Dit is het parcours van de tijdrit en de wegrit op het WK wielrennen in Zürich

Zondag wordt het WK-bal geopend met de tijdrit bij de profs. Eerst de vrouwen (vanaf 12 uur), daarna de mannen (vanaf 14.45 uur).

Als Europees kampioene mag Lotte Kopecky ambities koesteren, maar de concurrentie uit onder meer de VS (titelverdedigster Chloe Dygert) en Australië (olympisch kampioene Grace Brown) is niet van de poes.

Voor de vrouwen is een route van 29,9 kilometer en 327 hoogtemeters uitgetekend.

Vanuit startplaats Gossau knikt het wegdek tot aan het eerste tussenpunt, waarna het parcours met de nodige golvingen en een vlakke uitsmijter eindigt in Zürich.

Bij de mannen ligt de start en de finish in Zürich, goed voor een traject van 46,1 kilometer en 413 hoogtemeters. Assistent-bondscoach Serge Pauwels vatte samen na zijn verkenning: "Een saai begin en einde met een uitdagend middenstuk."

Beginnen doen we dus met een vlakke aanloop van 15 à 20 kilometer, het gedeelte dat de vrouwen skippen. Maar wat maakt dat middelste gedeelte dan pittig? "Er is een lastige klim van zo'n 6 à 7 procent."

"Dan kom je op een plateau en gaat het nog even wat omhoog, waarna een heel steile afdaling volgt. Met de tijdritfiets is dat misschien wel riskant."

Vorig jaar won Remco Evenepoel op een parcours met de nodige knikjes. "De beklimmingen in Zürich zijn langer dan in Glasgow. Los van dat stukje afdaling is het niet zo'n technische tijdrit. Er zijn relatief weinig bochten."

154 kilometer en 2.488 hoogtemeters: de vrouw die volgende week zaterdag de regenboogtrui opeist, zal diep in de energietank moeten tasten. 

Het ankerpunt is natuurlijk het lokale circuit van 26,8 kilometer in Zürich, dat voor Kopecky en co 4 keer wordt opgediend.

Het zwaartepunt ligt in het eerste deel van de omloop met achtereenvolgens de Zürichbergstrasse (1,1 km aan 8%) en daarna de Witikon (2,3 km aan 5,7%).

De renners blijven even hangen op een plateau, waarna een afdaling volgt. De slotfase is overwegend vlak op een molshoop na. 

De mannen wijken voor hun startschot uit naar Winterthur. Voor ze aanmeren in Zürich, krijgen ze al de nodige hellingen voorgeschoteld. Aan het einde van de dag klokken ze af op 4.470 hoogtemeters. 

Het lokale circuit wordt bij Evenepoel en co 7 keer voor de wielen geschoven. "Lastig en mooi met die typische, brede Zwitserse wegen en met een prachtig zicht op het Meer van Zürich", zegt Pauwels.

De assistent licht de hellingen in het begin toe: "Bij het begin van de lokale ronde heb je een klim in twee trapjes, met eerst een best steil stuk van een paar 100 meter aan 12 à 14 procent."

"Dan kom je op een grotere weg die eerst relatief vlak is en dan overgaat in 1,5 km aan 8 à 9 procent. Het is niet zomaar een heuveltje of een Berendries. Neen, het is echt wel klimmen."

En daarmee is de kous nog niet af. "Voorbij halfweg heb je eerst een heel steil stukje naar beneden, dat overgaat in een heel steil stuk omhoog aan 18%."

"Maar dan ben je wel gelanceerd, dat valt op zich nog wel mee. Daarna volgt een knappe afdaling in het bos richting het centrum van Zürich."