Een plan dat blijkbaar tot in de puntjes werd uitgevoerd. Dankzij een salvo aan aanvalspogingen in de eerste Alpenrit kreeg Jumbo-Visma de ongenaakbaar gewaande Tadej Pogacar toch klein. Hoe verliep het "masterplan" van de gele brigade? Een reconstructie.
Alle Jumbo-Visma renners waren het eens. Woensdag was dé dag om het geel aan te vallen. Dat zei ook Wout van Aert: "We waren klaar om er vandaag de beuk in te gooien."
Een plan dat eigenlijk duidelijk was. Aanvallen, aanvallen, aanvallen. Zelfs Tadej Pogacar heeft toch een breekpunt?
"Dit plan is al in Tignes (op hoogtestage voor de Tour, red) besproken met de ploeg", vertelt Tiesj Benoot aan Maarten Vangramberen in Vive le Vélo.
"Ook na de Dauphiné zijn we hier al met de ploeg komen verkennen. We wisten dat hier kansen lagen. Kansen die we wilden uitbuiten." Met de Télégraphe, de Galibier en de Granon waren er hindernissen genoeg.
We wisten dat hier kansen lagen. Kansen om uit te buiten.
"Wout en ik zouden in de ontsnapping gaan, Wout was direct mee, ik raakte er met 5 anderen net niet bij. Ik moest even bekomen. Een grote groep met Laporte wel, dat was nog steeds een prima situatie voor ons."
"Ik bleef bij de kopmannen en vanaf de Télégraphe was het de bedoeling om Pogacar constant te bestoken en te isoleren", vervolgt Benoot. "Op de top van de Télégraphe koos Roglic dan voor de aanval en nadien zat Pogacar geïsoleerd."
Een waar steekspel ontplooide zich. Daarbij ook geholpen door Laporte, die zich uit de vlucht van de dag had laten uitzakken.
Beurtelings probeerden Roglic of Vingegaard de man in het geel te breken, maar telkens kon Pogacar zich herstellen. Op de top van de Galibier - het dak van deze Tour - kwamen de 2 favorieten samen boven. Missie mislukt? Daar begon het meer en meer op te lijken.
Door een versnelling van Pogacar betaalde Roglic zelfs even de rekening van zijn inspanningen.
"Het was een risicovol plan, maar zonder risico's kan je de Tour niet winnen", vertelt Benoot. In de vallei tussen de Galibier en de Granon bracht vluchter Van Aert Roglic terug bij het groepje met Vingegaard en Pogacar, dat in de afdaling weer was samengeklit.
Breekpunt op de Granon
"Op de Galibier maakte Pogacar een heel sterke indruk. Dat maakte mij toch wat onzeker", vertelde Vingegaard nadien.
"Maar ik dacht: als ik het niet probeer, zal ik nooit winnen. Ik ben vorig jaar al eens 2e geweest, dus nu wou ik vol voor de zege gaan."
En dat deed de Deen.
Op de laatste beklimming, de vergeten reus van de Granon, ontbond Vingegaard dan toch nog 1 keer zijn duivels. Op 4,5 km van de top stoomde hij er vandoor en moest Pogacar toch passen.
Vingegaard kreeg vleugels, Pogacar moest de kelk tot de bodem ledigen.
Het resultaat van het afmattende masterplan van Jumbo? Van een achterstand van een dikke halve minuut, naar een voorsprong van 2 minuten en 22 seconden op Pogacar.
Het is geweldig als het plan van het team perfect werkt.
Met man en macht hebben de Jumbo-renners aangevallen en uiteindelijk was de prik van Vingegaard dan toch de aanval te veel. Missie geslaagd.
"Het is geweldig als het plan van het team perfect werkt", aldus Kruijswijk. We hebben natuurlijk een geweldige ploeg voor dit soort plannetjes. Met Van Aert, Laporte, Benoot, Kuss, Roglic en mezelf hebben we vandaag iedereen in de strijd gegooid."
"Dankzij al het voorbereidende werk van de ploeg kon Jonas zijn ding doen op de slotklim. Het is nog beter gegaan dan we vooraf konden verwachten."
De nieuwe missie voor het Nederlandse team is plotseling helemaal anders, maar wel duidelijk: het geel beschermen. Aanval wordt verdediging. Vandaag wacht al meteen een stevige uitdaging.
