Vertonghen: "Recordhouder zijn is geen prijs, maar wel een bekroning"

Vertonghen begon zijn interlandcarrière op 2 juni 2007 tegen Portugal. Hij werd door toenmalig bondscoach René Vanderycken meteen in de basis gedropt. "Dat was toch een verrassing voor mij", klinkt het aan de vooravond van de wedstrijd tegen Bosnië.

"Ik herinner me mijn eerste selectie nog goed. Ik speelde toen bij RKC. Mijn trainer vertelde met dat ik geselecteerd was. Het klinkt cliché, maar ik had dat toen totaal niet verwacht. Ik wist zelfs niet tegen wie we speelden. Ik dacht dat het tegen Estland of Finland was, maar het bleek tegen Portugal te zijn."

"Ik keek op dat moment heel erg op naar die spelers. Ik had niet verwacht om meteen te spelen, maar al snel was duidelijk dat ik in de basis zou staan. Ik was compleet verrast."

Vertonghen maakte heel wat moeilijke periodes met nederlagen en uitschakelingen mee bij de nationale ploeg. "Het is lang niet prettig geweest bij de Duivels. Ik heb in de kleedkamer bij Ajax vaak moeten uitleggen wat er nu weer was misgelopen bij de Belgen. Dat was slikken af en toe."

"Maar het is goed dat we zo'n tijd hebben meegemaakt. Ik weet waar we vandaan komen, net als 60% van de jongens nu. We zijn dan stilaan uit het dal gekropen om nu te staan waar we vandaag staan. Het is goed dat we de slechte tijden hebben meegemaakt, daardoor koesteren we de luxe waarin we nu leven."

"Ik heb nooit overwogen om te stoppen als international. Spelen voor mijn land is voor mij een hele eer. Er waren dieptepunten en moeilijke momenten, maar ik doe, en deed, dit nog altijd veel te graag."

Wat is het mooiste moment van Vertonghen als Rode Duivel? "Twee momenten springen er voor mij uit. Om te beginnen mijn doelpunt tegen Zuid-Korea in de poulefase van het WK in 2014."

"Ik kampte voor dat WK met een enkelblessure maar hield dat stil omdat ik mee wilde naar Brazilië. Ik heb mij door de eerste twee wedstrijden gesleurd, tegen Rusland zat ik zelfs op de bank, maar na mijn goal tegen Zuid-Korea was alle twijfel weg."

"Mijn beste interland kwam er dan tegen de VS in de achtste finales. Het was ook de meest intense wedstrijd die ik voor de Duivels heb gespeeld. Door die verlengingen en het scoreverloop was het zo'n speciale wedstrijd. Die twee wedstrijden na elkaar zijn mijn beste herinnering."

Wat is dan het dieptepunt? "Dieptepunten zijn er meer", lacht Vertonghen. "Waar nog altijd iedereen over spreekt is die thuiswedstrijd tegen Marokko die we met 1-4 verloren. Dat is ondertussen al een tijdje geleden (2008, red). We waren toen heel diep gezakt en waren het eventjes kwijt. Dat is de wedstrijd die de meeste jongens die erbij waren toch aanhalen als dieptepunt."

Vertonghen kwam pas na jongens als Defour, Dembélé of Kompany bij de nationale ploeg. Toch laat hij zijn huidige ploegmakkers ver achter zich in de eeuwige ranglijst. "Zij kregen vaak last van blessures en op een gegeven moment ging ik ze voorbij. Ik wilde ook op de linksachter spelen en dat heeft mij 30 of 40 interlands extra opgeleverd."

"Dan begin je te kijken in de rangschikking en zie je dat het record van Ceulemans haalbaar is. Als je fit blijft en je speelt, dan kom je automatisch in de buurt. Dat zal ook het geval zijn voor Courtois, Hazard of Witsel. Zij zijn ook in aantocht."

"Ik steek niet onder stoelen of banken dat ik er heel trots op ben. Ik ben trots om voor de Duivels te spelen. Ik heb nooit veel individuele prijzen gewonnen. Recordhouder zijn is geen prijs, maar ik zie dit wel als een bekroning voor al het werk dat ik erin heb gestoken."