Rit 13: Saint-Girons-Foix

Op 14 juli moest de korte, maar pittige rit over 3 cols voor vuurwerk zorgen. Dat spektakel kregen we al van bij de start, want de uitdunning van het peloton werd meteen ingezet.

Fuglsang was het grootste slachtoffer, hij had te veel pijn door 2 breukjes en gaf even later op. Zijn kopman Aru kon ook niet rekenen op andere ploegmaats, de gele trui zat al snel geïsoleerd.

Contador, Landa en Barguil glipten weg uit het peloton in het zicht van de top van de 1e klim. Barguil moest zijn kompanen even later laten rijden en waaide terug tot bij Quintana, die ook op oorlogspad was. Na een lange achtervolging kwamen de 2 op de slotklim bij Contador en Landa.

Bij de favorieten deelde Bardet een eerste prik uit in de afdaling van de Col d'Agnes, maar de anderen volgden hem gezwind. Op de Mur de Péguères gooide Froome de knuppel in het hoenderhok, maar de favorieten bleken bergop aan elkaar gewaagd. Bardet probeerde het dan maar in de afdaling, maar ook dat lukte niet.

In de laatste 10 kilometer slaagde Dan Martin er toch in samen met Yates om een kloofje te slaan en zo wat tijd terug te nemen.

Kwiatkowski nam Froome en de andere favorieten op sleeptouw. Opmerkelijk, want vooraan was Landa op kop aan het sleuren voor elke seconde. De Spanjaard van Sky had onderweg even zicht op het geel, maar zag zijn voorsprong - mede door het werk van zijn ploegmaats - slinken in de slotfase.

Door die inspanningen maakte Landa geen kans op de ritzege. Dat werd een strijd tussen zijn 3 trawanten. Het was uiteindelijk Barguil die aan het langste eind trok in de sprint, voor Quintana en Contador.

Landa werd 4e en greep naast de bonificatieseconden, maar springt in het klassement van 7 naar 5. Bovenaan verandert er niets. Aru heeft nog altijd 6 seconden voorsprong op Froome en 25 op Bardet.