Het leven van ex-motorcrosser Stefan Everts heeft aan een zijden draadje gehangen. Nu werkt hij keihard aan zijn revalidatie na de malaria-aanval die hem in een coma deed belanden. "Maar het zou toch kunnen dat ze nog een paar tenen moeten amputeren", zegt hij in zijn eerste interview sinds zijn aanval.
Stefan Everts zal zich zijn bezoekje aan Congo, waar hij deelnam aan een endurowedstrijd voor het goeie doel, nog lang herinneren. "Eigenlijk was het een heel leuke ervaring en is alles goed verlopen. Behalve dat die ene mug mij heeft gevonden."
"Twee weken nadat ik terug was uit Afrika kreeg ik plots rillingen, alsof ik griep had. Ik kreeg dan ook medicamenten voor de griep, maar toen het niet beterde stuurde de dokter mij naar de spoedafdeling."
"Daar hebben ze de puzzel snel in elkaar kunnen passen. Afrika en griep: malaria dus. In Hasselt zagen ze meteen dat het een heel hoge graad van malaria was, een van de hoogste die ze al gezien hadden."
"Ik kreeg meteen medicamenten, maar de parasieten waren mijn lever en nieren al aan het aanvallen. Ik heb geen milt meer en dat is normaal gezien een filter voor de parasieten. Die kregen zo vrije baan."
"Op korte tijd is mijn toestand achteruit gegaan en ben ik overgebracht naar Leuven, waar ze mij (in een kunstmatig coma) aan allerlei machines hebben gehangen. Maar uiteindelijk heb ik het toch gehaald."
"Die eerste dagen waren heel emotioneel"
"Toen ik weer bij bewustzijn kwam, was het eerste wat de dokter zei: "Jij bent de eerste die dit heeft overleefd." Gelukkig ben ik een ex-sportman en was ik nog goed in vorm. Dat heeft mij gered."
"Die eerste dagen waren heel emotioneel. Ik was blij om al mijn vrienden en familie weer te zien. Het is lange tijd een warboel geweest in mijn hoofd, maar nu begint het plaatje weer terug te komen. Ik ben blij dat ik dit nog allemaal kan navertellen."
"Had hier ook zonder tenen, voeten of vingers kunnen zitten"
Everts heeft de voorbije weken in Pellenberg hard aan zijn revalidatie gewerkt. Hij is dan wel 10 kg vermagerd, maar het herstel verloopt zo goed dat hij zelfs enkele weken vroeger dan gepland naar huis mag.
"Mijn organen zijn goed hersteld. De lever duurt wel iets langer dan de nieren. Mijn handen zijn ook stroef, ik heb weer een nieuw velletje en dat is heel gevoelig. Ik moet ook opnieuw flexibiliteit in mijn vingers krijgen."
"Maar het grootste probleem zijn mijn voeten. Die hebben een paar weken geen doorbloeding gehad en zijn in die periode beginnen af te sterven. Een paar tenen zijn redelijk zwart. Het zou kunnen dat er misschien nog enkele tenen geamputeerd moeten worden."
"Aan de onderkant van mijn voet is het vel ook volledig verdwenen. Mijn voeten zijn heel gevoelig. Ik draag speciale laarzen om de pijn te verdelen. Ik heb vooral zenuwpijnen. Er zit leven in, maar het heeft tijd nodig."
"De dokters zeggen dat het goed zal komen, maar ze kunnen niet garanderen dat het zal zijn zoals het geweest is. Ik heb mij daarop ingesteld. Ik bekijk het positief. Ik had hier ook zonder tenen, voeten of vingers kunnen zitten."
"Tegen de zomer weer wat rondjes rijden op de motor"
Everts geeft toe dat hij een grote fout heeft gemaakt door geen malariapillen te nemen voor zijn reis naar Congo. "Ze hadden me gezegd dat het niet nodig was, maar dit is mijn eigen fout. Ik reis al 40 jaar de wereld rond en heb nog nooit iets genomen."
De tienvoudige wereldkampioen heeft nog genoeg projecten om zich de komende maanden naast de revalidatie mee bezig te houden. "Voor ik ziek werd, heb ik aandelen gekocht van Yoko, een Fins bedrijf dat gespecialiseerd is in motor- en skikleding. Daarnaast is er ook nog mijn ginproject."
"Voor de rest focus ik mij op de kinderen. De crosscarrière van Liam zit in de lift. Ik zal hem dit seizoen begeleiden in de 125cc-klasse."
Zullen we Everts zélf ooit nog op een motor zien? "Dat valt nog af te wachten. Maar ik ga er toch van uit dat ik tegen de zomer weer wat rondjes kan rijden."
