Wuyts: "Het was de mooiste periode van VDB's leven"

Wuyts was onder de indruk van Vandenbroucke, die in de tweede helft van de Vuelta de rest van het peloton tot meelopers degradeerde. Met solo-zeges in Teruel en Avila als kers op de taart.

"Ik had de indruk dat hij aan de mooiste periode in zijn leven bezig was", zegt Wuyts. "Dat had vooral te maken met een prille verliefdheid (op Sarah Pinacci) en met een vorm die met de dag groeide. Die leidde naar twee eclatante ritzeges en mijn RAI-collega riep toen uit: “Ik heb de nieuwe wereldkampioen gezien”. En dat dacht ik ook.”

“Door de omstandigheden was wat hij deed indrukwekkend. VDB kwam uit een depressie. Hij was genoemd in de affaire-Sainz, de dopingmarchandeur in het paardenmilieu en bij uitbreiding ook in het wielrennen."

"Na een formidabel voorjaar met winst in de Omloop Het Volk en Luik-Bastenaken-Luik en een tweede plaats in de Ronde van Vlaanderen kreeg zijn naam een deuk."

"Hij verzeilde in een diepe depressie en kwam zes weken bijna zijn kamer niet uit. Toen was de vraag “Hoe komt hij in godsnaam aan de start van de Vuelta?” Dat leek in het begin op niet veel, maar je zag hem dag na dag verbeteren."

"Na zijn zege in Avila kwam hij als een kampioen naar onze commentaarcabine. Dan straalde hij dat zelfvertrouwen ook uit."

Maar op het WK in Verona liep het mis. “België trok naar daar met een viertand: Vandenbroucke, Museeuw, Van Petegem en Tchmil waren de kopmannen. Je zou gaan denken dat we het hele podium gingen bezetten."

"Maar in de vijfde ronde gebeurde er iets: een rood-wit afspanningslint knapte door en greep naar het wiel van Mattan. Mattan viel en VDB ging eroverheen en brak zijn val met zijn beide polsen."

"Achteraf bleek dat hij links en rechts een scafoïdebreuk opgelopen had. Toch zat hij in de kopgroep van een man of zeven, acht die de laatste ronde inging en viel hij aan. Ik dacht dat hij vertrokken was, maar Ullrich en Markus Zberg reden het gat weer dicht."

"VDB was niet bij machte om aan zijn stuurstang te trekken door die breuken. Hij werd uiteindelijk zevende en Oscar Freire won zijn eerste van drie titels."

Na zijn geweldige resultaten in 1999 had Wuyts het gevoel dat Vandenbroucke, 24 jaar toen en in zijn eerste jaar bij Cofidis, in de jaren 2000 de vruchten zou plukken.

"Maar ik had in 1998 een gesprek gehad met dokter Vanmol, toen nog bij Mapei. Die zei me toen dat VDB wellicht het laatste jaar bij hen zou zijn. Ze hadden hem niet kunnen houden."

"Hij zou wellicht naar Frankrijk gaan, er een pak geld verdienen en in heel korte tijd heel veel winnen, maar de kans was groot dat hij ook heel snel achteruit zou gaan. Dat waren uiteindelijk profetische woorden."

"Wellicht alludeerde Vanmol er toen op dat in Frankrijk qua dopinggebruik wat meer remmen los waren dan bij ons mogelijk was. En dat door de invloed van de Fransen in het milieu van Cofidis - genre Gaumont - de beïnvloedbare Vandenbroucke ook snel bergaf zou kunnen gaan."

"Dat gebeurde in 2000. Het boterde niet zo goed meer, zijn dubbele breuk herstelde ook niet zo goed en er kwamen geen uitslagen meer. Beide partijen besloten uit elkaar te gaan."

Na 1999 won Vandenbroucke nog maar vijf koersjes. "Hij had meer uit zijn carrière moeten halen. Zonder meer. Hij was uitzonderlijk getalenteerd. Ik denk dat je maar om de 10 à 20 jaar zo'n figuur in je midden krijgt."

"Maar hij was ook fragiel: hij had last van zijn pezen, maar was ook fragiel in het hoofd. Hij was zeer beïnvloedbaar. En is daar in de lengte van jaren bergaf door gegaan."

In 2009 stierf Vandenbroucke een veel te vroege dood op vakantie in Senegal. Het had allemaal anders kunnen lopen, want hij zag de koers. Wuyts geeft een voorbeeld uit zijn eigen habitat: " VDB heeft een of twee keer cocommentaar geleverd voor de VRT bij wedstrijden. En dat was formidabel, buitengewoon en hallucinant."

"De manier waarop hij voorspelde hoe de wedstrijd zou verlopen en wie wat waar zou doen. Je kreeg er koude rillingen van. Dat had ik tot toen in die mate nog niet gehoord. Patrick Lefevere kon dat ook.” De huidige teambaas van Omega Pharma-Quick Step zei altijd dat een gewone Vandenbroucke zijn eerste ploegleider zou zijn geweest.