UAE in 2024: het Manchester City van de koers focust niet alleen op geel

Andiamo!

Met die ene tweet op zondag 17 december werd zowat iedereen dan toch gedribbeld.

Een hele winter werd mist gespuid over wat 2024 in petto zou hebben, niet het minst door Tadej Pogacar zelf.

De klassiekers opgeven? Ze zijn zo leuk, meneer. De Giro d'Italia? Ik zou er zo graag eens aan de start staan, meneer.

Zowat elke race op de kalender kan een potentieel doel zijn voor Pogacar, bij wie zijn leeftijd een groot pluspunt is.

Vergis je niet: Pogi is nog altijd maar 25 jaar. In de komende Tour zal hij voor het eerst (!) niet in aanmerking komen voor de witte jongerentrui.

Het Sloveense zondagskind heeft nog voldoende tijd om zijn bucket list af te vinken, maar zijn eigen wish list lonkt duidelijk verder dan alleen maar juli. In tegenstelling tot die van de sponsors.

Of dat was toch het scenario waar nagenoeg iedereen van uitging. De Tour en niets anders dan de Tour. Tot UAE zijn jawoord aan Pogacar gaf voor deelname aan de Giro. 

Bij UAE beseffen ze meer en meer hoe Pogacar niet in een streng keurslijf kan gestopt worden en hoe de Sloveen leeft van uitdagingen en verse prikkels. 

Honger is de beste saus en door Pogacar deels zijn zin te geven, willen ze in de Emiraten een Peter Sagan-scenario vermijden. Wie te snel aan het einde van zijn lijst belandt, dreigt vroegtijdig gesatureerd te geraken.

Pogacar deed zelf ook wat water bij de wijn door naast de Giro ook de Tour op zijn bord te nemen. Die dubbel: een folietje, een uitgekiend masterplan of de vlucht vooruit?

Hoe bewandelbaar het atypische pad is, zal pas volgende zomer of volgend najaar (na ook nog de Spelen en het WK) blijken. 

Maar hoe hard het hart van Pogacar ook verlangt naar roze, geel zal toch de rode draad blijven in de eindafrekening. Daar heeft de Tour van vorig jaar alles mee te maken.

"I'm gone. I'm dead."

Wie dacht dat Pogacar in 2022 op de Col du Granon zijn menselijk kantje had laten zien, viel een jaar later op de Col de la Loze pas helemaal van zijn stoel. 

15 ritten had hij zijn krakkemikkige voorbereiding op de Tour kunnen verdoezelen als natuurtalent met een jaloersmakende dosis mentale veerkracht en fysieke wondergenen, maar na de oplawaai in de tijdrit naar Combloux volgde een dag later de uppercut naar Courchevel.

Net als in 2022 moest Pogacar ook in 2023 vrede nemen met het label van runner-up in de Tour de France.

Zijn polsblessure, opgelopen op die vermaledijde Waalse wegen, was natuurlijk een meer dan geldig excuus. Of is er meer aan de hand?

Als UAE Emirates een eerlijke studie van de Tour maakt, dan zal het team normaal beseffen dat het ook in de jongste editie het stuur niet in handen had en andermaal botste op een puntgave tactiek van Jumbo-Visma waarbij Pogacar vakkundig gesloopt werd.

De Tour als een vernedering catalogeren is misschien wat overdreven, maar ze werden er wel gekrenkt in hun eer. 

Het impliceert dat UAE voor de tweede winter op een rij naar de tekentafel gedwongen werd. De Giro was de surprise van de chef, maar hoe dan ook blijft de Tour het epicentrum van het wielerjaar.

Voor de spankracht in 2024 moet je bidden dat UAE het eigen falen in 2023 niet uitsluitend linkt aan de maanden vóór de Tour, verstoord door de crash in Luik. En dat een eventuele sof niet verdoezeld zal worden door het experiment met de Giro.

Er moet met andere woorden een vleugje creativiteit gevonden worden om de suprematie van de gele stoomtrein te doorbreken.

De aangedikte concurrentie - met Primoz Roglic en Remco Evenepoel - speelt alvast in de kaart van de woestijnuitdagers. Visma-Lease a Bike zal zo meerdere concurrenten moeten schaduwen.

Bovendien biedt ASO voldoende denkpatronen met pittige Italiaanse antipasti, een gravelspeeltuin en bekend terrein aan de Franse Riviera als toetje. 

En toch moet UAE vooral in de spiegel kijken.

De wagonnetjes zijn voorhanden, maar de ketting loopt lang niet altijd even gesmeerd. Te veel los zand, te veel tactische grillen.

