Aperitiefje voor het WK veldrijden bij de profs

Vrijdagmorgen om kwart over zeven liep de wekker af. Nergens voor nodig, want we zouden ontbijten in het hotel van de Belgen, vlak voor de persconferentie van de veldrijders.

Toch een portie spek met eieren en een koffie naar binnen gespeeld, achteraf gezien een goeie keuze. In het hotel van de Belgen was - op die ene verdwaalde chocoladekoek na - niets te merken van het beloofde ontbijt en de babbel van onze crossers was niets om op een nuchtere maag weg te happen.

TItelverdediger Van Aert was uitgeslapen en schoot meteen met scherp, voor een muur van journalisten met vragen over dopingformulieren, tweets en andere parcoursbouwers.

Na de koffie was het wachten tot de uittredende wereldkampioen zijn trainingstochtje achter de brommer zou maken. Niet om elf uur zoals oorspronkelijk gemeld, maar om twaalf uur. Zestig minuten op een parking van een Luxemburgs hotel bij 2 graden kunnen verdomd lang duren.

Nee, dan ging het er bij de Nederlanders een stuk "chiller" aan toe. Ook de Nederlandse kroonprins kreeg hetzelfde spervuur aan vragen te verwerken, maar hij smoorde de journalistieke kogels met bravoure. Beleefd, vriendelijk, geen zweempje van arrogantie bij de wereldkampioen van Tabor 2015. Mathieu van der Poel doorstond z’n eerste grote test van het weekend met de glimlach.

Ook in het Nederlandse hotel kregen we geen eten, maar dat betekende niet dat we op onze honger bleven zitten. Twintig minuten met de Sporza-bolide later zetten we onze eerste stappen op het WK-parcours. Een omloop om vingers en duimen van af te likken, al denkt waarschijnlijk niet iedereen daar hetzelfde over.

Ex-prof Sven Vanthourenhout maalde wel feilloos rondjes op het parcours van Bieles, hij maakte even tijd om ons rond te leiden en de (mogelijk) beslissende stroken aan te duiden:kijk en lees hier.

Na een laatste inspectierondje stappen we opnieuw in de Sporza-mobiel. Google Maps leert ons waar we een Italiaan vinden in Aarlen, onze tijdelijke uitvalsbasis. Eindelijk, eten!