Van topfavoriet naar meesterknecht. Die mentale switch maakte Mathieu van der Poel complexloos op de Via Roma. De wereldkampioen loodste zijn ploegmakker Jasper Philipsen zo naar een monumentale overwinning in Milaan-Sanremo. "Zo zie je maar: Jasper is veel meer dan een sprinter, hé", loofde hij onze landgenoot.
Wat hadden we diep in de finale van Milaan-Sanremo graag in het hoofd van Mathieu van der Poel gezeten.
De wereldkampioen deed de hele dag alles goed en glipte op de top van de Poggio mee met zijn conculega Tadej Pogacar. Perfect (opnieuw) op titelkoers.
"Ik zat bij zijn eerste versnelling meteen op zijn wiel, maar die tweede aanval kwam toch een beetje als een verrassing voor mij", doet Van der Poel het verhaal van zijn finale.
"We waren toen nog met verrassend veel en ik dacht dat iedereen wel meteen op zijn wiel ging springen, maar dat gebeurde dus niet. Toen ben ik wel even heel diep moeten gaan, waardoor ik in de afdaling niet meteen kon overnemen."
En zo voelde Van der Poel een heel pak renners terugkomen en zag hij zijn eigen winnaarskansen stelselmatig slinken. "Ach, wat was ik graag met Tadej (Pogacar, red) naar de streep gereden", droomde hij even weg.
Je moet weten: wij hebben al veel met elkaar gekoerst en zijn altijd eerlijk tegen elkaar.
Maar wanneer de wereldkampioen in volle finale opmerkte dat zijn ploegmakker Jasper Philipsen nog in het pakje verscholen zat, draaide hij heel snel de knop om.
"Hij gaf meteen aan dat hij nog goede benen had", gaat Van der Poel verder. "Je moet weten: wij hebben al veel samen gekoerst en zijn altijd eerlijk tegen elkaar. Gelukkig maar, zo kon ik meteen beginnen met tempo te rijden om Mohoric en co. nog terug te halen. Tijd om te treuzelen was er niet."
Een altruïstische zet die niet beter kon uitdraaien. Philipsen bedankte zijn modelploegmakker en knalde naar de overwinning.
"We mogen heel trots zijn op ons team", glunderde Van der Poel. "Het is niet vanzelfsprekend om twee jaar na elkaar dit monument te winnen."
"Zo zie je maar: Jasper is veel meer dan een sprinter, hé. Dat heb ik vorig jaar al gezegd. Kijk maar naar zijn tweede plaats in Parijs-Roubaix en de manier waarop hij rond reed in de Tour. Dat bewijst hij vandaag nog maar eens."
En zo werd het "warhoofd" van Alpecin-Deceuninck plots de eigenaar van een monument. "Ook die titel houdt hij nog steeds, hoor. Vanmorgen lag zijn koffie alweer op de grond en in de tas van Gianni (Vermeersch, red)", grapt Van der Poel.
