Soudal-Quick Step in 2024: Houden de wolven hun roedel bij elkaar?

Relatiestatus: het is ingewikkeld.

Hoe hecht de band tussen Remco Evenepoel en Soudal - Quick Step na een bewogen jaar nog is, zal het komende seizoen duidelijk worden.

Het sprookjeshuwelijk lijkt meer en meer afgepeld tot een verstandsverhouding waarbij de ene partij vastgeketend is door zijn contract en de andere partner niet zonder het absolute uithangbord kan.

Begin 2023 leek alles nog koek en ei, maar gaandeweg brokkelde het vertrouwen af en werd het water steeds dieper.

Evenepoel en zijn vader overhandigden Patrick Lefevere een boodschappenlijstje in een sterrenrestaurant, maar het winkelmandje werd niet gevuld met de gevraagde kwaliteitsingrediënten.

Koken kost geld en de ploegpatron was weer aan handen en voeten gebonden door zijn budget en talmde naar verluidt ook gewoon te lang om een gewenste souschef als Laurens De Plus of Pavel Sivakov te strikken. 

Het voedde alleen nog maar meer de frustraties bij de clan-Evenepoel, met een bedenkelijke verbale oorlog afgelopen zomer tijdens de WK-week in Glasgow als absoluut dieptepunt. 

De uitslaande brand werd eventjes geblust, maar het vuur smeulde nog na en werd in de laatste weken van afgelopen seizoen plots weer een gigantische steekvlam.

Het instituut Soudal-Quick Step werd ei zo na opgeslokt door Jumbo-Visma. Een fusie? Noem het veeleer een overname waarbij de lekkerste hapjes zouden worden gefilterd en er ontzettend veel collateral damage zou zijn.

De samensmelting flopte, maar de nabranders vielen niet te negeren. The Wolfpack laat geen enkele wolf alleen? Het motto lijkt verbrand.

De voorbije maanden zijn er veel gesprekken geweest om de plooien glad te strijken, maar het mag niet verbazen als alles straks weer opborrelt bij een volgend dipje. 

Zeker als de toekomst van dé ster weer ter sprake komt. Hoe waterdicht het huwelijkscontract ook mag zijn, het kransje potentiële minnaars zal blijven flirten tot de haring braadt. 

Dat Soudal-Quick Step geen scheiding met Remco Evenepoel wil, is volkomen logisch.

Ook al durven de sponsors hun afhankelijkheid te nuanceren, het project staat of valt met zijn aanwezigheid. Hun toekomst ligt in zijn handen, zijn (nabije) toekomst ligt in hun handen. 

Onder impuls van Evenepoel heeft de traditieploeg zijn DNA de voorbije jaren veranderd met vooral in 2023 een ferme identiteitscrisis. 

De ploeg ademt geen klassiekers meer en die gedaantewisseling kreeg ook weerklank in de resultaten.

Uiteraard zijn er altijd valabele excuses als pech, ziekte en de te sterke concurrentie, maar het optreden van de blauwe brigade op hun terrein - de Vlaamse klassiekers - deed pijn aan de ogen. Alsof ze hun eigen ziel verloochenden. 

Net als in 2022 moest Remco Evenepoel het voorjaar redden. Lefevere heeft een punt als hij het rapport pas na Luik wil opstellen, maar dat betekent niet dat je glad mag buizen op alle andere examens. Evenepoel die jaar na jaar de meubelen blijft redden, het is geen garantie. 

Was ons jaar dan zo slecht, zullen ze intern wellicht counteren? Meer dan 50 zeges, een monument, ritten in de 3 grote rondes en een 3e plaats op de UCI-ranking: driekwart van de teams tekent voor zo'n pakje onder de kerstboom.

De kwantiteit blijft duizelingwekkend, de kwaliteit is er toch een tikje op achteruit gegaan. Vooral Evenepoel verbloemt eigenhandig heel veel. 

