Helikoptervlucht en ongemakkelijke huldigingen: zo beleefde Derwael haar thuiskomst

"We zijn heel vroeg geland in Frankfurt. Daar moesten we vier uur wachten voor we naar Brussel vlogen. Na een korte rustpauze thuis, vertrok ik naar het feest in Sint-Truiden en dan met de helikopter naar hier", doet Nina Derwael haar drukke dag uit de doeken.

"Ben je in een Nina-gekte terechtgekomen?", vraagt Karl Vannieuwkerke zich af.

"Een beetje", reageert Derwael. "Ik wist niet dat er zoveel zou gebeuren rond mijn prestatie. In Tokio krijg je dat niet zo fel mee."

Siemen Voet - de vriend van Nina Derwael - deelde een leuke anekdote over zijn aanloop naar de finale.

"Ze vraagt altijd om haar nog even te bellen voor een finale. Ik probeer dan onze gesprekken een beetje luchtig te houden. Als ik een leuk mopje kan maken en haar kan laten lachen, weet ik dat ze klaar is voor haar wedstrijd."

Wat het mopje voor de olympische finale was, weet het koppel niet meer. Of Nina luidop moest lachen, werd wel pijnlijk duidelijk. "Neen, het zijn altijd de domste moppen die hij maakt."

Ook in Tokio kon Nina Derwael rekenen op een leuke ontvangst. De Red Lions stonden de olympische kampioene aan de brug met ongelijke leggers op te wachten in het hotel.

"Ik voelde me erg ongemakkelijk op dat moment", lacht Derwael. "Dat is hetzelfde gevoel als wanneer iedereen begint te zingen op je verjaardag. Dan weet je niet goed hoe je moet reageren."

Een feestje stond niet op de planning in Japan. "Maar ik heb wel lekker gegeten", zegt de olympische kampioene die haar medaille toont aan het publiek in de studio.

In de voorbeschouwing op de finale werd er veel geschreven over het duel tussen Sunisa Lee en Nina Derwael. De Amerikaanse kwam als eerste in actie in Tokio. Een voordeel voor onze landgenote?

"Ik denk het wel. Als eerste beginnen is erg lastig, want je spieren zijn koud. Sunisa Lee kon haar oefening ook niet meer aanpassen aan de concurrentie. Als die niet goed presteert, kan je altijd minder risico nemen", weet Derwael.

Derwael stond met haar rug naar de oefening van haar Amerikaanse concurrente. "Ik wist niet wat de score was van Sunisa Lee", vertelt de gymnaste. 

Maar dat zou het verschil niet gemaakt hebben voor onze landgenote. "Ik had me op één bepaalde oefening voorbereid en die ging ik sowieso turnen." Derwael herbeleeft vervolgens haar gouden oefening. Ze deelt haar gedachten op het moment van de waarheid... met het nodige gegil.