KRC Genk heeft zijn leidersplaats in de verf gezet met een overwinning tegen Anderlecht. Club Brugge raapte nog een puntje bij Union. Twee toppers, genoeg stof voor voetbalcommentator Bert Sterckx om over na te praten. "Het was weer het Genk van voor de kille weken."
Niet onterecht trots bij Genk
De belangrijkste conclusie van de speeldag: KRC Genk blijft zeker tot na de winterstop leider in de Jupiler Pro League. De kloof met Club Brugge is 3 punten, maar Genk heeft wel 2 matchen meer gewonnen.
De zege tegen Anderlecht was oververdiend. Het was een gepaste reactie na de nederlaag in Brugge waar toch wat kritiek op kwam en de wat mindere prestaties tegen bijvoorbeeld STVV, Charleroi en de 4-0-nederlaag op Union ook.
Als er al twijfels waren bij de Limburgers, waren die zeker niet te zien tegen Anderlecht. Er was een duidelijk doel: reageren en een record neerzetten met 9 thuiszeges op een rij. Iets waar ze niet onterecht trots op zijn bij Genk.
Want het gebeurde ook gewoon met goed voetbal. Een heel sterke rechterflank met loopwonder El Ouahdi, op het middenveld weet Bangoura met zijn lange benen voor anderen ongrijpbare ballen toch nog te recupereren. Er was Karetsas die al even naar dat eerste goaltje zocht en dat nu eindelijk ook heeft gevonden.
Wie nog niet gestemd heeft op de Gouden Schoen en twijfelde over welke schutter met tien goals of meer hij punten wil geven, kiest nu resoluut voor Tolu.
En vooral: Tolu voorin! Wie nog niet gestemd heeft op de Gouden Schoen en twijfelde over welke schutter met tien goals of meer hij punten wil geven, kiest nu resoluut voor Tolu.
Hij scoorde, gaf een assist, maar woog ook enorm op de verdediging. Hij gaf het spel en de zege van Genk mee vorm met zijn harde labeur.
Het zat gewoon goed, er zat verticaliteit in het spel. Het was weer het Racing Genk van voor de kille weken.
De Limburgers hebben nooit twee keer na elkaar verloren. Ze kunnen thuis een geweldig rapport voorleggen, dat zijn goeie ingrediënten om tot het einde bovenin het klassement mee te doen.
Waar was de messenslijper?
Bovenin meedraaien is ook de bedoeling van Anderlecht. Gisteren was het minder: er doken zelfs vergelijkingen op met de periode onder Brian Riemer. Dat ging dan vooral over de aanpak van de match.
Ik had op Slavia Praag ook al een beetje het gevoel van "Riemer-ball". Alleen werd daar gewonnen en maakte niemand er een punt van. Daar speelde Anderlecht ook verdedigend, maar klopte het plannetje van David Hubert wel.
Met Dendoncker die meer verdediger dan middenvelder was. Met Verschaeren die daar ook vaak naar rechts moest uitwijken en het daar prima deed. Met Vazquez die daar meer woog op de defensie dan Dolberg gisteren deed. Het mes tussen de tanden was daar gewoon scherp en de tegenaanvallen ook.
Het ontbrak Anderlecht aan een duidelijke identiteit gisteren.
Gisteren was de messenslijper duidelijk niet langs geweest voor de match. Misschien was het grootste probleem dat het mossel noch vis was.
Het was hinken op twee gedachten: op z’n Slavia's of toch meer uitgaan van de eigen kracht. Het ontbrak Anderlecht aan een duidelijke identiteit gisteren.
Los daarvan: Anderlecht heeft te veel duels verloren en was veel minder goed aan de bal dan Genk. No Dolberg, no party ook… De Deen kwam maar één keer in scoringspositie, maar was ook bijzonder afwezig in de match.
Gelukkig is er geen vuiltje aan de lucht na een zeer sterke reeks. Maar gelieve toch 12 januari te noteren: Anderlecht-Club Brugge is de volgende echte topper voor paars-wit.