De kopman - wellicht de meest complete renner sinds Eddy Merckx - is de locomotief waar elke ploeg van droomt.

Maar Pogacar is met al zijn speelsheid en onbevangenheid misschien net iets te veel een ongeleid projectiel dat je volgens het vooropgestelde schema niet rimpelloos van punt A naar punt B kunt escorteren.

Het gaat meer dan ooit om de ideale mix van frisheid, persoonlijke voldoening en de juiste sturing. Om zo je eigen sterkte niet je grote achilleshiel te laten worden. 

Om een nieuwe zwanenzang af te wenden, zal Pogacar komend seizoen niet opnieuw te dicht bij de zon mogen vliegen.

Een handige bondgenoot kan de interne weelde bij UAE zijn. Of schuilt net daar een extra vijand?

Kroonprinsen Juan Ayuso en João Almeida staan te popelen om deel te nemen aan de Tour de France, maar in hoeverre klopt het wilde gerucht over de contractclausule als zouden de Spanjaard en de Portugees niet hoeven te werken voor hun Sloveense kopman in een grote ronde?

Ayuso en Almeida verdienen zakken geld, maar zijn niet als meesterknecht naar de Emiraten gelokt. 

Het duo wil na enkele Italiaanse en Spaanse hoofdschotels ook wel eens van de Franse keuken proeven en niet als tweede garnituur.

Reken er ook nog Rafal Majka (Giro), Brandon McNulty, Jay Vine (Giro) en vooral Adam Yates (Tour) bij en je weet dat je alles in huis hebt om een pletwals te zijn in het rondewerk.

Aan dat al imposante lijstje werden tijdens de mercato nog meerdere diamanten toegevoegd. Als je zakken dan toch zo diep zijn als de zee, kan je net zo goed het geld door ramen en deuren gooien.

Zowat elke ploeg begon te zweten bij de astronomische looneisen van Pavel Sivakov, op AG2R na. De Fransen schreven nagenoeg een blanco cheque uit, maar Sivakov koos toch voor het sportieve en financiële huwelijk bij UAE.

Dat zelfbewuste types als Almeida en Ayuso stilaan het ijzer willen smeden, wordt nog extra gevoed door de transferpolitiek van de afgelopen maanden.

UAE was bijzonder snel klaar en trad zeer efficiënt op. Met Jan Christen, Antonio Morgado en Isaac del Toro werd de crème de la crème uit de jeugdreeksen vastgesnoerd. 

Christen (19) ligt zowaar tot 2028 onder contract, de Portugese Zorro Morgado (19) kan op zowat elk terrein uit de voeten en de Mexicaanse revelatie Del Toro (19) kon meteen na zijn verrassende eindwinst in de Ronde van de Toekomst tekenen.

Met al die weelde zou je je bijna afvragen of UAE ook beseft dat het knechten nodig heeft, mannen met 100 procent opofferingsgezindheid. 

Je moet ze met een vergrootglas zoeken in het 30-koppige monster, net als de vrijheid die voor Tim Wellens lonkt. In het Vlaamse werk krijgt hij wellicht een beperkte portie.

Met Nils Politt werd een frissere versie van wegkapitein Matteo Trentin aangetrokken. Een broodnodige zet om het netwerk rond Pogacar in de Tour op dezelfde hoogte te krijgen als dat van Visma-Lease a Bike of het vroegere Sky. 

Ach, het zal UAE wellicht worst wezen. In 2023 werden ze het beste team in de WorldTour. Op punten, althans.

Het zal ook nu een belangrijk doel zijn, maar met tig spitsen moet al het champagnevoetbal een climax krijgen op 21 juli in Nice.

In zijn achtertuin moet Pogacar als goalgetter de winnende treffer op het bord plaatsen.

UAE moet vooral hopen dat ze op de bank - of in dit geval dus de volgwagen - eindelijk eens het juiste tactische plan opstellen.

Als Ineos dan toch verweven wordt met Manchester United, dan mag je UAE gerust vergelijken met Manchester City.

Met de entente Giro-Tour hebben ze hun traditionele Champions League-kronkel van Pep Guardiola alvast gehad.

De toekomst lacht UAE toe met al die ruwe diamanten, maar het heden telt. Met revanche als benzine. Geen geel in Nice levert een rode kaart op.

Als UAE echt wil rondfietsen als dé beste ploeg, dan telt maar één koers. Per slot van rekening was ook voor City de Champions League jarenlang de heilige graal en volgde pas in Istanbul de absolute verlossing.