Gerlo over de "onbekende" vrouwen in de halve finales: tieners vs. comeback kids

De 17-jarige Amanda Anisimova verovert de tenniswereld stormenderhand. Anisimova klinkt Russisch. Maar ze is wel Amerikaanse. Haar ouders verhuisden vanuit Moskou naar New Jersey waar Amanda geboren werd. Omdat haar oudere zus tennis speelde nam Amanda op haar tweede voor het eerst een tennisracket vast. Haar potentieel was snel duidelijk en dus volgde een verhuizing naar Florida.

Als juniore leefde Amanda eigenlijk al als prof, met onderwijs thuis en alles in het teken van de carrière. Ze won een paar belangrijke toernooien in haar leeftijdscategorie en bereikte als 14-jarige in Parijs de finale van het juniorentoernooi.

In 2017 trok ze voor het eerst naar Parijs als echte prof met in haar zog een hele entourage met kiné, fitnesscoach, tenniscoach, een manager en mama Olga. Vorig jaar klom Amanda naar de top 100 en klopte ze haar eerste speelster uit de top 10, Petra Kvitova. En dit jaar gaat het onwaarschijnlijk snel met een 1/8 finale op de Australian Open, een eerste WTA-titel op het gravel van Bogota en nu dus de sensationele 6-2, 6-4 tegen titelverdedigster Simona Halep en de plaats in de halve finales.

Voor een 17-jarige straalt Anisimova al heel veel sereniteit uit op de baan. Als juniore gooide ze met rackets en schreeuwde ze haar frustratie uit als het tegenzat. Nu lijkt ze van zelfcontrole een wapen gemaakt te hebben. Koppel dat aan agressiviteit, een stevige opslag en een ultra snelle aanname van de bal. Halep, nochtans zelf indrukwekkend in haar 1/8 finale, vatte het bondig samen: “Anisimova neemt de bal zo snel, ze laat de tegenstander nauwelijks de tijd om in de rally te komen.”

Anisimova vindt in haar 1/2e finale de 23-jarige Ashleigh Barty aan de andere kant van het net. Het verhaal van Barty is zeker even interessant als dat van Anisimova. Als kind zag Barty haar zussen netbal spelen, een tak van sport die heel populair is in Australië. Maar daar wou Ashleigh niet van weten. Te meisjesachtig. En dus ging ze tennissen.

In die sport kon ze woekeren met haar krachten, niet tegen leeftijdsgenoten. Dat was te makkelijk, maar tegen de oudere jongens, mannen zelfs. En het ging snel, te snel eigenlijk, niet omwille van het spelletje, maar omwille van de aandacht die ze kreeg. Nadat ze Wimbledon bij de junioren had gewonnen stapte Barty meteen op het vliegtuig, weg van alles, weg van het kampioenenbal. De druk van de media, de sponsors werd haar te veel. Toen ze wat later op training in huilen uitbarstte en met signalen van een dreigende depressie geconfronteerd werd, kapte Barty op haar 18e met tennis.

Barty nam medicatie, ging vissen, cricket spelen zelfs op nationaal niveau. Maar het bloed kruipt waar… Toen Barty haar jeugdvriendin Casey Dellacqua twee jaar later in Sydney zag tennissen sprong de vonk weer over. De rest is geschiedenis. Barty kwam in 2017 vanuit het niets de top 20 in enkel en dubbel binnen. Vorig jaar pakte ze samen met Coco Vandeweghe de dubbeltitel op de US Open. En in het enkelspel ging het ook prima met de eerste paar titels. Dit jaar kwartfinale op de Australian Open, de grootste titel tot nu toe in Miami en nu 1/2e finale in Parijs.

Barty komt al zeker in de top 5 van de wereld na Parijs. Barty is klein van stuk met haar 1,66m. Ze slaat wel erg hard,  heeft veel meer variatie en verrassing in haar spel dan de meeste tegenstanders. Opmerkelijk ook: Barty is naast de baan ambassadeur van de ‘Ngarigo indigenous people’, de oorspronkelijke bevolking van Australië. Barty’s overgrootmoeder behoorde tot die aboriginal, inheemse bevolking.

Een paar dagen geleden had ik het hier al over Johanna Konta en haar terugkeer naar de subtop/top. Na haar halve finale twee jaar geleden op Wimbledon en een 4e plaats op de wereldranglijst gleed Konta weg naar plaats 50.

2018 was sportief een absoluut rampjaar voor haar. Ze vond afleiding onder andere in haar grote hobby: taart en cake bakken! Maar op het einde zag ze met haar nieuwe coach Dimitri Zavialoff licht aan het einde van de tunnel. Zavialoff, die werkte met de jonge Stan Wawrinka, baseert zijn coaching op absoluut vertrouwen in het tennis van zijn speler/speelster.

Spelers moeten hun eigen beslissingen nemen, ze moeten niet zomaar reproduceren wat hen verteld wordt. Een coach moet een speler tonen hoe goed die wel is en hem of haar uitnodigen om dat op het veld te bewijzen. En dat lijkt dus te lukken. Konta bereikte twee weken geleden de finale in Rome. Nu zit ze bij de laatste vier in Parijs waar ze in vier vorige deelnames nooit door de eerste ronde was geraakt. 

Op weg naar de finale in Rome versloeg Konta Marketa Vondrousova, haar tegenstandster van straks. De linkshandige Vondrousova is met haar 19 jaar de 2e tiener in de halve finales. Beloftevol als junior, maar geplaagd door blessures, ook vorig jaar nog. Tijdens haar revalidatie liet Vondrousova een tattoo boven haar fel geplaagde rechterelleboog zetten: no rain, no flowers.

Dit jaar beleeft ze haar  echte doorbraak met kwartfinales in Indian Wells, Miami en Rome.  In Boedapest werd ze in de finale geklopt door Alison van Uytvanck, in Istanbul was Petra Martic te sterk. Op Roland Garros nam Vondrousova wel revanche voor die nederlaag. En nu dus de halve finale en al zeker een plaats in de top 20 van de wereld.

Oh ja, op twitter heeft Marketa Vondrousova amper 732 volgers. Logisch, want ze creëerde 4 jaar geleden haar account, maar heeft nog niet één tweet geplaatst :-)