvechten. In de Vuelta doen Gianluca Brambilla en Ivan Rovny dat steekspelletje op de fiets gladjes over.

Een laatste hilarisch beeld dat we u niet willen onthouden is er eentje voor de start van de Brabantse Pijl. Edwin Avila - 1,67m groot/klein? - moet zijn krabbel helemaal bovenaan het startblad zetten, maar die klus kan hij niet helemaal alleen klaren. Een knap staaltje ploegwerk van de jongens van Colombia.