Duitse "bomber" en doelpuntenmachine Gerd Müller is overleden

Gerd Müller tekende in 1964 voor Bayern Munchen, op zijn 18e. Hij dacht dat hij meer speelkansen zou krijgen bij Bayern dan bij München 1860, dat ook interesse toonde.

Dat lijkt nu een rare redenering, maar toen speelde Bayern in de Regionalliga Süd, terwijl München 1860 een reeks hoger in de Bundesliga speelde.

Bij Bayern had trainer Cajkovski geen goed oog in de nieuwe spits met zijn opvallend korte benen. “Wat moet ik met die kleine dikke?”, vroeg hij zich af. ”Hij lijkt wel een gewichtheffer.”

In het begin hield Müller dan ook vooral de bank warm, maar eens hij het veld op mocht was er geen houden aan. 

Met Müller, aanvoerder Beckenbauer,  Breitner, Hoeness en doelman Maier kneedde trainer Udo Lattek het beste team in Europa. Müller was erbij toen Bayern drie jaar na elkaar Europacup I won, de vroegere Champions League. In 1974 scoorde hij tweemaal in de finale tegen Atletico Madrid. Ook het jaar nadien maakte hij een doelpunt in de finale tegen Leeds.

Ook in de eigen competitie was Müller een doelpuntenmachine. In totaal zou hij meer dan 1200 doelpunten maken voor Bayern in 15 jaar. 7 maal werd hij topscorer in de Bundesliga. Het leverde Bayern 4 titels op, volgens icoon Franz Beckenbauer voor een groot deel te danken aan de onverbiddelijke spits: “Alles wat er van Bayern is geworden, heeft het te danken aan Gerd Müller."

Müller maakte weinig briljante doelpunten, maar hij was wel klinisch efficiënt. Het Duitse werkwoord ‘Müllern’ is naar hem vernoemd. Het betekent zoiets als de bal in het doel frommelen.

Internationaal brak Muller door op de Wereldbeker van 1970. Hoewel Pelé met Brazilië er de show stal en wereldkampioen werd, ontging niemand de efficiëntie van Müller. In Mexico werd hij topscorer met 10 doelpunten. ‘Der Bomber der Nation’ was geboren.

In 1972 volgde de eerste titel met de nationale ploeg. West-Duitsland werd Europees kampioen. Op de Heizel versloegen de Duitsers de Sovjet-Unie met 3-0, met bijna vanzelfsprekend 2 doelpunten van Müller. In de halve finale had hij er ook al 2 binnengelegd tegen de Rode Duivels.

Het absolute hoogtepunt vierde Müller in eigen land, toen hij het winnende doelpunt maakte in de finale van de Wereldbeker. Hij zadelde daarmee Nederland op met het grootste voetbaltrauma ooit.

Verrassend genoeg stopte Müller meteen daarna als international. Hij had toen 68 doelpunten gemaakt in 62 interlands. Hij was pas 28.  Voor Jupp Heynckes, die ook met hem samenspeelde was hij “de belangrijkste voetballer in de Duitse geschiedenis”.

Na zijn carrière raakte hij verslaafd aan alcohol, maar met de hulp van zijn vrienden bij Bayern overwon hij zijn probleem. In 2013 gebeurde iets eigenaardigs. Op een trainingskamp  in het Italiaanse Trento werd hij vermist. Nadien werd hij helemaal verward teruggevonden.

Twee jaar later was duidelijk wat er aan de hand was. Müller had de ziekte van Alzheimer. Langzaam kwijnde hij weg in een verzorgingstehuis. Hij werd 75 jaar.