Voorgangers van Stybar: Wereldkampioenen in het veld die winnen in de Tour

De Fransman Jean Robic werd de eerste wereldkampioen veldrijden in 1950, maar was op dat moment op de weg ook een wereldtopper. De Bretoen won in totaal 6 ritten en pakte zelfs het eindklassement van de Tour in 1947. Dat deed hij zonder ook maar één dag in het geel gereden te hebben.

Of Eric De Vlaeminck nu de grootste veldrijder aller tijden was, is voer voor discussie. Sven Nys en Roland Liboton zullen daar zeker kanttekeningen bij kunnen zetten.

Maar zeker is dat de broer van Roger De Vlaeminck veruit het meeste wereldtitels in zijn carrière behaald heeft. De Vlaeminck werd zeven keer wereldkampioen in het veld, maar was tussendoor ook nog een verdienstelijk wegrenner. In 1968 won de Eeklonaar de rit naar Forest.

Roger De Vlaeminck is misschien een vreemde eend in dit lijstje. De Vlaeminck was immers altijd meer wegrenner dan veldrijder. Toch werd hij ook één keer in zijn carrière wereldkampioen in het veld.

Op de weg behaalde de eeuwige concurrent van Eddy Merckx meer dan tweehonderd zeges. Maar Monsieur Paris-Roubaix won maar één Touretappe. In 1970 pakte De Vlaeminck de zege in Valenciennes. Het feit dat hij voor Italiaanse teams reed (en dus de Giro als hoofddoel had), verklaart mee waarom het bij die ene zege bleef.

De Duitser Klaus-Peter Thaler werd in de nadagen van zijn carrière twee keer wereldkampioen veldrijden. Maar voordien had hij al een uitmuntende carrière op de weg achter de rug. Thaler reed vijf keer de Tour de France en won zowel in 1977 als 1978 een rit.

De vader van Mathieu van der Poel werd in 1996 op 36-jarige leeftijd wereldkampioen veldrijden. De naar België uitgeweken Nederlander won op de weg de Ronde van Vlaanderen en Luik-Bastenaken-Luik en pakte ook twee Touretappes. In 1987 zegevierde Van der Poel in rit 9 naar Renazé. Een jaar later won hij in de slotweek de voormiddagrit naar Pau.

Pascal Richard volgde het voorbeeld van Adrie van der Poel: een enorm succesvolle carrière op de weg combineren met het veld. Richard werd in tegenstelling tot Van der Poel wel al veel vroeger wereldkampioen veldrijden en concentreerde zich nadien veel meer op de weg. In 1989 won Richard in de Tour de bergrit naar Briançon. Dat deed hij zeven jaar later nog eens over in Le Puy-en-Velay.

De Zwitser werd dat jaar in Atlanta ook olympisch kampioen en won verder nog onder andere Luik-Bastenaken-Luik, de Ronde van Lombardije en 3 etappes in de Giro.

De Fransman Dominique Arnould was een complete verrassing als wereldkampioen veldrijden in 1993. Arnould gold immers als een wegrenner, en niet de minste. Een jaar voordien had hij de eerste rit in de Tour gewonnen over een bergachtig parcours in San Sebastian.

De laatste voorganger van Zdenek Stybar herinneren we ons natuurlijk nog allemaal levendig. Lars Boom was enkele jaren de uitdager van de Belgen in het veld geweest en werd in 2008 in Treviso ook wereldkampioen. Maar vorig jaar was het ook in de Tour prijs. Boom won in hondenweer de kasseienrit naar Arenberg.

• Rolf Wolfshohl: De Duitse wereldkampioen veldrijden van 1960, 1961 en 1963 won later in zijn carrière ook nog twee Tourritten. In 1967 mocht Wolfshohl vieren in Toulouse, in 1970 pakte hij in de slotweek in Bordeaux de bloemen.
• Beat Breu: De Zwitser werd nooit wereldkampioen in het veld, maar won wel twee Superprestige-manches. Breu was een echte klimmer en won in de Tour van 1982 op Pla d'Adet en Alpe d'Huez.
• Christophe Mengin werd twee keer Frans kampioen veldrijden eind jaren 90 en won in 1997 ook een Tourrit. In Fribourg klopte hij Frank Vandenbroucke in de sprint.

En heel lang geleden:

• Philippe Thys was de eerste Belgische kampioen veldrijden in 1910. De Brusselaar won 12 etappes in de Tour en pakte 3 keer het eindklassement (1913, 1914 en 1920). Zijn carrière werd dan nog eens volledig gedwarsboomd door WO I.
• Sylvère Maes won het officieuze WK veldrijden (of Internationaal Veldritcriterium) in 1933 en won in die periode ook 9 ritten in de Tour. De West-Vlaming werd twee keer eindwinnaar van de Tour (1936, 1939).