Derwael in tranen na 4e plek, maar toekomst doet haar weer glimlachen: "Stoppen? Ik knal nog 4 jaar richting LA"
Neen, dit was niet het laatste kabinetstukje van Nina Derwael. Hoewel Parijs niet de gedroomde medaille heeft opgeleverd, stelde de immer weerbare gymnaste al meteen gerust. "Ook in LA zal ik er weer staan", maakte het "dubbele gevoel" van Derwael al snel weer plaats voor strijdlust.
Nooit meer zou ze haar niveau halen.
Na een blessure en bijbehorende schouderoperatie enkele maanden geleden schreven velen Nina Derwael af voor deze Olympische Spelen. En toch stoomde ze zich in sneltempo weer klaar voor een zoveelste kunstje in Parijs - waar ze vandaag een gooi deed naar haar tweede olympische medaille.
Uiteindelijk werd het geen verhoopt eremetaal, maar wel een ietwat ondankbare vierde plaats.
"Het is jammer, maar ik mag toch trots zijn dat ik hier weer stond", kon Derwael al snel relativeren. "Hoop je op meer? Natuurlijk. Hoop je op een medaille? Natuurlijk. Is het dan zuur dat je nog zo dicht bij eremetaal komt? Ook natuurlijk."
"Maar ik meende wat ik vertelde toen ik hier aankwam: enkele maanden geleden had ik niet durven te dromen dat ik hier weer zou staan. En al zeker niet in de finale aan de brug. Maar hier sta ik, hé."
Neen, het zit er nog niet op voor mij, hoor.
Wat nu voor Derwael, die net een uitputtende race tegen de klok achter de rug heeft?
"Stoppen? Neen, het zit er nog niet op voor mij, hoor", knipoogde de gymnaste geruststellend. "Ik ben echt wel van plan om nog vier jaar te knallen richting Los Angeles. Ook daar zal ik er weer staan."
Dubbel gevoel
Veel te lang wil Derwael vandaag dan ook niet in de "wat als?"-gedachte blijven hangen.
"Uiteindelijk moet je tevreden zijn met elke oefening die je doet. Ook vandaag. Ik heb er al betere uitgevoerd op training, maar uiteindelijk mag ik na de lange weg hiernaartoe toch best tevreden zijn."
En zo blijft Derwael met "een dubbel gevoel" achter na haar finale in Parijs.
"Enerzijds ben ik teleurgesteld omdat ik voelde dat er meer inzat en ik uiteindelijk ook nog zo dichtbij ben gekomen, maar anderzijds ben ik wel trots op alles wat ik heb gedaan om hier toch te staan", barstte ze in tranen uit.
"Daarom zal ik dit moment toch zeker voor altijd koesteren", sloot de immer weerbare Derwael positief af.
