De Ironman van Cozumel (in Mexico) leverde met Bart Aernouts een Belgische winnaar af. Een opsteker voor onze 40-jarige landgenoot, die na afloop een bezoekje bracht aan Marten Van Riel in het ziekenhuis. "Dat je na zo'n voorval nog doorzet, getuigt van karakter", looft Aernouts zijn collega-triatleet.
"Het is leuk om nog altijd te voelen dat ik op mijn 40e nog altijd een plek heb in het triatlon."
Bart Aernouts straalt nadat hij de Ironman van Cozumel (in Mexico) helemaal naar zijn hand had gezet.
Niet enkel door zijn "hoge" leeftijd, maar ook door de vicieuze cirkel van pech waarin hij de voorbije jaren zat.
"Halverwege vorig jaar brak ik mijn elleboog, waardoor ik moest passen voor het WK Ironman in Nice en het WK halve Ironman", zucht Aernouts. "Voor de Ironman van Hawaï van dit jaar kon ik me niet plaatsen."
"Je wordt natuurlijk ook een dagje ouder en de kansen worden schaarser. Daarom dat deze zege in Mexico echt deugd doet."
"Zelf voelde ik me de laatste jaren nog altijd heel gezond en fit. Maar af en toe moet je dan wel eens een topresultaat neerzetten als bevestiging."
Ziekenhuisbezoek
Domper op zijn feestvreugde gisteren was de botsing van Marten Van Riel met een jong meisje. Aernouts ging zijn collega, die nog 7e eindigde, na afloop opzoeken in het ziekenhuis.
"Ik ken Marten goed en we verbleven sinds dinsdag samen in Mexico. We hebben samen toegeleefd naar deze Ironman."
Dus vond Aernouts het maar logisch dat hij Van Riel een hart onder de riem ging steken.
"Het moment dat ik de aanrijding zag gebeuren in de wedstrijd hoopte ik vooral dat alles oké was met hem en de mensen die erbij betrokken waren."
"Ik was dan ook heel blij dat ik Marten even later zag lopen in de wedstrijd. Dat getuigt van karakter. Want als zoiets in een wedstrijd gebeurt, is het moeilijk om door te zetten."
Gerelateerd:
Aftellen naar Nice
Dankzij zijn mooie zege in Mexico mag Aernouts zich volgend jaar nog eens opmaken voor het WK Ironman. Normaal zal dat niet op het mythische Hawaï zijn, maar in Nice.
Daar heeft Aernouts geen problemen mee, integendeel zelfs. "Ik had altijd wel eens graag het WK in Nice willen ervaren. Al zal dat niet hetzelfde zijn zoals op Hawaï."
"Ik vind het zelf ook veel leuker om met mannen en vrouwen op dezelfde dag aan de start te staan van een WK. Maar het is nu anders en we kunnen het niet meer veranderen."
6 jaar geleden werd Aernouts knap 2e in Hawaï. Heeft hij nog zo'n topnotering in zijn mars zitten?
"Ik zal mijn ambities volgend jaar wat moeten bijstellen in vergelijking met mijn beste jaren", tempert Aernouts de verwachtingen. "Maar dat zien we dan wel."
