Vlieg mee met Paul Herygers in Hoogerheide: "Ze vlammen rond met 150 km/u"

Kort na de start ligt de eerste brug te glimlachen naar de WK-gangers. "Die heeft ooit voor perikelen gezorgd en was voor verbetering vatbaar", kadert Paul Herygers.

En zo geschiedde: "Het is een boulevard geworden: het is veel breder nu, iedereen kan veilig het veld in. Ik vermoed dat dat euvel verleden tijd is."

Ook het gegeven dat Wout van Aert op de tweede startrij begint, is verwaarloosbaar. "Dat zal hem echt niets uitmaken."

Wie naar de grond tuurt, spot een keiharde bodem onder de gevallen bladeren. Wordt dit een F1-race?

"Met een beetje gevoel voor overdrijving: ze zullen hier met 150 km/u rondrijden. We zitten hier op het hoogste punt van de omloop, maar het is poederdroog."

Hoe zal dat het WK beïnvloeden? "Er wordt heel weinig regen voorspeld. We moeten het dus doen met veel spankracht."

"Er zijn enkele jongens zoals Michael Vanthourenhout en Laurens Sweeck die langer zullen meegaan, maar vroeg of laat moeten ze er ook aan geloven."

Pech is inherent aan de cross, maar je moet al veel... pech hebben om pech te hebben.

"In het bos is alles opgekuist. De bladeren zijn er weg, de eikels en takjes ook. Het is enorm proper. Wie hier nog pech heeft, moet dikke tegenslag hebben."

Het veld rond de VIP-tent wordt opgesmukt met een drievoudige brug, een "triple-brug" zoals onze analist zegt.

"Je kunt de organisatoren niets aansmeren", zegt hij over het biljartlaken op donderdagmiddag tijdens zijn inspectie. 

"Laat het regenen en het wordt een ander verhaal. Nu vlammen ze rond langs alle kanten."

Herygers waarschuwt vooral onze beloften. "Met Tibor del Grosso zijn ze op dit parcours nog niet klaar. Het is alle hens aan dek voor die geweldige Belgische ploeg."

En er is toch nog een factor om rekening mee te houden: "Ik voel hier heel veel wind. Die zal een deel van de hoofdrol opeisen."

Daar zijn ze dan: de balken. De eerste ligt op 37,5 centimeter, het broertje op 39,5 centimeter. De maximaal toegelaten hoogte is 40 centimeter.

"Ik doe het bijna in mijn broek", zegt Herygers, die twijfelt of alle toppers probleemloos zullen jumpen.

"Ze flirten met wat is toegelaten, die 40 centimeter. Het gaat hier ook in stijgende lijn. Het is de bedoeling om te springen, want als je afstapt, krijg je een seconde aangesmeerd."

"Ze liggen extreem hoog en ze liggen strategisch. Pak hier een seconde met de perfecte sprong en dan is het niet ver meer."

"Voor een echte jumper kunnen ze niet beter liggen. Je zou denken dat het er om gedaan is. Maar het had een andere reden, eentje die ik niet vind."

Parcoursbouwer Adrie van der Poel verduidelijkte: "Ik heb ze verlegd, maar dat is een half jaar geleden al beslist. Balken hebben geen functie als je ze legt waar je moet lopen door de modder."

Via een schalkse afdaling bereiken we de trappen. Is die afzink een valkuil? "Je kunt je hier echt pijn doen. In groep wordt het zeer tricky."

De stairway to heaven luidt de poort naar de hemel of de hel in. 36 treden moeten overwonnen worden. "Het valt al bij al nog mee."

"Maar het zal doorwegen na een uur. Dat is straffer dan springen over een balk. Dit is power, hier kun je nog iets rechtzetten in de finale."

Mocht de beslissing nog niet gevallen zijn, dan krijgen we de apotheose in de laatste rechte lijn na de trappen: een hellende finishstrook.

"Als we mogen tekenen voor een sprint, dan doe ik mee", legt Herygers zijn verkenning neer. "Dan hebben we toch al 59 minuten spankracht gehad."

"Het is een vreemde sprint: je bent een beetje gelanceerd, je wacht niet te lang, het is op de power."

"Bij een spurt heeft Van Aert een streepje voor. En dan kijk ik niet naar Benidorm, want daar kreeg hij geen kans."