Vandenbempt: "Duivels voelen zich 100 procent in hun sas in systeem Martinez"

• De eerste 25 minuten waren adembenemend. De wedstrijdmentaliteit was perfect.
• Speciale vermelding voor Lukaku: hij was heel sterk als aanspeelpunt op de kleine ruimte.
• De defensie blijft toch een beetje een bouwwerf.
• Martinez maakte een zeer goeie beurt op het veld maar zijn communicatie de voorbije weken was hoogst ongelukkig.

De Belgen waren echt fantastisch. De eerste 25 minuten waren adembenemend. Ze zijn aan de wedstrijd begonnen met de juiste mentaliteit, dat is belangrijk.

Lukaku had al na 20 seconden een hoekschop afgedwongen. Dat illustreerde dat een beetje. Er was een snelle balcirculatie, hoog tempo, veel diepgang, positiewisselingen, goeie crosspasses om de ruimte te zoeken.

De gretigheid en wedstrijdmentaliteit, die min of meer toch afwezig waren tegen Nederland en waarover geklaagd werd, waren nu perfect.

De Duivels maakten ook verbluffende goals, zoals nummer drie (Hazard) en vier (Carrasco): aanvallen in één tijd over vele stations.

Het is eigenlijk simpel: je kunt tegen een tegenstander van dit zwakke niveau jezelf in nesten werken of slecht spelen en met 3-1 winnen, maar dan hebben de Duivels het anders en beter gedaan.

Er waren veel uitblinkers, maar Lukaku krijgt een speciale vermelding, vind ik. Hij maakte niet alleen twee doelpunten. Dat zijn er dan toch tussen haakjes elf al dit kalenderjaar van zijn totaal van 22. Hij gaat ongetwijfeld topschutter worden, volgend jaar zal ik dan maar zeggen. Hij moet er daarvoor 30 maken.

Hij heeft stappen gezet, maar hij was gisteren vooral heel sterk als aanspeelpunt op de kleine ruimte. Dat is toch vaak de vraag die bij hem gesteld wordt: kan hij dat? Hij deed het uitstekend: bal meegeven met de voet of met de borst. Het was een mooi antwoord op de kritiek onlangs nog tegen Bosnië, toen hij werd uitgefloten.

En Mertens was ongelukkig als valse diepe spits - zoals dat heet - in Nederland, maar is intussen toch wel misschien de meest verrassende speler onder de nieuwe bondscoach Martinez.

Want er is toch een hardnekkig gerucht dat blijft circuleren dat de bondscoach hem eigenlijk niet ging oproepen voor zijn eerste selectie tegen Spanje en Cyprus. En dat anderen dan gezegd hebben dat dat toch een slecht idee lijkt, gelet op zijn status, om niet te veel commotie bij je eerste selectie te veroorzaken. Mertens speelde geen minuut in die twee wedstrijden, maar heeft ondertussen duidelijk de coach overtuigd.

En dan was er ook bijvoorbeeld De Bruyne nog als verrassende vervanger van Defour. We weten wat hij allemaal kan. Hij heeft geweldig gespeeld: perfecte lange ballen of passjes binnendoor. Hij was een soort openbaring op die positie en ik vind zeker ook in de toekomst tegen tegenstanders van een minder kaliber een optie: dan moet je niet meer Fellaini zetten, maar kan je eigenlijk met De Bruyne naast Witsel spelen.

Wat we midden de euforie nu moeten onthouden van deze wedstrijd? Dat België eigenlijk alleen zichzelf kan uitschakelen voor het WK. Als ik zie dat de tegenstanders elkaars broek stonden af te trekken in Griekenland-Bosnië: daar geraak je niet mee in Rusland.

Voorts moet je ook beseffen dat je ploegen van een ander kaliber moet verslaan om hoog te scoren op de Wereldbeker. Dat weten we met zijn allen wel.

Er zit veel in het spel van de Belgen. Martinez heeft een duidelijk plan: hij laat de Duivels aanvallend spelen. Die voelen zich 100 procent in hun sas met de manier waarop hij wil voetballen.

En - we weten het ondertussen - we hebben nog anderhalf jaar om de defensieve problemen op te lossen. Tegen Estland is dat geen probleem, tegen sterke landen zou dat wel kunnen. Dat blijft toch een beetje een bouwwerf. Vraag is bijvoorbeeld of je nog moet rekenen op Kompany of Vermaelen voor de toekomst. Daar moet de bondscoach toch eens over nadenken.

De cijfers geven ondertussen Martinez tijd. Op het veld heeft hij een zeer goeie beurt gemaakt. Er zit een idee achter zijn manier van voetballen. Hij is veeleisend voor zijn spelers en brengt een soort professionele discipline in de groep die onder Wilmots gaandeweg toch verdwenen was.

De spelers zijn enthousiast over de manier waarop gestructureerd, gedetailleerd, wedstrijdgericht getraind wordt. Dat is toch de grote vooruitgang onder Martinez.

Het is een zeer veelbelovend proces in volle gang. Maar het grote probleem - en daar is geen oplossing voor - is dat er pas op de Wereldbeker echt getest zal worden. Want deze voorronde is nauwelijks een waardemeter. Matchen tegen Gibraltar en Estland zijn leuk, maar tegelijkertijd eigenlijk tijdverlies.

Je kunt dan wel enkele oefenmatchen plannen in het voorjaar of in de aanloop naar de Wereldbeker tegen sterke landen, maar Italië heeft ons geleerd wat het grote verschil is: België won wel vriendschappelijk, maar verloor op de eindronde.

Er dienen wel een paar dingen aangestipt: de communicatie van Martinez was de voorbije twee weken hoogst ongelukkig. Rond Nainggolan, rond Lombaerts, rond Kompany. Ik zou zeggen: daar moet over nagedacht worden bij de bond om de coach daar opnieuw te ondersteunen.

En nog één ding om te besluiten: het is mij opgevallen dat Martinez zijn plaats nog zoekt in de favorietenrol die de Rode Duivels nu eenmaal hebben in het gros van de wedstrijden. Ze worden bij de besten van de wereld gerekend.

Hij werd deze week elke dag nerveuzer toen wij zeiden dat België gewoon moest winnen van Estland met een paar doelpunten verschil. Voor hem is dat ook een nieuwe situatie: hij is coach geweest bij Wigan, Swansea en Everton. Dat zijn in vele wedstrijden underdogs. Dat is nu niet meer het geval. Met die status van favoriet moet Martinez toch ook nog omkunnen.