Frank Raes: "Waseige heeft meer betekend dan de clichés die blijven hangen"

Robert Waseige zit sinds het WK 2002 in het collectieve geheugen dankzij zijn "zo fris als een konijn op de plein"-uitspraak. "Maar hij heeft toch wel veel meer betekend dan de clichés die bijven hangen zijn", vindt Frank Raes.

"Hij heeft wel weinig gewonnen. Slechts één beker met Luik. Zijn beste voetbal heeft hij eigenlijk bij Lokeren gespeeld, dat wordt wel eens vergeten. Lokeren had toen een zeer sterke ploeg. In Wallonië werd hij zeer hoog ingeschat en op handen gedragen."

"Waseige was een zeer intelligente, vriendelijke en grappige man, die ook ironisch en cynisch uit de hoek kon komen. Voor zijn spelers kon hij zeer hard zijn. Door zijn verbaliteit kon hij een speler tegen de muur kleven. Maar hij was ook een people manager, die zijn ploeg kon kneden en duwen in de richting die hij wilde."

"Ik herinner me hem als een warme, goeie man die ook wel eens graag een glas lustte. Op zulke momenten kon hij zeer scherp zijn tegen journalisten of spelers. Dat heeft hem wel eens parten gespeeld tijdens zijn carrière. Sommige spelers konden daar niet zo goed mee lachen. Maar dat werd allemaal wat met de mantel der liefde bedekt. Nu zou dat misschien meer naar buiten komen, maar toen was de journalistiek nog anders."

De relatie tussen de pers en Waseige verliep bij momenten erg stroef. "Op een persconferentie kon hij ook de journalisten wel aan. Dat was altijd leuk, een beetje à la Mourinho", vindt Frank Raes.

"Ik herinner me ook nog die bijzondere persconferentie tijdens het WK 2002, waar door een boycot slechts 1 journalist in de zaal zat. Een persoonlijke vriend van Waseige dan nog, Jean-Louis Donnay van Le Soir. Aanleiding was zijn aankondiging vlak voor het WK dat hij naar Standard zou gaan. Dat verhaal is toen het hele WK meegegaan.

Hoe was Robert Waseige als trainer? Vandaag zijn de trainers academisch geschoold en wordt alles gestaafd met cijfers. Waseige was nog een trainer van de oude stempel, meer de man van de feeling. Hij kon jongens motiveren", weet Frank Raes.

"Zijn tactisch systeem was vrij eenvoudig, een 5-5 eigenlijk. Wilmots, zijn beste leerling, dacht ook een beetje zo. Hij wist wel zeer goed wat hij deed en hij plaatste zijn mannen goed."

"Op het WK 2002 is België uitgeschakeld door dat beruchte doelpunt – ref Prendergast keurde een goal van Wilmots tegen Brazilië af – maar tactisch zat het daar wel goed in elkaar, met een generatie die toch veel minder talent had dan nu."