Bodart in De Kleedkamer: "Ja, ik gok nog wel eens. Voor 5 euro of zo"

Gilbert Bodart kwam pas laat voor het eerst in aanraking met gokken. "Op 5 km van mijn villa in Bordeaux was een casino. Daar ging ik toen vaak naartoe met Papin. De eigenaar was een sponsor van Bordeaux. We werden er als koningen ontvangen. We kregen alles wat we wilden."

"Bordeaux-coach Rolland Courbis nam me voor het eerst mee naar een casino. Ik was toen 34. Hij heeft die dag héél, héél veel verloren. Ik zei: “Wacht, ik zal ook eens spelen.” En ik won een groot bedrag. Ik dacht: “Amai, als het zo makkelijk is.” En ik was gebeten door het spelletje."

"Daarna wil je steeds meer, maar die eerste keer zal je nooit meer overtreffen. Op een gegeven moment win je niet alles, maar verlies je juist alles."

"Als topsporter sta je altijd onder zware druk. Je hebt veel adrenaline. Het voetbal was een drug voor mij. Als je die drug verliest, mis je iets in je leven. Gokken bracht dan soelaas. Het bracht die stress terug."

"Uiteindelijk heb ik 2,5 miljoen frank verloren met het gokken. Dat is voor een voetballer het einde van de wereld niet", zegt Bodart.

"Wel een ramp was het als we met La Louvière wonnen en hij (Ye) veel gegokt en verloren had. Ik moest dat geld dan terugbetalen, terwijl hij een revolver tegen mijn hoofd zette."

"Ik werd met de dood bedreigd, mijn kinderen en ouders ook. “We weten waar je woont en zo.” Ofwel zet je dan het leven van je familie op het spel, ofwel zwijg je voor het gerecht en lever je het gevecht op je eentje."

"Ik heb nergens spijt van. Ik heb er niets aan verdiend en er is niets met mijn familie gebeurd. Enkel mijn geloofwaardigheid is aangetast, omdat ik hem niet heb aangegeven. Maar dat hadden er niet veel gedaan."

"De échte problemen zijn begonnen toen ik coach werd bij Wevelgem. Voorzitter Tony Coorevits kende heel wat mensen. Ze hebben me veel geld afgepakt door buitenlandse investeringen."

"Maar ik ben geen zakenman. Mijn vader behartigde al mijn belangen. Ik was naïef. Je geeft bijvoorbeeld 5, maar je ziet er niets van terug, dus geef je er 10 om je geld terug te krijgen. Daarna 15. De bedragen lopen maar op. Tot je aan de grond zit en stommiteiten begaat."

"Je maakt je kwaad op de mensen die je vertrouwde. Je bedreigt hen, omdat je je geld wil recupereren. En zij zeggen je: je kunt het geld recupereren door dat te doen. Dus zei ik (over de inbraak in de grotten van Han): “Het raam staat altijd open.”"

"Maar je bent je niet bewust van de consequenties. Pas achteraf begint dat te dagen. Het was de grootste stommiteit uit mijn leven. Ik zeg niet dat het de fout van anderen is. Het was mijn fout. Omdat ik niet genoeg karakter had."

"De gevangenis was niet zwaar. Het was makkelijk. Iedereen kende mij. Ik had niets tekort: telefoon, eten,…"

"Maar je zit er wel tussen dieven en misdadigers en je voelt je zelf ook een gangster. Uiteraard had ik donkere gedachten."

"Je kinderen die je opzoeken in de gevangenis, dat is vreselijk. Mijn vader mocht niet komen, want ik was bang voor zijn reactie. Dat zijn zoon, die een god was voor hem, in de cel zat. Ik had willen sterven opdat mijn ouders mij nooit in de gevangenis hadden gezien."

"Of ik nog gok? Ja, maar wel alleen voor het plezier. 5 euro op een voetbalmatch of zo. De tijd van de casino's is voorbij. Daar heb ik geen stap meer binnengezet."