Ondanks een verlies tegen de eeuwige rivaal uit Frankrijk, waren er voor het eerst in een lange periode opnieuw hoopgevende signalen bij de Rode Duivels. Het plannetje van Tedesco klopte, maar hoeveel krediet heeft hij nog. "Het was vreemd dat het publiek hem na deze wedstrijd uitjouwde", zag ook onze commentator Peter Vandenbempt.
Het is terecht dat de prestatie van de Rode Duivels gisterenavond positief onthaald is. Wat mij betreft was het de beste in een lange tijd.
Ik moet al terugverwijzen naar de wedstrijd op het EK tegen het matige Roemenië, de oefenwedstrijd in maart tegen Engeland, die zeer hoopvol was, of een van de eerste matchen van Domenico Tedesco tegen Duitsland, die lang als de referentiewedstrijd van de bondscoach werd beschouwd.
Al zou later blijken dat die toch minder referentiewaarde had dan we op dat moment dachten.
De Belgen waren gisteren, zeker in het eerste halfuur, heel sterk. Ze speelden met veel lef, zoals de bondscoach dat ook graag ziet.
En er was ook steeds druk vooruit en veel diepgang in het spel, waardoor er heel wat ballen in de rug van de defensie werden gestuurd. Zowel via de flanken als centraal – de wisselwerking tussen De Ketelaere en Doku werkte in die periode ook zeer goed op rechts. Zo creëerden de Belgen toch genoeg kansen.
Alles bij elkaar was het toch de prestatie waar iedereen al lang op zat te wachten.
En, ook belangrijk: je zag de bondscoach bij balbezit van de Fransen ook zeer vaak teken geven dat de ploeg goed in het blok georganiseerd moest staan. De Belgen hebben tegen al dat aanvallend geweld van Frankrijk ook nauwelijks wat weggegeven in die eerste helft.
Ook Trossard was prima en Castagne was sterk op zijn flank. Alles bij elkaar was het toch de prestatie waar iedereen al lang op zat te wachten. Het vervolg op het betere laatste uur in Italië, zou je kunnen zeggen.
Oké, we zaten zeker niet te kijken naar het allerbeste Frankrijk deze periode. Het duo centraal achterin, Saliba-Konaté, acteerde toch zeer wankel en de Fransen lieten zichzelf vaak betrappen op balverlies, maar daar zaten de Belgen toch ook zeker voor wat tussen.
Frankrijk kwam dan ook wel beter uit de kleedkamer, dreef het tempo omhoog en toen bleek het toch wat moeilijker voor de Rode Duivels. Al blijft de eindbalans positief en hoopvol, want niet te vergeten: dit was nog steeds zonder De Bruyne en Lukaku, hé.
Toch opnieuw teleurstelling
"Om zó te kunnen winnen, moet je Frankrijk zijn en tegen België spelen."
Het is een prachtig citaat van vanochtend uit de Franse sportkrant L'Équipe. Om maar te zeggen: blijkbaar gaat het al 43 jaar, maar van de vijf nederlagen op een rij tegen de Fransen was dit écht een wedstrijd die België had kunnen en eigenlijk moeten winnen, vond ik.
Maar goed, toch kwam opnieuw het wederkerende euvel naar boven dat de Belgen hun kansen niet kunnen grijpen. En dat heeft toch met kwaliteit te maken.
De vraag blijft: zal België op termijn de kwaliteiten vinden met deze beschikbare spelers?
Terwijl de Fransen wel hun momenten pakten, straften de Belgen hun defensieve fouten niet af. Kijk maar naar de gemiste strafschop van Youri Tielemans.
België heeft achteraan nochtans goed verdedigd, maar het betaalt de prijs toch twee keer cash. Eerst Faes met een ongelukkige reflex, en bij het tweede doelpunt gaf Theate Kolo Muani te veel ruimte en had Casteels niet de beste redding in huis. Zo incasseer je doelpunten, natuurlijk.
De vraag is alleen: zal dat op termijn beter gaan en zal België die kwaliteiten vinden met de beschikbare spelers?
Iedereen juicht ook terecht om het doelpunt van Openda – na twee jaar droogte. Dat is belangrijk voor een spits. Want hij weegt op een defensie, gooit zich erin, gaat vaak diep lopen, zet steeds druk en speelt zo een niet te onderschatten rol in het elftal. Maar ook gisteren had hij in drie à vier andere fases eigenlijk beter moeten doen.
De harde conclusie is dan wel dat je daar opnieuw de prijs voor betaalt tegen een Frankrijk dat zeker niet zijn beste vorm heeft.
Mathematisch kan het nog?
En zo is de hoop op een kwartfinale in de Nations League toch weg. De zin "mathematisch kan het nog" stamt voort uit een tijd dat de Belgen steeds vroegtijdig uit een kwalificatie lagen en deze zou ook nu weer vanonder het stof gehaald kunnen worden.
Maar met nog twee wedstrijden te spelen heeft België 4 punten, Israël 0, maar Frankrijk 9 en Italië zelfs 10. Dan moet je realistisch zijn.
De twee wedstrijden die er nog aankomen tegen Israël en Italië zijn wedstrijden om verder te experimenteren, een groep te smeden en vertrouwen op te doen – zeker in een opnieuw uitverkocht Koning Boudewijnstadion tegen Italië. Al is de hoop op een kwartfinale toch vervlogen.
De Belgen moeten zich in maart wel schrap zetten voor vervelende en belangrijke barragewedstrijden in de Nations League tegen de nummer 2 uit de B-divisie. Die moet je toch proberen te overleven zodat je volgende editie opnieuw kan spelen op het hoogste niveau tegen sterke ploegen in plaats van te moeten prutsen tegen landen van een kleiner kaliber.
Dat zal dus toch belangrijk worden, ook met het oog op de opbouw naar de voorrondes van het WK. Dan zullen de Belgen helemaal op kruissnelheid moeten komen.
Wat nu voor Tedesco?
En nog een laatste opmerking: ik vond het wel wat vreemd dat de supporters na deze wedstrijd riepen om het ontslag van Tedesco. Ik had ook vooral de indruk dat het vooral in het Frans was.
De realiteit is dat er in het zuiden van het land al veel langer en steviger wordt ingehakt op de bondscoach. Ik zou zeggen: ze zullen waarschijnlijk geroepen hebben op basis van zijn parcours in de laatste vier à vijf maanden.
Een optelsom van het tegenvallende EK – waar hij een slechte beurt heeft gemaakt met zijn verkeerde keuzes en communicatie, de gevallen met Courtois, De Bruyne en ook Lukaku, en de fratsen in Rome zelf.
Het was al duidelijk dat de bondscoach veel van het krediet dat hij had opgebouwd in het eerste jaar kwijtgeraakt is. Er zijn ook maar twee van de laatste acht wedstrijden gewonnen, dat zijn toch slechte cijfers. En ook binnen de bond ligt hij onder vuur en staat hij niet meer al te stevig.
Maar het zijn toch prestaties zoals gisteren en de volmondige steun van zijn spelerskern die hem deugd zullen doen en hem aan boord moeten houden voor wanneer het volgend voorjaar opnieuw belangrijk wordt. Al zal in november al de bevestiging moeten komen.
