Hanne Verbruggen straalde zondag na de olympische marathon, waar ze na een sterke race een fraaie 19e plaats behaalde. "De supporters hebben me echt vooruit geschreeuwd", hijgde onze landgenote na bij Maarten Vangramberen.
Beter doen dan in Tokio, toen ze 49e werd: dat was de prioriteit voor Hanne Verbruggen in de olympische marathon van Parijs. En of ze dat deed: met 2u29'03" finishte ze knap in de top 20.
"Een geweldig gevoel", zuchtte ze moe, maar voldaan voor de camera van Sporza. "Ik heb er veel opofferingen voor moeten maken. Ik heb superveel te danken aan mijn trainer, mijn mama, mijn hele familie. Zonder hen was dit nooit mogelijk geweest."
In de aanloop naar de Spelen sukkelde Verbruggen met een aanslepende heupblessure. "Die was wel onder controle nu. Met bergop en bergaf lokte ik de pijn wel uit. Ik heb af en toe moeten stappen, maar ik heb me goed herpakt. Ik ben supertrots op mezelf, maar ik heb nu wel een nieuwe heup nodig", grapt ze.
Mijn heup? Ik denk dat de kine's veel werk zullen hebben.
Hoe beleefde Verbruggen de zware hellingen en de warmte tijdens deze loodzware marathon? "Na die eerste helling rond 16 kilometer dacht ik: "Oh my god, wat gaat dit geven bij die Belgian Hill?" Maar ik heb de knop omgedraaid en ik ben voor me blijven kijken."
"Ik denk dat ik mijn wedstrijd wel goed ingedeeld heb, al was het met een bang hartje. Loop ik niet te snel? Of te traag? Maar ik ben blij dat ik mijn tempo heb kunnen volhouden."
"De warmte? Ik had een hoofdband met ijs en koud water, maar die was al snel uitgewerkt. Bij de bevoorradingen heb ik telkens water over mij gegoten, dat deed deugd. Ik denk wel dat ik een paar blaren heb. En mijn heup? Ik denk dat de kine's veel werk zullen hebben (lacht)."
Ik heb hoofdpijn van al het geroep van de supporters, maar ze hebben me echt wel vooruit geschreeuwd.
"Ik vond dat de warmte wel beter meeviel dan in Tokio. Hier was het niet zo vochtig. Ik wist dat het warm zou zijn, dus ik was er mentaal wel op voorbereid. En dan volgt het fysieke ook wel."
Verbruggen genoot ook van de steun van de Belgische fans in Parijs. "Al heb ik wel hoofdpijn van al dat geroep", glimlacht ze. "Het was ongelooflijk. Er waren superveel supporters. Ze hebben me echt wel vooruit geschreeuwd. Ik ben hen ontzettend dankbaar."
Wat vond Verbruggen van de prestatie van Sifan Hassan, die na brons op de 5.000 en 10.000 meter nu marathongoud pakte? "Ja, dat is ongelooflijk. Zij is echt multigetalenteerd. Echt top. Maar ik sta hier ook wel in de top 20", merkt ze fijntjes (en terecht) op.
