De voetbalcompetitie is in eigen land hervat. Topwedstrijden kleurden de eerste speeldag van het nieuwe jaar. Radiocommentator Tom Boudeweel zag evenwel nog geen nieuwigheden: Genk blijft winnen, Club blijft fouten maken en Anderlecht blijft de Brusselse derby verliezen van Union.
Te veel individuele fouten bij Club
De leider, Genk, nam het op tegen de landskampioen, Club Brugge. En ondanks een winterbreak en een nieuw jaar bleef alles bij het oude. Genk deed wat het in het eerste deel van de competitie bijna altijd heeft gedaan: winnen, met redelijk goed voetbal.
Club Brugge leed nog maar eens puntenverlies. We zijn 19 speeldagen ver en Club heeft nog maar 10 keer gewonnen, dat is de helft. Van de laatste 6 matchen, beker en Europees meegerekend, kon het er maar eentje winnen en dat is natuurlijk veel te weinig voor een club met zo’n budget en zo’n spelerskern.
Grote kansen als die voor Lang en Jaremtsjoek, daar moet er toch minstens eentje van in.
Club Brugge was wel in het begin iets beter, in het eerste half uur was Club scherper dan wat we op het einde van vorig jaar zagen. Het kon zijn voet zetten naast Genk. Anderzijds lijkt me dat logisch in de eerste match van een nieuwe coach.
Het zou erg zijn, mocht het omgekeerde het geval zijn. Uiteindelijk moest Club het initiatief aan Genk laten in de tweede helft, bewust of onbewust en maakte het te veel individuele fouten om aanspraak te maken op puntengewin.
En zo ga je van een 0-1-voorsprong naar een 3-1-nederlaag. Weer puntenverlies na een voorsprong. Ook al omdat je zelf je momenten niet neemt. Grote kansen als die voor Lang en Jaremtsjoek, daar moet er toch minstens eentje van in.
En dat is zeker ook niet de eerste keer. Dus het leek voorlopig een beetje op oude wijn in nieuwe zakken.
(lees voort onder de foto)
Onoverbrugbare kloof in het klassement
Het verschil in het klassement met Genk is ondertussen opgelopen tot 15 punten, dat kan Club nooit meer goedmaken. Zeker omdat Genk nauwelijks een steek laat vallen.
Vorig seizoen had Genk 25 punten na 19 wedstrijden, nu 49, het dubbele. Om maar te zeggen hoe sterk Genk in deze competitie aan het presteren is. Of hoe slecht het vorige seizoen was.
Mensen die geloven in een even spectaculaire terugkeer als vorig seizoen voor Club, die moeten dringend wakker worden, want dat lijkt me een droom.
En natuurlijk kunnen we van de nieuwe coach van Club niet meteen wonderen verwachten, hij is er pas een kleine week. Hij heeft goeie zaken gezien. Terecht, maar dat moet hij ook zeggen natuurlijk.
Anderzijds vraagt hij geduld en tijd om iets op te bouwen, dat is ook normaal en logisch, maar geduld en tijd, dat is er niet in deze fase van de competitie. Club moet op de vierde plaats zelfs achterom kijken.
En de mensen die geloven in een even spectaculaire terugkeer als vorig seizoen, om uiteindelijk toch nog kampioen te worden, die moeten dringend wakker worden, want dat lijkt me droom.
Genk is dé titelkandidaat
Voor Genk is het nog een lange weg, maar het heeft bevestigd dat het de titelfavoriet is en blijft. Union blijft voorlopig wel aanklampen.
Genk is top, een team dat aan elkaar hangt, dat vecht voor elkaar, met enkele individuele uitschieters ook, die momenteel het verschil maken. Zoals El Khannous in de tweede helft, Onuachu die vlot scoort, de alomtegenwoordige Heynen en Hrosovsky.
Dit Genk doet me denken aan het team van Clement dat vier jaar geleden kampioen werd.
Het doet me denken aan het team van Philippe Clement dat 4 jaar geleden kampioen werd: goed voetbal, passie en teamgeest, plus individuele en collectieve klasseflitsen.
Zaken die we ook bij Club Brugge terugzagen in de gouden jaren, maar nu te weinig in het Club van dit seizoen. Club zal eerst en vooral weer een echt team moeten worden, denk ik. Met vertrouwen in elkaar en zichzelf.
En als je als coach impact wil hebben en geloofwaardigheid wil opbouwen, dan geldt maar 1 wet, de voetbalwet, en dat is winnen. Pas dan krijg je de spelers mee. Om te beginnen zondag in de volgende topper tegen Anderlecht.
(lees voort onder de foto)
De top 8 schuift weg voor Anderlecht
Over Anderlecht: opnieuw verloor het een Brusselse derby, voor de zesde keer al. Het spandoek van de Union-supporters was toch het beeld van de week: jeu, set et match stond er op. Verwijzend naar het tennis.
Die serie van Union tegen toch nog altijd Anderlecht is redelijk onwaarschijnlijk. Het enige positieve voor Anderlecht is dat het met zijn tienen de hele wedstrijd geen gebrek aan inzet toonde.
Een stunt leek even in de maak, maar in het slot keerde Union het nog om. Ook al speelde Union niet op zijn best. Misschien werd de geschorste Teuma, het hart en het brein van Union, gemist?
En zo heeft Anderlecht al 10 keer verloren in 19 wedstrijden. In de stand staat het nog altijd op de 11e plaats, de top 8 schuift weer wat verder weg. En in de beker is het ook al uitgeschakeld.
Riemer was overdreven ostentatief, Anderlecht heeft behoefte aan een rustbrenger als trainer.
Riemer hebben we nog niet echt kunnen beoordelen: een positief rapport in de beker tegen Genk, ondanks de uitschakeling. Veel minder tegen Charleroi en nu eervol onderuit tegen Union door die snelle uitsluiting, waardoor je het als supporter dan op de scheidsrechter kan steken.
Blijkbaar waren ze wel zo vol van vertrouwen en hadden ze elk detail voorbereid. Waarom moest de coach dan gedurende de hele wedstrijd bijsturen, de hele tijd ostentatief bijkomende informatie geven aan de spelers. Overdreven.
Anderlecht heeft behoefte aan een rustbrenger als trainer, een trainer die duidelijkheid brengt. In tegenstelling tot Parker bij Club Brugge heeft hij toch al wat meer tijd gekregen om zijn stempel te kunnen drukken. Maar net als bij Club moet het toch dringend veranderen.
De staart van het klassement heeft zich geroerd en dus zal het er in de bestuurskamers van veel clubs in de rechterkolom nog wat zenuwachtiger aan toegaan.
Het is misschien wat overdreven: maar straks moet Anderlecht naar beneden kijken om niet in degradatiegevaar te komen. De staart van het klassement heeft zich de voorbije dagen geroerd met overwinningen van Seraing, Kortrijk en Zulte Waregem.
Dus ik kan me voorstellen dat het er in de bestuurskamers van veel clubs in de rechterkolom nog wat zenuwachtiger aan toegaat.
Bij zowat al die clubs is de trainer al minstens één keer vervangen, we zitten volop in de transferperiode, tot eind januari zal er gewikt en gewogen, gegokt en geïnvesteerd worden met geld dat er misschien niet is. Er zullen risico’s genomen worden om toch in de eerste klasse te blijven.
Het worden boeiende en misschien wel pijnlijke maanden. En de stress zal ook op het terrein alleen maar toenemen. Dit weekend ging het er soms al heel grimmig aan toe, met hier en daar opstootjes en akkefietjes. Maar we hebben het einde nog niet gezien.
