Mensen spreken al tien jaar over hem, zelf deed hij dat nooit uitvoerig. Tot nu. Op zijn 19e lijkt Rayane Bounida de stempel van toptalent waar te maken bij Ajax. In zijn eerste grote interview praat hij over een leven als kindster, het veelbesproken vertrek bij Anderlecht en de bijzondere drijfveer om absoluut te slagen in Amsterdam.
"Ik ben even teruggescrold in WhatsApp. We zijn al twee maanden bezig om dit te regelen. Normaal gaat het hier wel iets vlotter."
Stefan, de vriendelijke persverantwoordelijke van Jong Ajax, verontschuldigt zich dat het even duurde voordat ons interview met Rayane Bounida - hij staat ondertussen op indrukwekkende wijze een pingpongballetje hoog te houden voor een video op onze socials - tot stand kwam.
Ach, als iemand een goeie reden had ...
De voorbije maanden waren namelijk een onnavolgbare rollercoaster aan hoogtepunten voor onze landgenoot. Logisch dat je dan eerst wil genieten van de rit alvorens erop terug te blikken.
Bounida maakt begin december een memorabel debuut bij Jong Ajax. Tijdens zijn eerste minuten als prof pakt hij meteen uit met een knappe dribbel gevolgd door een goal. Ook in de daaropvolgende weken zouden nog meerdere pareltjes volgen.
Ondertussen was er ook ook de verhaallijn van het aflopende contract. Gingen velen ervan uit dat Bounida op het punt stond om te vertrekken, groeiden beide partijen iedere dag dichter naar elkaar toe. Het leidde uiteindelijk tot een nieuwe overeenkomst tot 2028 met optie.
De dag na de bevrijdende handtekening viert Bounida ook zijn eerste minuten voor de hoofdmacht in een kolkende ArenA.
"Een opeenvolging van geweldige emoties", beschrijft Bounida het zelf, terwijl hij met een gelukzalige glimlach over het oefencomplex 'De Toekomst' staart.
"En ik hoop en denk ook dat het hier niet zal stoppen."
De droom van Appie
Wat een verschil enkele maanden niet kunnen maken.
Niet eens zo lang geleden zag de situatie van Bounida in de Nederlandse hoofdstad er namelijk veel minder rooskleurig uit.
Het eeuwige toptalent vertoefde tijdens zijn laatste contractjaar namelijk lang een beetje in de schaduw van andere talenten. Bounida komt uit voor de U19, jongere collega's - neem bijvoorbeeld Jorthy Mokio - mogen op dat moment al van de A-kern proeven.
"Of ik ongerust ben geweest? Toch wel", geeft Bounida nu eerlijk toe.
"Kijk, ik snap dat mensen zich misschien afvroegen waar ik bleef. Alleen bewandelt iedereen zijn eigen pad. Ik heb mezelf nooit vergeleken met anderen, maar ben altijd blijven hopen dat mijn geduld beloond zou worden."
"Je weet nooit of een kantelmoment dichtbij ligt of veraf, maar ik voelde dat er voor mij iets aan zat te komen. Ik wist dat ik mezelf zou kunnen tonen als ik een kans kreeg."
Een veelgehoorde twijfel rond Bounida was de bedenking of hij met zijn tengere lichaamsbouw wel gemaakt was voor het fysieke profvoetbal. Ondertussen is de middenvelder nog steeds geen bodybuilder, maar wel al een stevige vent (met snorretje).
"Ik heb zwaar aan mijn lichaam gewerkt", duidt Bounida. "Ik wist dat dat een werkpunt was. Ik zit hier toch zeker zo'n 3 à 4 keer per week in de fitness. Of ik het ook graag doe? (lachje) Af en toe."
"Sowieso ben ik niet meer dezelfde speler als enkele jaren geleden. Ik sta sterker op mijn benen, maar ben volgens mij ook volwassener geworden in het nemen van beslissingen in het spel."
Ik wil er met mijn prestaties voor zorgen dat het verdriet bij de familie van Appie verzacht.
Dat Bounida een verlengd verblijf in Amsterdam een lager loon verkoos boven lucratievere aanbiedingen, bewijst eveneens dat het sportieve meer dan ooit primeert in zijn carrière.
Bovendien heeft de dribbelaar een missie bij de Nederlandse recordkampioen.
"Ik wil de droom van 'Appie' hier verderzetten", benadrukt Bounida wel meerdere keren.
'Appie', dat is Abdelhak Nouri.
De publiekslieveling van Ajax werd in 2017 op 20-jarige leeftijd getroffen door het noodlot tijdens een oefenmatch. Aan een hartstilstand hield Nouri blijvende hersenschade op.
Het verhaal ráákt Bounida, die dribbelwonder Nouri als een van zijn grote voetbalvoorbeelden heeft. "Mensen zeggen ook steeds dat we op elkaar lijken."
Een halfjaar voor onze landgenoot naar Amsterdam zou trekken, komen ze bijna profetisch in contact met elkaar.
"Nike lanceerde de nieuwe Premier League-bal", begint Bounida het verhaal.
"Samen met Eden Hazard mocht ik enkele exemplaren aan fans weggeven. Ik vond het een mooi moment om er eentje aan Appie te geven."
Er ontwikkelt zich een warme band tussen beide huishoudens. En wanneer Bounida bij Ajax tekent, is ook de grote broer van Nouri aanwezig.
Sindsdien speelt Bounida niet alleen om zijn eigen familie trots te maken.
"Ik wil er met mijn prestaties voor zorgen dat het verdriet bij de familie van Appie verzacht", zweert hij.
