"Zelden zo'n opgehitste sfeer gezien op en rond Centre Court"

Dit was weer zo een dag die je niet snel gaat vergeten. Met bewondering gekeken naar het beheerste meesterschap van Ashleigh Barty en de beheersing in de inhaalbeweging van Elise Mertens.

Niet verrast geweest door de uitschakeling van titelverdedigster Angelique Kerber en bij de mannen van ex-finalist Marin Cilic en John Isner. We zijn bij de mannen nog niet eens halfweg en al 13 reekshoofden zijn uitgeschakeld. Bij de vrouwen zijn er 12 van de 32 out na ronde twee.

De match van de dag was natuurlijk Nick Kyrgios tegen Rafael Nadal, een duel dat je normaal in de tweede week van een grandslam verwacht, niet in de tweede ronde. Zelden een zo geladen, opgezweepte, opgehitste sfeer gezien op en rond Centre Court.

Vooraf waren er de wederzijdse beschuldigingen van al dan niet voldoende respect voor de tegenstander en de sport. Op de baan was Kyrgios zijn eigen zelve. Een vat boordevol talent, maar tegelijkertijd een ongeleid projectiel dat zichzelf ook emotioneel leegzuigt. Al beseft hij dat zelf niet helemaal.

Voor de toeschouwer allemaal leuk, het was een hoogstaande match waarin alles zat, voor Kyrgios uiteindelijk redelijk nefast. Rafael Nadal bleef de hele tijd zijn routineuze zelf. Kalm als het moest, klaar om uit te halen wanneer het opportuun was.

Nadal putte energie uit de oeverloze verbale uithalen van zijn tegenstander richting de umpire en toonde op de cruciale momenten waarom hij een grandslamwinnaar is en Kyrgios voorlopig niet. De manier waarop hij tegen de man van 29 aces in de match de 2 tiebreaks naar zijn hand zette, zegde alles.

Na afloop bekende Kyrgios zowaar schuld: "Ik zou absoluut top kunnen zijn. Als je ziet welk niveau ik hier haal tegen Nadal. Maar ik sta niet genoeg uren op de baan, ik zit niet genoeg in de fitness, ik heb geen coach. Ik zou veel dingen beter kunnen doen, maar het is maar tennis. Voor mij is dat niet zo belangrijk, voor de anderen blijkbaar wel." 

Met alle heisa rond Nadal-Kyrgios, de exit van Kerber en de comeback van Andy Murray in het dubbelspel bleef het mooiste, het meest emotionele moment van de dag onder de radar.

Het tennis heeft op Wimbledon immers afscheid genomen van Marcos Baghdatis. Baghdatis had van de All England Club een uitnodiging gekregen om deel te nemen aan het toernooi. De Cyprioot vond het de uitgelezen kans om in schoonheid een punt te zetten achter zijn carrière. Baghdatis verloor in de tweede ronde van de Italiaan Berrettini en kreeg na afloop een minuten durende, staande ovatie. Op zijn onderbroek na schonk hij zo ongeveer alles weg.

De 34-jarige Baghdatis zette de voorbije 15 jaar Cyprus sportief op de kaart. Toen hij als prille tiener ontdekte dat hij talent had voor tennis trok hij naar Frankrijk, waar hij bouwde aan een bestaan als tennisprof.

De hoogtepunten zegt ie zelf: verliezend finalist op de Australian Open tegen Roger Federer, verliezend  halvefinalist op Wimbledon tegen Nadal,  ex- top 10, vlaggendrager voor Cyprus op de Olympisch Spelen in Londen.

Baghdatis was een speler die charmeerde door zijn tomeloze inzet, zijn vurige en warme temperament, zijn stralende lach, zijn spectaculaire manier van tennissen. Tennis was voor Baghdatis synoniem voor plezier op en naast de baan. Hij was geen man die veel titels pakte (4 stuks), maar hij begeesterde zoals maar weinigen dat kunnen.

Dirk Gerlo