Pompende muziek bij City: "We are the champions!"

Als we de Engelse pers mogen geloven werd er zondag in de kleedkamer van City een stevig feestje gebouwd met opzwepende muziek. Zo stevig dat er een heuse knokpartij in de catacomben op volgde. 

Pompende muziek uit de kleedkamers hoort bij deze generatie voetballers, maar misschien maakten de spelers van City er wel een statement mee: "We are the champions!"

Uit onderstaande statistiek blijkt in elk geval dat een feestje op zijn plaats was, want wie na 16 speeldagen in de Premier League een mooie kloof heeft opgebouwd, laat de titel niet meer ontsnappen.

BBC-analist Alan Shearer maakt er niet veel woorden meer aan vuil: "City heeft nog maar 2 punten verloren in 16 matchen, dus ik zie hen tot het einde van het seizoen zeker geen 4 of 5 keer verliezen. En dan nog mag United geen steek laten vallen. Dat is onmogelijk."

City heeft zijn heerschappij niet alleen bij de buren getoond. Het won eerder ook al op Stamford Bridge. Als het dus straks alsnog op rechtstreekse confrontaties aankomt, moeten én United én Chelsea in het Etihad Stadium gaan winnen.

Behalve de geruststellende voorsprong is er natuurlijk ook de manier van spelen. Terwijl United vooral zijn heil zocht met lange ballen op Romelu Lukaku tikten de grondtroepen van Pep Guardiola de bal vlotjes rond.

Bijna 65% balbezit voor een uitploeg zie je niet elke week in het Theatre of Dreams. Statistieken van Opta tonen dat ook aan: sinds 2003 is United in een thuismatch nooit zo weinig aan de bal gekomen.

Ex-United-speler Gary Neville was duidelijk: "José Mourinho zal er de pest in hebben dat zijn ploeg twee goals op standaardfases heeft binnengekregen, maar ik denk niet dat er de laatste 25 of 30 jaar een club zo is komen domineren."

"Barcelona of Real Madrid misschien wel een keer, maar dit? Nee, ik denk het niet. 70.000 United-fans zijn zondag naar huis gegaan met het besef dat de beste ploeg gewonnen heeft."

Ook al is Neville intussen een gevierde analist, om zulke uitspraken over zijn United te doen, weet hij dat hij een breed draagvlak moet hebben. Dat draagvlak werd zelfs door een slechte verliezer als Mourinho onderschreven: "Ja, ik denk dat de titelstrijd waarschijnlijk gelopen is. We zullen de kloof proberen te verkleinen, maar 11 punten? Dat kan tellen."

Mourinho zou echter ongeloofwaardig zijn als hij de persconferentie zonder gifpijl verliet en dus voegde hij er nog fijntjes aan toe: "City is zeker een goede ploeg, maar ze worden gediend door het geluk. De voetbalgoden staan aan hun kant."

Mourinho suggereerde hiermee dat de ref niet de rol gespeeld had die de Portugees hoopte. Een scheidsrechter is wel vaker een zondebok als Mourinho verloren heeft.

Intussen heeft City sinds 21 augustus geen punt meer laten liggen in de Premier League. Met 14 zeges op rij evenaren ze het record van Arsenal. Vanavond kunnen The Blues dus alleen recordhouder worden als ze de drie punten pakken in Swansea.

Voor een spannende titelstrijd moeten we dit jaar dus niet in Engeland zijn. Misschien dat de voetballiefhebber - en vooral de City-fan - met een andere ambitie in het hoofd rondloopt: in het seizoen 2003-2004 verloor Arsenal geen enkele keer (26 zeges, 12 draws).

Het zou ons niet verbazen dat Guardiola dit record na Nieuwjaar als motivatietruukje zal gebruiken. Als City daarin slaagt, zal de voorsprong op het nummer 2 gigantisch groot zijn, want de strijd voor de Champions League plaatsen zal hard en lang zijn.

Manchester United moet dus niet meer aan de titel denken, maar eerst eens lekker winnen en scoren. Of Romelu Lukaku vanavond aan de aftrap komt, valt af te wachten. De Rode Duivel kreeg een storm van kritiek over zich heen. Niet enkel omdat hij City aan twee doelpunten hielp, maar ook omdat zijn aanvallende impact nihil was.

Met plezier haalden gewiekste tegenstanders van de spits opnieuw cijfers naar boven dat hij in topmatchen zelden thuis geeft of scoort. Ach, Lukaku kan wel tegen een stootje. De recordtopschutter van de Rode Duivels weet dat hij wellicht nooit bij iedereen op genade en favoritisme kan rekenen. Straks de doelman van Bournemouth toch maar niet in zijn gezicht treffen, maar gewoon het net laten trillen.