"Ik merk dat het allemaal nog erg emotioneel is bij hen. Ik wil zijn dromen waarmaken, zodat er een glimlach op het gezicht van Appies dierbaren komt."
Paars hart
Het typeert de gevoelige jongen die Bounida is - iemand die er alles aan doet om de mensen die hem liefhebben niet teleur te stellen.
Wat ging er zo'n 4 jaar geleden dan door zijn hoofd toen heel Anderlecht op zijn kop stond toen hij Brussel verruilde voor Amsterdam?
"Dat was heel moeilijk", zucht Bounida, die toen ook op interesse van Barcelona, Manchester City en PSG kon rekenen.
"Ik heb tien jaar bij Anderlecht gespeeld en het blijft de club van mijn hart. De knoop doorhakken om te vertrekken was pijnlijk. Ik heb er letterlijk wakker van gelegen."
"Dat voorzitter Vandenhaute nog een oproep deed naar de fans om mij te overtuigen? (glundert) Dat was mooi voor iemand van 15. Ik zal de club voor eeuwig dankbaar blijven en kan niet genoeg herhalen dat mijn hart paars is. Maar het voelde als de juiste keuze om naar Ajax te gaan."
"Nochtans had ik het er moeilijk mee. Ik was het namelijk gewend om steeds omringd te zijn door mijn hele familie. Nu moest ik verhuizen naar een ander land, alleen met mijn broer. Gelukkig is alles goedgekomen."
Of die filmpjes geen ongezonde druk op mij legden? (schudt het hoofd) Ik ben daar nooit mee bezig geweest.
Dat de paars-witte woede rond het vertrek van Bounida zó groot was, had natuurlijk te maken met de reputatie die het fenomeen al vele jaren met zich meedraagt.
Al sinds zijn 7e is de artiest een internethype door de virale filmpjes van zijn dribbels en goals. Het leverde hem op jonge leeftijd al honderdduizenden volgers (en hoge verwachtingen) op.
"Nu kijk ik nog altijd met veel plezier naar die beelden terug", lacht Bounida. "Het waren mijn vader en zus die al mijn acties filmden langs de zijlijn."
Toen de populaire Nederlandse freestyler/influencer Soufiane Touzani de beelden op YouTube deelde onder de ronkende titel 'GROOTSTE TALENT VAN DE WERELD' ontplofte de hype helemaal.
"Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik dat zag", grijnst Bounida, terwijl we hem een video met een lieve boodschap van "grote broer" Touzani tonen.
"Als kind droom je ervan dat zoveel mensen over je praten. Toen besefte ik het wel nog niet allemaal, maar nu kijk ik er met een warm gevoel op terug. Of het geen ongezonde druk op mij legde? (schudt het hoofd) Ik ben daar nooit mee bezig geweest. Mijn jeugd heeft me gevormd tot wie ik nu ben."
Onder de brug
Ondanks zijn grote bekendheid wisten we voor ons gesprek met Bounida eigenlijk maar weinig over de persoon achter de voetballer. Ook op zijn sociale media is het tevergeefs zoeken naar interesses die niks met het spelletje te maken hebben.
"Wat ik buiten het voetbal doe? Ik speel heel graag padel en basketbal. Al hou ik het in die laatste sport misschien beter bij kijken. (lacht) Want ik kan wel dribbelen maar absoluut niet schieten. Voor de rest heb ik geen grote interesses. Muziek? Zelfs in de fitness luister ik alleen naar de Koran."
Mocht u er nog aan twijfelen: Bounida leeft en ademt voetbal. Maar waar komt zijn onwaarschijnlijke talent eigenlijk vandaan?
"Van mijn vader", klinkt het zonder enige twijfel.
"Hij was een topvoetballer in de zaal en speelde op het hoogste niveau bij Anneessens en Molenbeek. Mijn vader leerde me op jonge leeftijd alle mogelijke dribbels. En ook mijn oudste broer speelde een grote rol door mij voetbalinzicht bij te brengen en mee te nemen naar de veldjes."
Mijn tegenstanders hadden vaak al kinderen, maar ik was niet bang.
In de straten van Vilvoorde dribbelde Bounida van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat tegenstanders tureluurs.
Hij doet dat meestal samen met Mo Azdad - momenteel een revelatie in het programma Masters of Madness. Wanneer we Bounida een video laten zien van zijn voormalige buurjongen die herinneringen ophaalt, beginnen zijn ogen te fonkelen.
"'Onder de brug' - zo heette ons vaste pleintje - was echt de place to be. Samen met mijn twee broers en Azdad vormde ik een ploegje. Echt niémand kon ons naar huis spelen. Daar heb ik als heel klein jongetje geleerd om tegen mannen te voetballen. Mijn tegenstanders hadden vaak al kinderen, maar ik was niet bang."
In een zonnig hoekje op de tribune mijmert Bounida over de stressloze potjes uit het verleden. Maar als het over de toekomst gaat, verscherpt zijn blik weer.
"Wat ik dit seizoen nog wil doen? (grijnst) Hopelijk kan ik de velden blijven kapotspelen bij Jong Ajax. En nog een paar speelminuten bij het eerste elftal zou - liefst met een goal - mooi zijn."
"Volgend jaar hoop ik een vaste waarde te worden bij de A-kern. Het zou geweldig zijn om in de Champions League te spelen en het publiek te kunnen vermaken."
Over zijn dromen op langere termijn heeft Bounida minder concrete krijtlijnen.
"Wat er later op mijn pad komt, dat zien we wel. Eerst wil ik het hier maken. Bij Ajax Amsterdam."
Met Appie dus als grote drijfveer.