De vorige toppers tegen Genk en Club Brugge heeft het alle drie verloren. Dus daar moet Anderlecht laten zien dat het die stap kan zetten als het in mei wil meedoen voor de hoogste prijs. Dat lijkt me een mooi voornemen voor 2025.
Succesvolle aanpassingen bij Club
Union – Club Brugge eindigde op 2-2 en iedereen leek behoorlijk tevreden met dat punt. Zeker bij Club Brugge, omdat ze een 2-0-achterstand wisten goed te maken.
De 1-0 vlak voor de rust was zeker vermijdbaar. Een ongelukkig moment van Seys en Skov Olsen vergeet de professionele overtreding te maken. De 2-0 was nog ongelukkiger: een owngoal, op een moment dat Club de match probeerde in handen te nemen.
Tot dan was het evenwichtig met een probeersel om Mechele als een soort inschuivende en meevoetballende libero het spel te laten verdelen, iets wat een paar keer goed lukte.
Vlak na die 2-0 gooide Nicky Hayen z’n systeem om, wat eigenlijk al voelbaar was toen hij Romero bij de rust liet invallen voor Seys, dat het systeem wat later zou aangepast worden.
Na 10 speeldagen waren er twijfels bij Club. Nu is het al 13 wedstrijden ongeslagen. Wat geduld kan soms geen kwaad.
Met veel lef, wilskracht en met een overtal aan aanvallend denkende spelers op het terrein bij Club lukte het nog om een punt te pakken. Weer met supersub Talbi, die nu al 5 keer heeft gescoord als invaller in de competitie.
En dankzij een supersave van Mignolet in de slotminuut. Het was een reflex van een jonge springveer op z’n 36e. Zo is Club nu al 13 wedstrijden ongeslagen gebleven over alle competities heen.
Nochtans waren er twijfels na tien speeldagen. Met 15 op 30 was de balans mager. Was het allemaal wel genoeg onder Hayen? Nu krijgt hij felicitaties met zijn wissel naar een tweespitsensysteem, waar niet op getraind was.
Zo snel kan het keren in het voetbal. Wat geduld kan soms geen kwaad.
Nog niet verloren tegen Club
Ook een punt voor Union dus, dat dit seizoen nog niet heeft verloren van Club Brugge. Dat zegt toch wel wat over de Brusselaars, vind ik.
Union won in het begin van het seizoen de Supercup, die halve voorbereidingswedstrijd tegen Club. Daarna speelde het nog twee keer gelijk in de competitie.
Tegen toch de club die door iedereen wordt beschouwd als titelkandidaat nummer 1, met de sterkste kern, die in de Champions League mooie dingen laat zien.
Ivanovic liet weer zien hoe goed hij kan voetballen, en hoe snel hij is met de bal aan de voet, ook bij die 1-0. Maar dan na de 2-0 maakte Union de switch te traag, de Brusselaars waren niet klaar om het aanvalsgeweld op te vangen van Club, de wissels kwamen ook aan de late kant.
Het wordt puzzelen aan de kersttafel voor Pocognoli voor de laatste match van het jaar op AA Gent.
Union heeft nu al voor de tiende(!) keer gelijkgespeeld en telt één nederlaag minder dan Genk. En Union had natuurlijk nog kunnen winnen, zonder die reflex van Mignolet.
Nota bene Christian Burgess maakte bijna de winning goal met zijn schouder. Hij speelde weer de hele match op het randje. Elke keer tegen Club gaat hij tot het uiterste, nu tegen zijn ex-ploegmaat Nilsson. De Brugse fans lustten hem rauw.
Maar Burgess heeft wel zijn vijfde gele kaart gepakt, net als Mac Allister, waardoor ze allebei geschorst zijn. En dus wordt het puzzelen aan de kersttafel voor Pocognoli voor de laatste match van het jaar op AA Gent.
Mac Allister en Burgess krijgen dus een iets langere winterstop. Zij zullen, in tegenstelling tot de anderen die wel moeten spelen op 26 en 27 december, niet moeten letten op het kroketje te veel tijdens Kerst.
