Vandenbempt over Ceferin: "Hij staat voor een moeilijke evenwichtsoefening"

Aleksander Ceferin zat in een soort van interim-mandaat. Michel Platini moest opstappen door al de schandalen, Ceferin heeft die termijn volgemaakt. Hij was als opvolger een totale verrassing, niemand kende hem.

Hij was een beetje het resultaat van afspraken tussen een 15-tal Oost-Europese clubs. Later zijn daar ook Scandinavische landen bijgekomen en ook nog Duitsland en Rusland.

Zij wilden een front vormen tegen de grote landen uit het Europese voetbal. Ze vonden dat die groten te weinig begaan waren met het lot van die kleintjes. Vandaar dat hij het in 2016 verrassend heeft gehaald van Michael van Praag.

Ceferin werd een beetje weggezet als de handpop van FIFA-voorzitter Gianni Infantino. Er werd ook gezegd dat hij de preses van de Russen was. Daar heeft hij tegen moeten knokken.

Het is moeilijk om zijn waarde als UEFA-voorzitter op dit moment in te schatten. Hij zat in een overgangsfase en moest vooral het goedgekeurde beleid van zijn voorganger uitvoeren, eerder dan zelf ideeën formuleren en ontwikkelen. Pas de volgende vier jaar zal hij zijn eigen beleid kunnen voeren.

Maar hij heeft wel al zijn eigen stijl ontwikkeld. Als je met zijn foto op straat gaat, dan is de kans groot dat zelfs doorgewinterde voetballiefhebbers hem niet kennen. Het is een gigantische stijlbreuk met zijn voorganger Platini, die heel graag op de eerste rij stond en veel publiciteit had.

Hij wordt gekenmerkt door zijn discretie. Mensen die met hem werken omschrijven hem als koud, zakelijk en onbuigzaam, maar ook als iemand die open staat voor discussie en debat. Het is iemand die zich goed laat omringen, die samenwerkt in een ploeg, maar die als echte leider wel zijn ideeën probeert na te streven.

Zijn belangrijkste uitgangspunt is meteen ook ongelofelijk moeilijk: de rechten van de kleinere clubs en landen verdedigen tegenover de grote landen en clubs die het voetbal steeds meer overvleugelen. Dat is zijn taak, want hij dankt zijn verkiezingen aan die kleine landen.

De invoering van een derde Europese beker met vooral clubs uit kleinere landen is daar een voorbeeld van. Hij is daar op zoek naar een soort evenwicht, om de kloof tussen rijk en arm kleiner te maken. 

Hij heeft allerlei ideeën, zoals het invoeren van een soort salary cap. Hij wil ook het systeem van transfers veranderen en wil een luxetaks invoeren.

Grote clubs bij wie de lonen over een bepaalde grens gaan, moeten een taks betalen. Dat geld zou dan naar de kleintjes gaan, een soort herverdeling van de inkomsten uit het voetbal. Het aantal uitgeleende spelers zou ook flink beperkt worden.

Hij probeert maatregelen te nemen tegenover de rijke clubs en staat lijnrecht tegenover Infantino, de UEFA tegenover de FIFA.

Hij heeft zich duidelijk uitgesproken tegen het plan van Infantino om een soort wereldclubcompetitie te maken. Maar hij moet tegelijk zorgen dat hij de grote landen tevreden houdt in zijn eigen Champions League. 

Het is een zeer moeilijke evenwichtsoefening. Hij wil de ridder zijn van de kleine clubs en landen, maar de groten moeten aan zijn kant blijven.

Als zij niet voldoende topmatchen kunnen spelen, dan is de kans groot dat zij weglopen. En de Champions League is voor de UEFA toch de kip met de gouden eieren.

Nog een kentering: het EK van 2024 is zonder veel commotie toegewezen aan Duitsland en niet aan Turkije. Het dossier over de mensenrechten heeft daar een belangrijke rol in gespeeld. Dat was anders met Rusland en Qatar.

Maar de lakmoesproef de komende jaren is de Financial Fair Play, want iedereen zal daar naar hem kijken. Football Leaks heeft al aangetoond dat PSG en Manchester City dat op alle mogelijke manieren hebben overtreden, met medeweten van de FIFA en Infantino.

Daar zullen we zien hoe moedig en doortastend Ceferin zal optreden, want de bewijzen zijn toch redelijk duidelijk. Kleinere clubs werden al eerder gestraft. Als PSG en City de dans ontspringen, dan zal dat slecht vallen bij de achterban.