In hun analyse na de Ronde van Vlaanderen concluderen Karl en José dat Tadej Pogacar de verdiende winnaar was, ondanks stevig weerwerk van enkele blokken. Ze geven de Sloveen ook best veel krediet richting Parijs-Roubaix.
Karl: We hebben een geweldige 109e Ronde van Vlaanderen gezien, met de wereldkampioen als winnaar. Een aantal weken geleden won hij de Strade Bianche, maar skipte hij een paar koersen na zijn val daar. En dan wint hij hier de Ronde. En hoe!
José: Ja, en hoe. We hebben hem dit seizoen nog niet gezien hier in Vlaanderen. En dan toch wint hij zonder twijfel. En dan de manier waarop. Hij was gewoon de beste man in koers.
Karl: Het leek lange tijd een tweestrijd te worden met Mathieu van der Poel tot die capituleerde op de Oude Kwaremont. Je zag de versnelling van Pogacar. Van der Poel probeerde nog even, maar ging over zijn toeren.
José: Niks aan te doen. Onderweg heeft Van der Poel een paar keer met vuur gespeeld. Van te ver moeten komen na die valpartij en de fietswissel. Zijn dat excuses? Nee, dat zijn geen excuses, Dat zijn kleine foutjes of momentopnames. Maar laat ons maar stellen dat Pogacar de beste was.
Karl: Vaststelling: de numerieke meerderheid haalt het niet van de individuele klasse. Je hebt de wereldklasse van Pogacar, maar die zit daar met blokken aan zijn been. Visma-Lease a Bike en Lidl-Trek zetten hun pionnetjes goed uit.
José: Maar niet in deze koers. Op vlakkere parcours wel. Als je meer nut hebt van de drifting van in iemands wiel te zitten. Maar hier, op die Paterberg, op die Oude Kwaremont, op nog een paar andere beklimmingen. Ja, hier ga je gewoon kapot en overleeft de sterkste.
Karl: Je kan de concurrentie eigenlijk weinig verwijten. Er zijn weinig echt grote fouten gemaakt.
José: Nee. In de E3 Harelbeke kon je bijvoorbeeld nog zeggen dat Pedersen had moeten wachten op Ganna. De beste man in koers heeft hier gewonnen. Dat Mathieu van der Poel misschien tweede kon geweest zijn, maar dat Pedersen een hele sterke finale gereden heeft.
We zagen ook een goede Wout van Aert. Dat gaat de burger moed geven richting Parijs-Roubaix.
De nummerieke meerderheid heeft het niet gehaald van de individuele klasseKarl Vannieuwkerke
Karl: Kan Tadej Pogacar ook Parijs-Roubaix winnen? Zonder ervaring op de kasseien?
José: Ik denk dat hij wel kan winnen. We hebben het deze week al gezegd: het gaat hem over een volledige aanpak van het fietsen tegenwoordig. Totaal anders dan 10 jaar geleden.
Het zal voor hem nog altijd gemakkelijker zijn om de Ronde te winnen dan Roubaix. Maar hij wil het. Hij kiest dit moment. He will give it a try.
Karl: Zeker met deze conditie. En als je dan toch poging moet doen, zal het vast nog unieker zijn natuurlijk in de regenboogtrui.
José: Ja. Die dubbel Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, dat is ook nog niet aan iedereen gegeven.
Karl: Dat laatste stuk richting Oudenaarde doet voor mij van hem nog meer
favoriet maken. Op het vlakke rijdt hij er ook verder van weg.
Tegen Van Aert, Van der Poel, Stuyven en Pedersen. Hij rijdt er verder van weg. Op een bepaald moment beslissen zij wel natuurlijk om voor die ereplaatsen te gaan, maar dan nog. Ze beslissen dat ook pas als ze zien dat ze niet dichter komen.
Dus als hij van een kasseistrook komt met voorsprong... rijd er dan nog maar eens naartoe.
José: En je hebt in Roubaix bijvoorbeeld nog dat laatste stukje Hem, na dat kleine klimmetje van 4 kilometer. Daar zijn er nog al gekraakt.