Julian Alaphilippe, die andere chouchou (van weleer), blijft worstelen met zichzelf. Zijn doorzettingsvermogen en goeie wil wekken sympathie op, maar wordt het niet eens tijd dat de ex-wereldkampioen opbiecht wat er echt op zijn lever ligt?

De relatie met Lefevere, lange tijd zowat zijn tweede vader, lijkt verzuurd. Dat met Franck Alaphilippe zijn neef en trainer werd weggestuurd, zal de band geen goed gedaan hebben.

Opvallend was hoe de coach sprak over "spanningen tussen zijn neef en Lefevere ná de gesprekken tussen Jumbo-Visma en Soudal-Quick Step" terwijl iedereen kon vaststellen dat het gekissebis lang vóór de onderhandelingen al aan de gang was.

Alaphilippe legt in 2024 nog eens de kasseien op zijn bord, Evenepoel werkt via een beperkt programma richting zijn blijde intrede in de Tour de France.

Komende zomer zullen we kunnen ontdekken hoe robuust Evenepoel nu echt is als klassementsman tussen al het brute geweld. Is er een concrete verklaring gevonden voor de inzinking op de Aubisque? 

Een kampioen als Evenepoel zal er geen complex opgezadeld hebben, maar de kopman hoopte vurig op een rustige winter zonder veel nevenverhalen. Die bestelling lijkt ingelost in de Spaanse luwte. 

Met Mikel Landa is een klimknecht met een verleidelijk CV aangetrokken, maar de Spanjaard is met zijn 34 lentes geen jong en fris veulen meer.

Zijn 5e plaats in de Vuelta zal de Belgische kampioen tevreden stellen, al verbind je Landa nu ook niet onmiddellijk met de broodnodige dosis opofferingsgezindheid. 

Landa mag de twijfels wegnemen, combineert Tour en Vuelta, maar hij is de enige concrete versterking met een zekere renommé.

Evenepoel kan evenwel blijven rekenen op zijn vertrouwde entourage met Mattia Cattaneo, Louis Vervaeke en Ilan Van Wilder op kop. 

Gezien de budgettaire beperkingen bleef het aankoopbeleid voor de rest beperkt tot veel jong (Belgisch) geweld met een tros afgestudeerden van de eigen opleidingsploeg.

Het interne geloof in hun waarde is groot, maar ook externe leerlingen als Paul Magnier en Antoine Huby moeten vooral op termijn renderen.

Van de beloftevolle sprinter Luke Lamperti worden dit jaar al flitsen verwacht. Door het vertrek van Fabio Jakobsen zal de Amerikaan zeker kansen krijgen.

Door de exit van Jakobsen snijdt Lefevere voor het eerst in een eeuwigheid een seizoen aan met slechts 1 topsprinter. 

Tim Merlier neemt de honneurs waar, maar moet het zien te rooien zonder ervaren sprintschakels als Michael Morkov, Florian Sénéchal of Davide Ballerini. Soudal-Quick Step lijkt zo niet meer het toonaangevende team voor de sprints. 

Het lijstje met vertrekkers heeft een krater geslagen en de verbale prikjes van onder meer Tim Declercq en Sénéchal stemmen tot nadenken. 12 vertrekkers, het is sowieso geen positieve indicator. Hoe homogeen is het blok nog?

Al weet iedereen dat Lefevere - gesteund door een verse COO - en zijn roedel net extra hard terugslaan als ze in de hoek geduwd worden.

Het is aan onder meer Kasper Asgreen, Yves Lampaert en Van Wilder om te bewijzen dat Soudal-Quick Step geen vergane glorie is.

Moeten de ambities bijgesteld worden? Dat valt alleszins niet te rijmen met het jaar waarin Evenepoel Frankrijk wil veroveren met een geel en gouden plan. 

Misschien is het evenwel niet onverstandig om als eerste stap af en toe de tong in te slikken. Spreken is zilver, zwijgen is goud. Toch?