Elke maandag blikt Peter Vandenbempt terug op het voetbalweekend. Deze week heeft hij zijn loftrompet opgepoetst voor subtopper Cercle Brugge en de strafste trainer in België: Ronny Deila. Bij het wankelende Club Brugge stelt onze analist zich de vraag of Scott Parker wel de juiste man is.
Lof voor Cercle tegen waardeloos Club
Ik heb mijn loftrompet opgepoetst, want er waren wel wat ploegen die erg goed waren. Cercle Brugge was daar een van, om niet te zeggen: de beste.
Club Brugge was ronduit waardeloos, maar alle verdienste voor de prestatie van Cercle. Ik kan me geen enkele derby herinneren waarin Club zo machteloos was en haast voortdurend onder de voet werd gelopen.
Het wordt samengevat als lopen, druk zetten, duels uitvechten en de bal snel vooruit spelen. Maar goed, dat is een manier om te voetballen en gisteren was de intensiteit en overgave ronduit spectaculair.
Mocht Simon Mignolet niet als een Gouden Schoen gekeept hebben, had Cercle met een straffe score oververdiend gewonnen.
Club Brugge werd bij het nekvel gegrepen en niet meer gelost. Het was een geweldig collectief met dé man van het voetbalweekend: Thibo Somers.
Mocht Simon Mignolet niet als een Gouden Schoen gekeept hebben, had Cercle met een straffe score oververdiend gewonnen. Maar zelfs bij 2-2 stonden ze achteraf bij Cercle terecht te blinken.
Zo vormt Cercle Brugge een aantrekkelijke subtopper. Zo zijn er nog. Westerlo brengt altijd aantrekkelijk voetbal, KV Mechelen was vrijdag met een halve ploeg ijzersterk tegen leider Genk en OH Leuven heeft in Gent een historische rustachterstand laten liggen.
Alle lof voor de ploegen uit de buik van het klassement.
Vraagtekens bij positie van Parker
De toestand bij Club is ronduit dramatisch. Zeker in de cijfers: Club Brugge behaalde 1 overwinning in 11 competitiewedstrijden. Eerder was er de bekerblamage tegen Sint-Truiden en over twee weken volgt een zekere Champions League-exit in Lissabon.
En veel erger: de kampioen toont een bedroevend niveau. Wanneer zou Club Brugge nog zo door de competitie gezwalpt zijn als de voorbije weken en maanden? Parker zelf zei dat zijn ploeg stappen achteruit heeft gezet.
In wedstrijden tegen Anderlecht of Charleroi had Club gewoon moeten winnen en was er pech mee gemoeid. Er leek toen wat beterschap te sluipen in het spel van Club Brugge, maar daar blijft nu weinig van over.
Scott Parker wisselt zijn elftal helemaal suf. Na zes weken weet geen enkele speler waar hij nog aan toe is. Van wedstrijdmanagement valt weinig te bespeuren.
Hij presenteert zich ook niet als iemand waarnaar een speler kijkt en gelooft dat hij het gaat oplossen. Dat stralen de spelers ook uit, ze zijn uit vorm en missen vertrouwen.
Mannaert stelde zich de vraag of hij het kon laten kabbelen onder Hoefkens. Die vraag moet hij zich nu opnieuw stellen.
Scott Parker is een keurige man en een goede trainer, dat bewees hij in Engeland waar hij zijn ideeën kon inslijpen tijdens een lange voorbereiding.
Maar was hij de juiste keuze om een ploeg in crisis snel te reanimeren met spelers en een competitie die hij niet kende? Dan vrees ik te moeten zeggen van niet.
Nu zeggen dat het met Carl Hoefkens wel goed kwam, vind ik ook te makkelijk. Vincent Mannaert zei toen dat Club het niet zomaar kon laten kabbelen en iets moest doen.
Die vraag moet hij zich nu opnieuw stellen, want er is best nog veel te verliezen. Play-off I missen en geen Europees voetbal halen, behoort in deze vorm tot de mogelijkheden.
Als er intern signalen zijn dat, in tegenstelling tot wat wij zien, Scott Parker op de goede weg is. Dan moet dat misschien eens van bovenaf in het openbaar gesteld worden.
En anders moet er ingegrepen worden.
Deila strafste van alle trainers
Ik haal mijn loftrompet weer boven voor Standard en trainer Ronny Deila. Indrukwekkend wat ze deden op het veld van een niet te kloppen Union, dat 17 wedstrijden ongeslagen was.
Misschien is wat Deila doet bij de Rouches wel het strafste van alle trainers.
Het is een club zonder geld die geen transfers kan doen, die zijn beste spelers zoals Raskin en Amallah heeft verkocht en niet kon vervangen én toch nog strijd leveren voor de top 4. Dat is sterk.
Standard is groots tegen de groten en klein tegen de kleintjes.
Op Union had Deila geen fitte spits ter beschikking. Dat lost hij prima op met een perfect wedstrijdplan voor een messcherpe ploeg. Om Union af te troeven op het middenveld, moet je een uitstekende mentaliteit hebben.
Standard is groots tegen de groten en klein tegen de kleintjes. Dat maakt de ploeg kwetsbaar en onvoorspelbaar.
Deila zei zelf erg bescheiden dat als Standard zelf het spel moet maken, de ploeg het moeilijk krijgt. 36% balbezit op Union bevalt hen beter.
Wat wel zeker is: Deila maakt spelers beter. Hij heeft van Standard weer een ploeg gemaakt die meedraait aan de top. Dat is goed voor de club en voor ons voetbal.