Vandenbempt over Barcelona: "Vooral het scenario maakte het speciaal"

Dit heb ik nog nooit meegemaakt. We voetballen toch al 63 jaar in Europa en nog nooit was het gebeurd. We weten dat alles kan in het voetbal, maar niemand had het eigenlijk voor mogelijk gehouden.

Toch hebben de Spanjaarden en dan vooral de Catalanen hier de voorbije dagen de hoop laten groeien. Ze hebben gezegd dat het moet kunnen. Er werd een prachtige vergelijking gemaakt: waarom heeft Amundsen in 1911 de Zuidpool bereikt en waarom heeft Hillary de Mount Everest beklommen?

Omdat zij en een aantal andere mensen geloofden dat iets dat door anderen onmogelijk werd gehouden, toch gerealiseerd kon worden.

Het is niet alleen het feit dat ze het hebben gedaan - 6-1 gewonnen, nog nooit gebeurd, maar vooral het scenario natuurlijk. Als je in de 88e minuut nog 3 doelpunten moet maken tegen PSG, wie gelooft daar nog in? Dat heeft het ongelofelijk en speciaal gemaakt.

Iedereen die erbij was, is nog 10 minuten blijven zitten. Niet alleen euforisch, extatisch, maar vooral ook verbijsterd. Niet kunnen geloven dat ze hadden gezien wat ze hadden gezien.

Het strafste van allemaal: Barcelona was helemaal niet goed. We hebben in de voorbije 10 jaar, toen Barcelona vaak het beste voetbal ter wereld speelde met Guardiola, veel betere wedstrijden gezien van Barcelona.

Dé man van Barça, Messi, zat helemaal niet in de wedstrijd. Neymar was wel uitstekend, want onze landgenoot Thomas Meunier heeft een moeilijke wedstrijd gehad. Maar Barcelona heeft nauwelijks een kans gecreëerd.

Als je kijkt naar de verschillende doelpunten, dan hebben die vooral te maken gehad met flaters bij PSG, twee penalty's, een geweldige vrije trap van Neymar.

Dit moet ik er ook wel aan toevoegen: PSG mag zich natuurlijk wel bekocht voelen, want als de scheidsrechters hun werk doen, krijgen we dit mirakel niet. Er zijn strafschoppen gefloten die er geen waren, PSG had een penalty moeten krijgen.

Het is een historische avond, eentje die we nooit meer gaan beleven, maar voor de Parijzenaren terecht met een heel zure nasmaak.

Het was niet het beste Barcelona, maar het is wel blijven vechten. Dat doelpunt was een gigantische domper. Dat was rond het uur. Ik dacht: "nu krijgen we nog een halfuur om de rit uit te zitten, er zal niets meer gebeuren".

Wij hebben ook gezegd: "Cavani trapt PSG naar de volgende ronde, het is voorbij". Het publiek heeft een minuutje of 5 à 10 nodig gehad om zich te herpakken. Daarna zijn ze de ploeg blijven aanmoedigen.

Dat moet je Barcelona wel nageven. Hoewel ze helemaal niet goed speelden, zijn ze wel blijven knokken en blijven lopen. Met als exponent Neymar, die ook in die 88e, 89e, 90e minuut nog altijd acties bleef maken, bleef zoeken. Met dan die geniale pass. Je moet het toch maar doen: op 20 seconden van het einde nog zo'n briljante pass versturen naar Sergio Roberto.

Ik zal eerlijk zeggen: toen Neymar in minuut 88 die bal in de kruising joeg met die fantastische vrije trap, heb ik op geen enkel moment gezegd "het kan nu nog". Bij 5-1 wel, natuurlijk. Die penalty ging erin en dan was het nog 5 minuten. Dat is wat anders uiteraard.

Het publiek was fantastisch in Camp Nou: 90.000 mensen, een verschrikkelijk versleten oude kuip. Maar het gigantische van dat stadion, de passie, de historiek,... zat er allemaal in, in dat fantastische stadion.

De mensen gaan daar vrij snel naar huis. Ze zijn gewend aan het succes, aan winnen. Maar gisteren bleven ze lang zitten. Toen we wegwandelden, was iedereen aan het toeteren, aan het zingen, aan het springen, met vlaggen aan het zwaaien. Ook zij hebben gezegd "wat we hier hebben meegemaakt is zelfs voor supporters van Barcelona heel uitzonderlijk".

De chauffeur die ons naar de luchthaven bracht, die helemaal niets met voetbal heeft, zei: "Het is zo'n dag waarop mensen euforisch zijn, waarop politici beslissingen nemen en de mensen pas achteraf realiseren wat hen is overkomen".