Marathonparcours met een kuitenbijter van 17 procent als 'Belgian Hill': "Hier gaan atleten hun teennagels verliezen"

Met de olympische marathons staan zaterdag en zondag de koningsnummers van de Olympische Spelen op het programma. Zaterdag is het de beurt aan onze Koen Naert, Bashir Abdi en Michael Somers om de talrijke bezienswaardigheden langs het parcours een blitzbezoekje te brengen.

De marathon gaat van start aan het Hôtel de Ville en vormt een eerbetoon voor de vrouwen in de Franse Revolutie. Het traject loopt onder meer langs het Louvre, het Grand Palais, de Seine, de Eiffeltoren en het kasteel van Versailles. Olympisch genieten voor de atleten, of toch niet?

"Tijdens de marathon merk je daar niks van. Of een herkenningspunt nu een lantaarnpaal of het Louvre is, dat maakt niets uit", is Koen Naert meteen duidelijk.

Wie het roadbook van de marathon bekijkt, zal zich toch eens in de ogen wrijven. Niets vreemds op te merken in de eerste 14 kilometer, die zoals de meeste marathons relatief vlak verlopen. Maar na de oversteek van de Seine zetten ze koers richting het Kasteel van Versailles.

"Als we aankomen aan het Kasteel van Versailles, zijn we op het verste punt van de marathon. We hebben dan net een stevige helling van 4 kilometer achter de rug. Het is voor marathonlopers echt ongezien om zo lang te moeten klimmen", benadrukt Naert het atypische karakter van het olympisch rondje.

En dan moet de grootste kuitenbijter nog komen. Op kilometerpaal 29 zal het melkzuur in sneltempo worden aangemaakt en zal de Côte du Pavé des Gardes getemd worden.

"We hebben deze helling geclaimd als de Belgian Hill, want we hopen zo veel mogelijk landgenoten hier te krijgen om voor ons te supporteren. Samen met Bashir hebben we supportersbussen ingelegd vanuit België." 

Een Belgisch feest op de Belgian Hill, maar van veel vreugde zal bij de atleten op dat moment geen sprake zijn. 

Met een gemiddeld stijgingspercentage van 10,7 procent - het steilste stuk ligt zelfs op 17,1 procent -  en een lengte van 600 meter kunnnen Naert en co de marathon hier niet winnen, maar zeker wel verliezen. 

"Het is een heel steile klim, het wordt echt zwaar. Als je dan 50 meter in het rood gaat, is je wedstrijd voorbij", beseft Naert, die zich niet mag laten voortstuwen door het publiek. "We moeten daar heel alert zijn en met onze hersenen lopen om ons niet te laten meeslepen."

En wie omhoog moet, moet ook naar beneden. Koen Naert is alvast geen fan. "Ik ga er niet te veel aan denken, maar ik denk dat heel veel atleten hun teennagels hier gaan verliezen. Een kilometer aan een stuk tot 16 procent dalen, voor ons is dat ongezien."

Van daaruit lanceren de atleten zich richting het centrum van de lichtstad om nog eens langs de Eiffeltoren te knallen en te finishen op de Esplanade des Invalides.

Om het nog eens samen te vatten met Koen Naert zijn woorden: "Zeker tussen kilometer 14 en 30 zullen er lijken vallen."

Op basis van het parcours ziet bronzenmedaillewinnaar van Tokio, Bashir Abdi, een duidelijke favoriet. Of beter gezegd favorieten.

"Dit parcours is op het lijf geschreven van de Kenianen, omdat zij het gewoon zijn om in heuvelachtig gebied te trainen", is onze landgenoot duidelijk. 

"Tot de 14e kilometer is het een klassiek parcours waar ik me weinig zorgen over maak. Maar vanaf dan wordt het een andere manier van lopen op een zwaar parcours met veel heuvels. Ook de warmte zal een rol spelen."

"Ik heb tot nu toe 11 marathons gelopen en ik heb nog nooit een parcours gezien dat zo zwaar is als dit. Maar dat is voor iedereen hetzelfde natuurlijk", benadrukt Abdi de moeilijkheidsgraad van het traject.