Bora-Hansgrohe in 2024: Een band gaat nooit stuk? Hoe de winnaar toch ook een verliezer werd

En de winnaar is ... Bora-Hansgrohe?

Het grootste gevolg van de mislukte fusiebabbels tussen Jumbo-Visma en Soudal-Quick Step was uiteindelijk de transfer van Primoz Roglic, al moet je zijn vertrek vooral in een breder kader plaatsen. Het zaadje werd al veel eerder geplant.

Op zijn 34e beseft Roglic dat het stilaan nu of nooit is om de kers op de taart te zetten. Zijn palmares is als laatbloeier indrukwekkend, maar de Tour de France blijft het toetje waar de Sloveen zo dol op is.

Bij de gele brigade zou hij het gele kopmanschap niet meer kunnen opeisen, bij Bora-Hansgrohe heeft hij het rijk voor zich alleen. En lag er ook een monstercontract van enkele miljoenen te glimlachen.

Red Bull, dat meerderheidsaandeelhouder wil worden, zou zijn komst gefaciliteerd hebben, maar de Duitse ploeg ontkent dat financiële infuus. Volgens Bora hebben ze gewoon hun spaarpot aangesproken. Al blijft het dan vreemd dat ze die smak geld nooit eerder hadden aangewend voor andere doeleinden. 

Soit. Qua secondanten hoeft Bora-Hansgrohe heus niet te knielen voor Visma-Lease a Bike, alleen ontbrak tot dusver die echte A-lister die de kopmannen van de concurrentie angst inboezemt.

Die is er nu wel met Roglic, die in 2023 ondanks een verhakkelde winter geen enkele afspraak miste en nagenoeg overal won waar hij aan de start kwam.

Op de Vuelta na, waar hij de code van zijn leiband niet kon kraken en het laatste zetje richting een nieuwe thuis werd gegeven.

Roglic belandt bij zijn nieuwe Duitse broodheer in een gespreid bedje, want ook coach en vertrouwenspersoon Marc Lamberts is op dezelfde trein gesprongen. 

Ploegbaas Ralph Denk laat er ook geen twijfel over bestaan: in 2024 staan alle andere kopmannen een trapje lager en moet iedereen zich opofferen voor het grote doel tussen Firenze en Nice. Hij noemt zijn aankoop niet voor niets "een mijlpaal". 

Denk is al jaren ontzettend ambitieus en heeft een flink zakcentje ter beschikking, maar viste vooral bij Remco Evenepoel en Soudal-Quick Step meermaals achter het net.

2022 had dan weer een sprong voorwaarts in petto, sneller dan verwacht. Met Jai Hindley wonnen de Duitsers tot hun eigen verbazing de Giro en met ook nog onder meer Aleksandr Vlasov en vooral Cian Uijtdebroeks in de wachtkamer zag de toekomst er rooskleurig uit.

De ideale wereld hebben ze in 2023 echter niet bij elkaar kunnen knutselen. De kopmannen lieten het te vaak afweten en in geen enkele grote ronde eindigde Bora-Hansgrohe in de top 5.

Ritzeges van Nico Denz, Hindley en Lennard Kämna waren smakelijke zoethoudertjes en de ontbolstering van Cian Uijtdebroeks in de Vuelta was een opsteker van formaat, maar met al die miljoenen mag het water uit de kraan toch wat warmer zijn.

De reconversie na het vertrek van Peter Sagan, die de ploeg jaren geleden op de kaart heeft gezet, verloopt dus met horten en stoten. Net als het rijpingsproces van Uijtdebroeks.

De winnaar van de Ronde van de Toekomst en zijn Duitse team - waar hij opgeklommen was van bij de opleidingsploeg - leken voor elkaar geboren, maar na de Vuelta kwam er opvallend veel ruis op de lijn.

Denk probeerde de spontane dissonante geluiden van Uijtdebroeks in de kiem te smoren en schreef zijn klaagbuien toe aan jeugdige onbezonnenheid, maar plaatste zijn pupil anderzijds ook in de etalage door een vervroegde breuk niet uit te sluiten. 

Die is er ook - al dan niet verrassend - begin december gekomen. Om het met een understatement te zeggen: een propere echtscheiding was het niet.

Bora-Hansgrohe mocht dan wel claimen dat het Uijtdebroeks aan zijn contract wilde houden, de Duitsers lagen al langer op ramkoers met het veeleisende Belgische goudklompje. Zoals bij elke split is er sprake van een gedeelde schuld. 

Niet iedereen laat het achterste van zijn tong zien, maar in se waren ze hem liever kwijt dan rijk. Weliswaar voor een zo hoog mogelijke afkoopsom. 

Hoe je de vaudeville rond Uijtdebroeks ook benadert, Bora-Hansgrohe komt er sowieso als verliezer uit. Het neemt afscheid van een toptalent en een project op de lange termijn is helemaal uit elkaar gespat.

Bovendien presenteert Denk zijn equipe maar al te graag als "band of brothers", maar die affiche roept toch heel wat bedenkingen op door de vele roddels over pestgedrag in de Vuelta.

Door het vertrek van Uijtdebroeks is er wel een vacature voor de Giro, maar in de eerste schets werden Hindley, Kämna, Emanuel Buchmann en Daniel Martinez gebombardeerd tot sherpa's van Roglic in de Tour. Krijgt een van hen toch bewegingsvrijheid?

Martinez is een van de aantrekkelijke profielen op het lijstje nieuwkomers, waar naast Roglic ook nog Matteo Sobrero en Sam Welsford opvallen.

Welsford is de vervanger van Sam Bennett, die geflopt is in zijn tweede passage onder Denk.

Al mogen we veronderstellen dat de Australiër, stilgevallen na een leuk seizoensbegin, in de pikorde na Jordi Meeus volgt. De winnaar van de Champs-Elysées moet in 2024 bewijzen dat die zege geenszins een toevalstreffer was, maar dat zal dus niet in de Tour gebeuren.

Het vertrek van zijn Ierse sprintploegmaat is geen aderlating, dat van Nils Politt wel. De Duitser was een van de schaarse speerpunten in de Vlaamse klassiekers, maar was volgens Denk zijn loonbriefje niet meer waard en is niet 1 op 1 vervangen door een verse kasseisteen.

De centen - Red Bull kan met zijn engagement een gamechanger worden - werden meer dan ooit besteed aan een rondekopman en op 21 juli zal in de omgeving van het casino van Monaco en Nice blijken of Bora-Hansgrohe juist gegokt heeft.