Vandenbempt: "Een nachtmerrie voor Lukaku"

We zijn verwend in kwalificatiematchen, vandaar dat we ons misschien afvragen of een punt in Bosnië goed genoeg is. Dat is op papier de sterkste tegenstander in de groep, dus een punt is prima.

Bosnië is gewoon een goeie ploeg, met Dzeko, Pjanic en nog een paar uitstekende spelers. Ze kunnen goed voetballen, zijn gezond agressief op het middenveld en het volk stond erachter. Dat was heerlijk. In principe moet deze ploeg met België naar het EK gaan.

De prestatie van de Belgen was goed, zonder meer. Alles bij elkaar waren er toch te veel mankementen. En uiteindelijk wat minder dan we gewend zijn geraakt.

Toch zijn er een paar heel goeie punten: België domineerde bijna de hele wedstrijd op het veld van Bosnië, dat is niet niks. Het kwam met offensieve bedoelingen, veel aanvallend denkende spelers op het veld.

Durven te voetballen, dat was op het WK in sommige wedstrijden anders. En een heel sterk openingskwartier met een sublieme Hazard, daar had België het verschil al kunnen maken.

Maar er waren toch te veel elementen die een stuk minder waren en ook sommige individuele prestaties. Zoals De Bruyne, uitblinker tegen Andorra, maar nu opvallend veel afval in zijn spel. Origi op de rechterkant was niet hetzelfde als centraal in de spits, offensief kwam hij er niet helemaal uit en defensief liet hij al eens te veel zijn man lopen. Vertonghen speelde een afwezige match en centraal op het middenveld was er niet altijd de goeie communicatie.

Uiteindelijk heeft België in de tweede helft vier of vijf prima kansen weggegeven. Dat is te veel. En in de tweede helft creëerden ze maar een halve kans, want dat doelpunt was een mooi cadeau met een mooie strik errond van de doelman van Bosnië. Dat is toch beneden daar waar de Rode Duivels met hun prestaties zelf de lat hebben gelegd.

De ongelukkigste Rode Duivel van allemaal is met voorsprong Romelu Lukaku. Hij wilde na afloop ook niet praten met de pers. Dat is meestal toch niet de reactie van iemand die tevreden is met zijn prestatie.

Hij kreeg hier onverwacht een kans. In de basis in de spits en Origi op de rechterkant. Maar je ziet aan alles dat Lukaku een zoekende spits is op dit moment: moeizame controles, weinig geslaagde acties, de lichaamstaal verraadt een gebrek aan vertrouwen, redelijk vroeg vervangen, dat is ook weer een mentale tik.

Want laten we niet vergeten: een jaar geleden was Lukaku nog de held van de natie met die doelpunten in Zagreb en de kwalificatie voor het WK. Benteke was geblesseerd en Lukaku ging als nummer één naar Brazilië.

Maar dat is toch een beetje een afknapper geworden. Origi is hem daar voorbij gesneld, werd de held en is nu ook nog de nummer één voor Wilmots. Dat is een nachtmerrie voor een spits.

Lukaku moet zich terugvinden bij Everton, waar het ook erg moeilijk loopt. En straks komt er met Benteke nog een concurrent bij. Het is niet zo makkelijk voor Lukaku op dit moment.